[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gniew musi stanowić przesłanie mówiące o trosce. Czywiedziałaś, że on w ten sposób daje wyraz temu, że obchodzi go to, co robisz? Jak czujesz się teraz, kiedy to wiesz? Ilu z was słyszało, jak Virgi-nia Satir o tymmówi? To dziwne zdanie; tak naprawdę nic nie znaczy.Ale działa.Stanowi jeszczejeden przykład behawioralnego przebudowania.Zasada jest taka sama, tyle żezmienia się treść.To jedyna różnica.Carl Whittaker używa interesującego wzorca przebudowania.Mąż narzeka: Oddziesięciu lat nikt się o mnie nie troszczy.Sam wszystko robię musiałem nauczyć siędbać o siebie.Nikt nie okazuje mi zainteresowania .Carl Whittaker odpowiada: Chwała Bogu, że nauczyłeś się stać na własnych nogach.Naprawdę cenię mężczyzn,którzy to potrafią.Nie jesteś zadowolony, że tego dokonałeś? To jest przebudowaniebehawioralne.Jeżeli klient mówi: Wiesz, wydaje mi się, że nie jestem idealnymmężem , Carl odpowiada: Dzięki Bogu! Co za ulga! W tym tygodniu spotkałem sięjuż z trzema idealnymi mężami.Oni są tacy nudni .Metoda Whittakera polega naodwracaniu założeń komunikacyjnych nadawcy.Przebudowanie opracowaliśmy, obserwując Yirginię Satir prowadzącą terapięrodzinną.Stworzyliśmy także kilka innych modeli przebudowania, które zostanąprzedstawione w książce Refmming: NLP and the Transformation of Meaning.Omówimy w niej także zastosowanie naszej metody do leczenia alkoholizmu, wterapii rodzinnej, w zespołowym podejmowaniu decyzji i innych kontekstach.Jeden z aspektów przebudowania został wprowadzony wiele lat temu wraz zprocesem zwanym burzą mózgów .Polega ona na tym, że ludzie tworzą wolneskojarzenia i zawieszają osądy.Jeżeli burza mózgów jest prowadzona skutecznie,generują oni znacznie więcej pomysłów niż uczestnicy innych modeli pracyzespołowej.Podstawową zasadą działania tej metody jest bardzo wyrazne oddzielaniewyników - do czego zamierzamy wykorzystać ten materiał - i procesu zespołowegogenerowania pomysłów.Przebudowanie opiera się na tej samej zasadzie, ma jedynieszersze zastosowanie.Zauważyłem, że kiedy pracuję z korporacjami, prowadzęarbitraż lub terapię rodzinną, pojawia się cel, do którego zmierza część członkówsystemu.Zaczynają oni omawiać pewne cechy lub wymiary, zalety i wadypożądanego stanu.W trakcie tej dyskusji inni członkowie biorący udział wnegocjacjach zachowują się tak, jakby musieli podkreślić fakt, że istnieją pewneograniczenia uniemożliwiające realizację tego celu.Brakuje tu kwantyfikatora czasu.Ludzie ci mają tak naprawdę rację.Niektóreograniczenia uniemożliwiają organizacji lub rodzinie natychmiastowe podjęcieproponowanych działań.Jeżeli pracujesz jako konsultant organizacji lub rodziny,możesz uczyć ludzi odróżniania odpowiedzi zgodnych z opisem przyszłego stanu ododpowiedzi charakteryzujących stan obecny.W ten sposób unikniesz około 95procent kłótni, które mają miejsce w trakcie sesji poświęconych planowaniu. Przekonujesz członków organizacji, że opłaca im się zająć omawianiem jedynie stanuprzyszłego, pożądanego, propozycji zupełnie nie związanych z ograniczeniami, jakienakłada aktualna sytuacja.Jest to przykład porządkowania określonych wymiarówdoświadczeń, zajmowania się nimi w użyteczny sposób i ponownego włączania ich wsystem.Potrzebujesz także urządzenia kontrolnego.Wszyscy zapewne doświadczyliścieczegoś takiego: na zebraniu jakiejś organizacji lub podczas spotkania z rodziną,niezależnie od tego, co zostanie powiedziane, pojawia się osoba, która się z tym niezgadza.Zawsze ktoś zachowuje się tak, jakby jego zadaniem w tym systemie byłopodważanie tego, co zostało powiedziane.Jest to użyteczna umiejętność, ale może teżbardzo utrudniać pracę.Jakie techniki można zastosować w tej sytuacji? Czy ktoś znaskuteczny sposób, jak sobie z tym poradzić?Kobieta:- Można eskalować zjawisko: poprosić oponentów, by robili to z większymnasileniem.- Użyłabyś więc gestaltowskiej techniki przerysowania.Jaki skutek zazwyczajuzyskujesz? Kobieta:- Och, oni przestają atakować.- Przestają to robić.Zgrabnie zastosowałaś technikę terapeutyczną.Proponujeszjeden z trzech wzorców, które charakteryzują szybką terapię - przepisywanieobjawu.Na przykład, kiedy ktoś przychodzi do Miltona Ericksona i prosi o pomoc,gdyż chce schudnąć, on zazwyczaj wymaga, aby ta osoba w ciągu następnych dwóchtygodni utyła dokładnie pięć i pół kilograma.Takie postępowanie może wydawać sięirracjonalne, jest jednak całkiem skuteczne, dlatego że dana osoba albo schudnie -reakcja spolaryzowana - co jest celem, który pragnie osiągnąć, albo utyje pięć i półkilograma.Zazwyczaj nie tyje ani pięć, ani sześć kilogramów, ale pięć i pół.Jeżeliudaje się jej tego dokonać, dowodzi tym samym behawioralnego założenia, że możekontrolować swoją wagę [ Pobierz całość w formacie PDF ]