[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Determinizm Laplace'a był niekompletny w podwójnym sensie.Po pierwsze, nie określał, w jaki sposób należy wybrać taki zbiór praw.Po drugie, Łapiące nie podał początkowej konfiguracji wszechświata, pozostawiając to Bogu.Bóg miał wybrać zbiór praw i stan początkowy wszechświata, a następnie nie ingerować w bieg spraw.W istocie rzeczy działanie Boga zostało ograniczone do tych obszarów rzeczywistości, których dziewiętnastowieczna wiedza nie umiała wyjaśnić.Wiemy dzisiaj, że nadzieje, jakie wiązał z determinizmem Łapiące, nie mogą się spełnić, przynajmniej nie w takiej formie, jakiej on ocze­kiwał.Z zasady nieoznaczoności wynika bowiem, że pewne pary wiel­kości, takie jak położenie i prędkość cząstki, nie mogą być jednocześnie zmierzone lub przewidziane z dowolną dokładnością.Mechanika kwantowa radzi sobie z tą sytuacją dzięki całej grupie teorii kwantowych, w których cząstkom nie przypisujemy dobrze okre­ślonych pozycji i prędkości, lecz funkcję falową.Teorie kwantowe są deterministyczne w tym sensie, że zawierają prawa ewolucji fali.Znając zatem postać fali w pewnej chwili, można obliczyć, jak będzie wyglą­dała w dowolnym innym momencie.Nieprzewidywalny, przypadkowy element mechaniki kwantowej pojawia się dopiero wtedy, gdy próbu­jemy interpretować falę w kategoriach prędkości i położeń cząstek.Lecz może na tym właśnie polega nasz błąd, może nie istnieją położenia i prędkości cząstek, a tylko fale.Być może niepotrzebnie próbujemy dostosować fale do swoich, znacznie wcześniej ukształtowanych pojęć, takich jak położenie i prędkość.Powstaje w ten sposób sprzeczność, która może być źródłem pozornej nieprzewidywalności zdarzeń.W ten sposób zmieniliśmy definicję celu nauki; jest nim odkrycie praw, które umożliwią nam przewidywanie zjawisk w granicach dokładności wy­znaczonych przez zasadę nieoznaczoności.Pozostaje jednak pytanie,jak lub dlaczego wybrane zostały takie, a nie inne prawa, oraz stan początkowy wszechświata?W tej książce zajmowałem się głównie prawami rządzącymi grawi­tacją, gdyż właśnie grawitacja kształtuje wszechświat w dużej skali, mimo iż jest najsłabszym z czterech oddziaływań elementarnych.Prawa grawitacji są niezgodne z powszechnym jeszcze niedawno przekona­niem o statyczności wszechświata — skoro siła ciążenia jest zawsze siłą przyciągania, to wszechświat musi kurczyć się lub rozszerzać.Zgodnie z ogólną teorią względności w pewnej chwili w przeszłości materia we wszechświecie musiała mieć nieskończoną gęstość; ten mo­ment, nazywany wielkim wybuchem, był początkiem czasu.Podobnie, jeżeli cały wszechświat skurczy się w przyszłości do rozmiarów punktu, materia osiągnie ponownie stan nieskończonej gęstości, który będzie końcem czasu.Nawet jeśli cały wszechświat nie skurczy się, to i tak istnieć będą osobliwości we wszystkich ograniczonych obszarach, w których powstały czarne dziury.Te osobliwości stanowić będą kres czasu dla każdego, kto wpadł do czarnej dziury.W chwili wielkiego wybuchu, lub gdy pojawiają się wszelkie inne osobliwości, załamują się prawa fizyki, a zatem Bóg ma wciąż całkowitą swobodę wyboru tego, co się wtedy zdarzy, i stanu początkowego wszechświata.Połączenie mechaniki kwantowej z ogólną teorią względności pro­wadzi do pojawienia się nowej możliwości — być może czas i prze­strzeń tworzą wspólnie jedną skończoną czterowymiarową całość, bez osobliwości i brzegów, przypominającą powierzchnię kuli.Wydaje się, że ta koncepcja może wyjaśnić wiele obserwowanych własności wszech­świata, na przykład jego jednorodność w dużych skalach i lokalne od­stępstwa od niej — istnienie galaktyk, gwiazd, a nawet ludzkich istot.Może również wytłumaczyć obserwowaną strzałkę czasu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl