Follett Ken Na skrzydlach orlow

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bill przełamał to uczucie, bar-dzo chciał bowiem na wypadek, gdyby nie miał już okazji powiedzieć tego osobiście żo-nie i dzieciom, przekazać im, jak bardzo ich kochał.Jego listy przypominały te, którew przeddzień niebezpiecznego zadania pisali piloci.Najważniejszym podarkiem przynoszonym przez odwiedzających były zawsze wia-domości.Te zawsze zbyt krótkie spotkania w niskim budynku po drugiej stronie po-dwórka poświęcano omawianiu najrozmaitszych prób uwolnienia Paula i Billa.Odno-sił wrażenie, że najistotniejszy czynnik stanowi czas.Prędzej czy pózniej, taka lub innataktyka powinna poskutkować.Na nieszczęście, w miarę upływu czasu Iran staczał siępo równi pochyłej.Rewolucja nabierała rozpędu.Czy EDS zdoła wydobyć Paula i Billana wolność, zanim cały kraj eksploduje?Również przyjazdy do południowej części miasta, gdzie znajdowało się więzienie,stawały się stopniowo coraz bardziej niebezpieczne dla ludzi z EDS.Paul i Bill nigdynie wiedzieli, kiedy i czy w ogóle dojdzie do następnych odwiedzin.Gdy mijał czwar-ty, a potem piąty dzień, Bill zaczynał się zastanawiać, czy przypadkiem wszyscy nie po-wrócili już do Stanów i nie pozostawili go tutaj wraz z Paulem.Biorąc pod uwagę, żekaucja była niewiarygodnie wysoka, a ulice Teheranu niewiarygodnie niebezpieczne,może uznali sprawę Paula i Billa za przegraną? Mogli zostać zmuszeni, wbrew swojejwoli, do wyjazdu, aby ocalić własne życie.Bill przypominał sobie wycofanie się Ame-rykanów z Wietnamu, kiedy ostatnich pracowników ambasady zabierano z dachów do172śmigłowców i mógł wyobrazić sobie tę scenę powtarzającą się w ambasadzie amery-kańskiej w Teheranie.Od czasu do czasu podtrzymywały go na duchu odwiedziny pracowników amba-sady.Oni również przyjeżdżając tu podejmowali ryzyko, ale nigdy nie przynosili żad-nych konkretnych informacji na temat wysiłków podejmowanych przez rząd, aby do-pomóc Paulowi i Billowi.I Bill doszedł więc do wniosku, że Departament Stanu jestbezradny.Odwiedziny dr Houmana, ich irańskiego adwokata, początkowo bardzo dodawałyim otuchy.Wkrótce jednak Bill zorientował się, że Houman w typowo irański sposóbwiele przyrzeka i niewiele osiąga.Fiasko spotkania z Dadgarem pogrążyło Billa w roz-paczy.Aatwość natomiast, z jaką Dadgar wywiódł w pole Houmana oraz jego niewzru-szone postanowienie, aby zatrzymać Paula i Billa w więzieniu, przeraziły go.Bill niemógł usnąć przez całą noc.Samą wysokość kaucji uznał za oszałamiającą.Nikt nigdy na świecie nie zapłacił do-tąd takiego okupu.Przypomniał sobie historie o amerykańskich biznesmenach porwa-nych w Ameryce Południowej i trzymanych dla okupu w wysokości miliona lub dwóchmilionów dolarów.(Najczęściej ich zabijano).Inne porwania milionerów, polity-ków czy jakichś znakomitości, wiązały się z żądaniami trzech albo czterech milionów nigdy jednak trzynastu.Nikt nie zapłaci aż tyle za Paula i Billa.Poza tym nawet tak olbrzymia suma pieniędzy nie kupi im możliwości wyjaz-du z Iranu.Najprawdopodobniej będą trzymani w areszcie domowym tu, w Tehera-nie do czasu, kiedy tłum wezmie górę.Niekiedy kaucja sprawiała na nim wrażeniew większym stopniu pułapki niż drogi ucieczki.Był to swego rodzaju paragraf 22.Wszystkie te przeżycia uczyły hierarchii wartości.Bill zorientował się, że może daćsobie radę bez swego pięknego domu, samochodów, wyszukanego jedzenia i czystegoubrania.Nie było czymś szczególnie trudnym żyć w brudnym pokoju z pełzającym pościanie robactwem.Wszystko, co miał w życiu, zostało mu zabrane i uświadomił sobie,że jedynym, na czym mu zależy, jest jego rodzina.Kiedy zrozumie się istotę sprawy, tonaprawdę liczą się tylko Emily, Vicki, Jackie, Jenny i Chris.Wizyta Coburna dodała mu nieco otuchy.Gdy zobaczył Jaya w obszernym, sięgają-cym niemal do ziemi płaszczu i wełnianej czapce, z rudym zarostem na policzkach, na-tychmiast domyślił się, że nie przyjechał on do Teheranu, aby działać oficjalnymi ka-nałami.Coburn większą część odwiedzin spędził na rozmowie z Paulem i jeżeli nawetprzekazał Paulowi jakieś informacje, Chiapparone nie powtórzył mu tego.Bill był za-dowolony dowie się, gdy nadejdzie pora.Ale następnego dnia po odwiedzinach Coburna nadeszły złe wieści.16 styczniaszach opuścił Iran.Telewizor w więziennym hallu został włączony wyjątkowo po południu i Paul wraz173z Billem oraz innymi więzniami obserwowali tę niewielką ceremonię pożegnalną, któ-ra odbywała się w Pawilonie Cesarskim na lotnisku Mehrabad.Był tam szach z żoną,troje z czwórki dzieci, jego teściowa i mnóstwo dworzan.%7łegnał ich premier ShahpourBakhtiar i tłum generałów.Bakhtiar ucałował dłoń szacha i władca z orszakiem wsiadłdo samolotu.Siedzący w więzieniu ludzie z ministerstwa byli przygnębieni.Większość z nich,w taki czy inny sposób, przyjazniła się z członkami rodziny szacha lub osobami z naj-bliższego jej otoczenia.A teraz ich protektorzy wyjeżdżają.Oznaczało to, iż w najlep-szym wypadku muszą się pogodzić z długim pobytem w więzieniu.Bill czuł, że szachwyjeżdżając zabrał ze sobą ostatnią szansę na pomyślny dla Stanów Zjednoczonych ob-rót wydarzeń w Iranie.Teraz nastąpi tu jeszcze większy chaos i zamieszanie, zwiększysię zagrożenie wszystkich Amerykanów przebywających w Teheranie i zmniejszymożliwość szybkiego uwolnienia Paula i Billa.Wkrótce po tym, jak telewizja pokazała wzbijający się w niebo odrzutowiec sza-cha, do uszu Billa zaczął dochodzić niewyrazny szum jakby odległego tłumu gro-madzącego się na zewnątrz więzienia.Hałas przekształcił się szybko w pandemoniumkrzyków, wiwatów, klaksonów samochodowych.Telewizja pokazała zródło tego hałasu setki tysięcy Irańczyków zapełniało ulice krzycząc: Szah ra5�! Szach odszedł! Paulorzekł, że przypomina mu to paradę noworoczną w Filadelfii.Wszystkie samochody je-chały z włączonymi światłami i większość z nich trąbiła bez przerwy.Wielu kierowcówodchyliło wycieraczki na przednich szybach i przyczepiło do nich gałganki po włą-czeniu wycieraczek powiewały miarowo w obie strony.Po ulicach krążyły ciężarówkipełne świętującej, rozradowanej młodzieży, w całym mieście tłumy przewracały i nisz-czyły pomniki szacha.Bill zastanawiał się, jakie będą następne poczynania tłumu.Za-czął wtedy zastanawiać się, co zrobią strażnicy i więzniowie, jak zachowają się wobecnich? Może kiedy nastąpi owo historyczne uwolnienie wszystkich spętanych irańskichemocji, właśnie Amerykanie staną się ich celem?Razem z Paulem starali się jak najmniej rzucać w oczy i cały dzień spędzili w ce-li.Leżeli na swoich pryczach i rozmawiali bezładnie.Paul palił papierosy.Bill starał sięnie myśleć o przerażających scenach, widzianych w telewizji, ale ryk nieokiełznanegomrowia ludzkiego, powszechny krzyk rewolucyjnego triumfu przenikał mury i wypeł-niał mu uszy, jak ogłuszający trzask i łoskot grzmotu poprzedzający bliskie uderzeniepioruna [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Ken Kesey Lot Nad Kukulczym Gniazdem

McClure Ken Spirala pandory

McClure Ken Czerwona zima

McClure Ken Dawca

McClure Ken Zaraza

Makuszynski Kornel Skrzydlaty chlopiec

Sandemo Margit Saga o Czarnoksiezniku Tom 2

Auel Jean M Wielka wedrowka (SCAN dal 1070)

Cook Robin Wstrzas (2)

Delinsky Barbara Ogród marzeń