[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Rycerzyki, co?  zdławiony głos Archanioła Objawień brzmiał jak warkot Dobrze się bawicie? Podobało się, Michasiu? Potrzebna powtórka? Nie denerwuj się, Dżibril  Razjel przełknął ślinę  To nie było do końca serio.Dwa zielone sztylety przewiercały Księcia Magów na wylot.124 Wiem, kretynie.Nie odzywaj się do mnie.Też byś oberwał w pysk, ale wyglądaszjak trup na urlopie, a ja jeszcze do końca nie straciłem panowania.Co się z wami dzieje?Na Jasność, jesteście elitą Królestwa! Wstawaj, Michael!Obłok zbliżył się do klombu, a Gabriel wyciągnął rękę. Wstań!Książę Zastępów zawahał się, spojrzał w twarz przyjaciela i ujął podaną dłoń. Przykro mi  powiedział Gabriel  Nie chciałem tego. W porządku  Michał otrzepywał spodnie  Mnie też przykro.Wdrapał się na grzbiet Klingi i ruszyli.Ponury, zamyślony Gabriel jechał milcząc,z rękami skrzyżowanymi na łęku, a żaden z archaniołów nie przejawiał chęci do poga-wędek.Zmieszany Razjel spoglądał na Michała przepraszająco.Ten zdobył się na krzywyuśmiech. Wściekł się  szepnął  Ależ mi przydzwonił! Założę ci czar uzdrawiający, żebyś nie spuchł  mruknął Książę Magów.125Michał wzruszył ramionami, ale pozwolił Razjelowi wymamrotać nad sobą kilkazaklęć i pstryknąć dwa razy palcami.Wlokący się z tyłu Rafał był zbyt wstrząśnięty i przygnębiony, żeby zareagować.Na ostatnim dziedzińcu pozsiadali z koni, przestąpili ogromne wrota Pałacu Tronu.Wciąż milcząc mijali kolejne, zachwycające przepychem komnaty, aż zatrzymali sięprzed Salą Tronową.Gabriel bez słowa otworzył drzwi.Wewnątrz uderzył w nich żar i monotonny syk płomienia.Skulony przy podwyższe-niu, u stóp pustego tronu siedział Serafiel.Górną parą cienkich jak pergamin skrzydełokrywał wydłużoną, obłą głowę, dolną owijał nogi, a środkową, przylegającą do ple-ców, na widok aniołów rozpostarł ze świstem.Jego ciało zdawało się być stworzonez zakrzepłego ognia, tak że cała postać nieustannie drgała wydzielając nieznośny żar,rozbłyskując i przygasając niby płomień w ognisku.Bił od niego blask, który jednaknie oślepiał, ani nawet nie rozświetlał pomieszczenia.Wódz serafinów przekrzywił na bok głowę, zwrócił ku przybyłym ogromne, bezna-miętne oczy.126 Wali się most, którym kroczycie, panowie anioły  usłyszeli niski, świszczącyszept  Czego tu szukacie, skrzydlaci? Lekarstwa na strach?Gabriel z trudem przełknął ślinę. Twierdzisz, że rozmawiasz z Panem  zaczął, z nadzieją, że głos za bardzo munie drży  Zatem potrzebujemy porady.Zaginęła cenna rzecz.Urwał, bo przerwał mu upiorny chichot wydobywający się z gardła serafina. Owieczki moje! Co za przykrość! Ale idz
cie płakać gdzie indziej.To jest komna-ta Tronu.Rońcie łzy swoje nad rzekami Babilonu, w ciemności Szeolu, nizajcie je nibydiamenty, sypcie przed wieprze i pozostałe tałatajstwo.Rady potrzebujecie? Oto ona.Pokory, słowicy, bo ciężkie czasy przychodzą zawsze bez zaproszenia. Dobra  mruknął Gabriel  Zabieramy się stąd.On bredzi od rzeczy, jak zwy-kle, Rafałku. Niebywałe!  zaszemrał serafin, z wizgiem rozpościerając górne skrzydła.Pędgorącego powietrza uderzył aniołów w twarze, szarpnął włosami  Sami sobie da-cie radę! Dzielni słowicy! Podziwiam.Wszak jesteście potężni.Kim cię Pan uczynił,Dżibril? Cherubem? Pamiętam! Ale czy ciosałeś podwaliny światła w nieskończonym127mroku? Nie przypominam sobie tam ciebie, archaniele.A ty, Mikail? Ciebie uczynionoserafem! Zatem jesteś tożsamy ze mną.Wykonuj więc to, co przystoi serafom.Z
piewajwraz ze mną! Wychwalaj Tron Pański! Wychodzimy!  krzyknął Razjel, ale Serafiel już powstał z miejsca.Zatrzepotałtrzema parami skrzydeł, wzbudzając wicher gorący jak piach na pustyni. Z
WI
TY, Z
WI
TY, Z
WI
TY  zaryczaÅ‚ huragan, a ogÅ‚uszeni, sÅ‚aniajÄ…cy siÄ™na nogach archanioÅ‚owie, na oÅ›lep szukali wyjÅ›cia z komnaty, poÅ›ród huczÄ…cego wirupÅ‚omieni. KRÓLU STRASZLIWY MORZA, KTÓRY DZIER%7Å‚YSZ KLUCZE KATA-RAKT NIEBIESKICH, KTÓRY P
DZISZ NA RYDWANIE WOKOA
O Z
WIATÓW. Gdzie te cholerne drzwi! PANIE NIESKOC
CZONOZ
CI ETERYCZNYCH, GDZIE WZNOSI SI
TRONTWEJ POT
GI, Z KTÓREGO WYSOKOZ
CI TWE OCZY STRASZNE WIDZ
WSZYSTKO. Rafał, gdzie jesteś? Odezwij się!128 SERAFINIE MICHAELU, CZEMU NIE Z
PIEWASZ ZE MN
? CZY%7Å‚BYZ
NIE POTRAFIA
? Sukinsyn nas upiecze! CO ZATEM POTRAFICIE, SKRZYDLACI? Gabriel, bezradnie macający ścia-nę, potknął się, upadł i boleśnie uderzył w kolano o coś twardego na podłodze.Próg, naJasność, to próg! Porwał się, namacał klamkę. Znalazłem drzwi!  zawołał ochryple  Tutaj! Naparł na wrota, otworzył.%7łarwylał się na korytarz, a do wnętrza wpłynęło nieco cudownie chłodnego powietrza. Tędy!  krzyczał Gabriel i kolejno, krztuszący się, z trudem chwytający oddecharchaniołowie wydostawali się z sali tronowej.%7łegnał ich szyderczy śmiech serafina.Ostatni wytoczył się Michał i Gabriel z ulgą zatrzasnął drzwi. Z
wir chciał nas podusić!  wychrypiał Książę Zastępów, ocierając załzawioneoczy  Dlaczego nic nie zrobiliście? Miałem rozwalić komnatę Tronu Pańskiego?  Razjel dyszał, oparty o ścianę. Racja  mruknął Gabriel, ocierając czoło  Ryzyko było za duże.Wiedział, żenie możemy się obronić.Chciał nas zmusić do ucieczki, upokorzyć.129 No i udało mu się.Michał potrząsnął szafranowymi lokami. Ześwirował do reszty.Zrobił się niebezpieczny. Przepraszam, że was do tego namówiłem  szepnął Rafał  Miałem nadzieję,że nam pomoże. Pomógł przewietrzyć płuca. Co go napadło?  Razjel wzruszył ramionami  Dotychczas zachowywał sięspokojnie. Nie wiem  Gabriel w zamyśleniu pocierał brodę  No nic.Chodz
my, trze-ba się zająć poszukiwaniem Księgi.Nie wolno nam tracić czasu.Wezwiesz Zofiela,Razjelu?Pan Tajemnic skinął głową. W porządku.Michał, ułóż listę najbardziej zaufanych skrzydlatych w armii.Tych, co do których lojalności masz najmniejsze podejrzenia, natychmiast wyślij w dłu-gie i bardzo dalekie misje.Oczywiście należycie odpowiedzialne, żeby nie mogli sięprzyczepić.To na wszelki wypadek, panowie.Aha, warto zwiększyć aktywność służb130bezpieczeństwa.Teraz nie możemy sobie pozwolić na żadne spiski ani wybuchy nieza-dowolenia.Zajmij się tym, Razjelu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl