Podroze po starozytnym swiecie WĘŻYK

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Człowiek wiedząc dobrze o ulotności chwil tychtraci doczesność z uwagi i jest z drugim człowiekiem nie jako potrzebnym mu w tej lub owejsprawie pomocnikiem, którego biernie używa, ale jako z udzielną potęgą, w chwili zetknięciasię z którą cała przeszłość zlewa się w punkt elektryczny i wlewa w podobną swojej duszę.Jest to wylanie się przeszłości w wieczne morze pamięci.98Dziś rano mówił dalej byliście w niebezpieczeństwie.Patrzałem na was z okien mojejcytadelki i modliłem się także za was w moim kościółku.Poczciwy Kanaris (dawny już mójprzyjaciel) przybył wam w sam czas z ratunkiem.Nie pierwszy to raz Bóg zsyła mi tego po-mocnika ubłagany gorącymi modłami moimi.Przed dwunastu laty, gdy jeszcze morscy korsa-rze z wysp pobliskich lub od brzegów Barbarii napadali niespodzianie na miasto nasze, całaludność dolnego miasta w górę postępowała, mieszkańcy zaś górnego chronili się do kościołai mieszkania mego, wewnątrz podwórza murem otoczonego mojej cytadeli.Okropne to by-wały chwile.! Ze szczytów wieży kościelnej kazałem dzwonić we wszystkie dzwony, wysy-łałem rybackie łodzie do Aten lub do wysp pobliskich, koło których krążyły nasze wojennebrygi i kotery32.Zbójcy zaś przez ten czas wyrzynali tych, co nie zdążyli się schronić w górę,palili, rabowali, ładowali swoje statki, aż dopóki nie przybył wezwany przeze mnie Kanarislub inny jaki waleczny grecki żeglarz, któren otworzył mieszkańcom wolny powrót do spu-stoszonych domów, wyrżnąwszy nieraz w pień korsarzy.Nieraz też miasto nasze (jak i każdew Grecji) zakrwawił morderczy oręż oddziałów wysyłanych przez Mehmeda pod dowódz-twem groznego Ibrahima.Jako Włoch i katolicki biskup miałem pewną moralną obronę, któ-ra, nie wiem, o ileby mi jednak posłużyła bez murów mej warowni.W tych chwilach takżemoje wraz z obcymi owieczkami chroniły się do mej zagrody przed żarłocznym wilkiem.Tomiasto tak brudne, przez którego wąskie (u góry szczególnie) uliczki zaledwo się w zwyczaj-nym razie przecisnąć zdołasz bez omdlenia, odurzony nieczystymi wyziewy, po każdej takiejprzygodzie przedstawiało ohydny widok rzezniczych jatek, a zaledwo minęło niebezpieczeń-stwo, mieszkaniec wracając do wad, zabobonów i przesądów, przez swych nauczycieli w nimczęstokroć pielęgnowanych, nie potrzebując już pomocy starego biskupa, odwracał z pogardągłowę, gdy go ten zachęcał do oczyszczenia ulic z krwi, z członków ludzkich, zgliszczów,spalenizny i rozszarpanych krwawych łachmanów, na stosie których siedząc w słodkiej nie-czynności palił jak dawniej tureckie nargile lub wywijał pod wichą skoczną r o m � j k e,wodząc za sobą na brudnej chuście kilka dziewic z wschodnim przepychem i niechlujstwemprzybranych.Zwiedziłeś, mój synu, wszystkie zakątki tego sławnego ludu, widziałeś więcprawie wszędzie uschłą latorośl, co rozwita niegdyś duchem Pitagorasa i Platona wydawałatak bujne owoce.Rozniósł wiatr po świecie prochy mędrców Attyki, znikła pamięć cnót, wy-chowaniem spartańskim wykształconych.Greczyn jest teraz rozwiązłym i płochym jak Euro-pejczyk, a gnuśnym i mściwym jak Turek.Zachował tylko spartańską pogardę dla nauk iobojętność na krwi, nawet swojej własnej, rozlanie.Ta ostatnia cecha jego, walecznych nie-gdyś mężów wydająca, przy braku cnót domowych w zbójectwo się przeistacza.Jest onwprawdzie wytrwałym w swej zemście, lecz o ile nim kieruje podrzędna namiętność, o tylestaje się zbrodniczym, o ile zaś wznioślejsze uczucia miłości zagrody, o tyle jest zdolnymheroizmu.To uczucie, obok nieco wyższego wykształcenia, z podrzędnych wad oswobodza-jąc utworzyło Kanarysów, Maurokordatów i innych, niezbyt licznych reprezentantów naj-piękniejszej strony greckiego charakteru.O! gdyby nie to jedyne chwalebne uczucie, krajopiewany przez tylu wielkich wieszczów wyglądałby już dziś jak spelunca latronum.! Smutno o tym myśleć odrzekł podróżny lecz widoczną jest rzeczą, że o ile Stwórcarozsiał swą szczodrą dłonią dobrego dla ludzi w stworzeniu, o tyle wpływ złych ludzi możeludzkości złego wyrządzić.! O tyle jednak, o ile ci ludzie pod wpływem zostający zwątpią o sile w ich samych leżą-cej,o Bogu w ich duszy przebywającym i duszę ich silną i nieśmiertelną czyniącym.Słowa te wyrzekł poważny biskup, a twarz jego w tej chwili jaśniała nadprzyrodzoną spo-kojnością.Ostatnie promienie zachodzącego słońca złociły ukośnie kratę, o którą był oparty, izielone liście bluszczu, czepiającego się po niej.Włosy srebrnej brody jego lśniły się jak pióra32Nazwy techniczne wojennych statków (p.a.).99ze skrzydeł archanioła.Dzwon z górnego kościółka zabrzmiał uroczyście wzywając wiernychna Anioł Pański.Starzec złożył ręce i odmówił po cichu krótką modlitwę.Podróżny przeże-gnał się także, co dość dziwnie odbijało od jego wschodniego turbanu i szat mamluckich; aletrzymał on w ręku różaniec.godło pielgrzyma, a cała postać jego w tej chwili nie wydawaławcale wyznawcę Mahometa.Oczy obudwóch skierowały się mimowolnie na malownicze iczarujące powabem odcienia zachodzącego słońca, które zarumieniło ostatnim odblaskiemobszar morza, zapaliło się w szybach kościoła i na wierzchołku wieży jego i skonało na wy-niosłej górze, już zieleniejącym drzewem okrytej. Szanowny ojcze! mówił po chwili młodzieniec o, jak wzniosłym jest powołanietwoje! Jak poetycznym był cały twój żywot.Jakie to szczęście, kiedy możesz czuwać sku-tecznie nad bliznimi twymi, przychodzić im z pomocą w przygodzie, nieść wsparcie duchowei materialne. Nie moją to własną siłą, lecz władzą przywiązaną do mego powołania czynię dobrze, oile mogę.Te kraje, obecnie w dzieciństwie będące, szczególnie potrzebują podobnej opieki.Tu widzisz wyrazniej niż gdzie indziej cel kapłaństwa i bractw klasztornych.Jednakże nietylko w tych krajach kapłani nieść mogą pomoc ludzkości.Nie wychowaliż oni całej Europy?Nie wychowująż jeszcze dotychczas ludu we wszystkich prawie krajach? To niewiele, co wie,komuż i to winien ostatecznie.? Lecz Europa mówił dalej zmarszczywszy czoło Europadochodząc do pełnoletności zapomina nieraz, kto ją wypielęgnował w dzieciństwie, a podob-na lekkomyślność nie jest cechą dojrzałości. Nic prawdziwszego nad słowa wasze, szanowny ojcze! Lecz nie zgodzicież się ze mną,że w wielu bardzo razach nauczyciele nadużywali swej władzy nad uczniami i zapominaliswego powołania, aż do obmyślania o własności materialnej małoletnich, której strzec byliświęcie powinni, pielęgnując tylko ich duszę! Nie zgodzicież się ze mną, że wielu niebacz-nych nauczycieli przemawiało nieraz do ucznia młodzieńcem się stającego tak jak do małegodziecka jeszcze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Gabriel Richard A Scypion Afrykański Starszy największy wódz starożytnego Rzymu

Gabriel Richard Scypion Afrykański Starszy. Największy wódz starożytnego Rzymu

Gabriel R.A. Scypion Afrykański Starszy. Największy wódz starożytnego Rzymu

Scypion Afrykański Starszy. Największy wódz starożytnego Rzymu Gabriel R.A

B Gabriel R.A. Scypion Afrykański Starszy. Największy wódz starożytnego Rzymu

Historyczne Bitwy 1656 Prostki Sławomir Augusiewicz

Maslowska Dorota Wojna polsko ruska pod flaga bi

Quinnell A.J. Pieklo

Murrell Taylor The Divided Family in Civil War America By Amy (2009)

Epidemia. Tom 0,5 Young Suzanne