Morrell Dav

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Saul odepchnął go, ale chwycił futerał. Przesyłki. Nigdy nie wiedziałem, co w nich było! Byłem tylko kurierem! Myślicie, że ryzyko-wałbym egzekucję, łamiąc pieczęcie? Kto ci je dawał? Saul wciąż trzymał futerał w otwartym oknie. Szef rezy-dentury KGB! Kto? Aleksiej Golicyn! Proszę! Koczubej starał się drżącymi palcami chwycićskrzypce. Nie wierzę ci.Golicyna zastrzelono w 73-cim za zdradę. To wtedy przekazywał mi przesyłki! W 73-cim?Saul zmarszczył brwi.Hardy powiedział, że Eliot zniknął w 54-ym, a potem w 73-im.Co oficer KGB zastrzelony za zdradę miał wspólnego ze zniknięciem Eliota? Co wy-darzyło się w 73-im? To prawda! zaklinał się Koczubej. Możliwe. Stradivarius! Błagam!217Saul opierał skrzypce o szybę otwartego okna! Błysnęły światła przejeżdżającego sa-mochodu.Po namyśle wzruszył ramionami. To bezcelowe.Jeżeli wyrzucę skrzypce,nie będziesz miał żadnego powodu, żeby zmieniać swoją historyjkę.Po użyciu amytaluwkrótce się przekonamy, co naprawdę wiesz. Odstawił futerał na podłogę Bogu dzięki. To mnie podziękuj.�� II.Wyjechali z Paryża. Dla kogo pracujecie? Dla nikogo. Dokąd mnie zabieracie? Do Vonnas. Aha.Nagła zmiana nastroju Koczubeja zaniepokoiła Saula. Znasz to miejsce?Muzyk skinął głową, podejrzanie zadowolony z perspektywy odwiedzenia małegomiasteczka o pięćdziesiąt kilometrów na północ od Lyonu. Może pozwolicie mi naluksus jedzenia w Le Cheval Blanc. Obawiam się, że nasze diety na to nie pozwolą.Koczubej nagle skrzywił się. Wy, Amerykanie, jesteście takimi kutwami.Serumprawdy pozostawia tak nieprzyjemny smak w ustach, niczym wątróbka bez masła lubbekonu.No cóż, świetnie. Obrzucił Saula gniewnym spojrzeniem. Mamy przedsobą dobre trzy godziny jazdy.Skoro nie macie zamiaru rozmawiać o waszych listachuwierzytelniających, opowiem wam o moich.Saul jęknął, czując, co się święci.Miał ochotę zaaplikować mu środek uspokajający,ale to mogłoby przekłamać wyniki otrzymane po użyciu amytalu.Koczubej rozparł się na siedzeniu i uśmiechnął perwersyjnie.Jego wielką głowę oka-lały przedwcześnie posiwiałe włosy, zaczesane do tyłu w stylu wielkich muzyków ubie-głego wieku.Rozluznił krawat i oparł dłonie na szarfie pod smokingiem. Nie przy-pominam sobie, żebym was widział na moim koncercie. Chyba nie byliśmy zaproszeni. %7łałujcie.Otrzymalibyście lekcję sowieckiego idealizmu.Musicie wiedzieć, żeCzajkowski był niczym Lenin.To podobieństwo widoczne jest zwłaszcza w KoncercieSkrzypcowym.Wielcy kompozytorzy mieli swój temat w głowie, tak jak i Lenin.%7łebyosiągnąć swój cel, wplatał w główny motyw przejściowe frazy.Podobnie robią sowiec-cy ludzie, jednak nie w trakcie permanentnej rewolucji, ale w fazach przejściowych,uwzględniając poprawki wynikające ze skutków wojny i niedostatków naszej ekonomii.Nie mogę powiedzieć, że doszliśmy już do finału, ale przeszliśmy długą drogę w ciągu218tych sześćdziesięciu pięciu lat, prawda? Przyznaję, że jesteście dobrze zorganizowani. To stanowczo zbyt słabe określenie.Wróćmy jednak do wielkich kompozyto-rów.Koncert zaczyna się prosto i mogłoby się wydawać, że dominujące partie zawiera-ją przesłanie.Ale pod spodem ukrywają się inne, na wpół słyszalne brzmienia, którychistnienia możemy się tylko domyślać tak jakby mistrz mówił: Powierzę wam tajem-nicę, ale nikomu ani słowa.To jakby szyfr przekazywany szeptem innemu członkowisiatki wywiadowczej lub symbol braterstwa ludzi z naszej branży.Saul szybko się zmęczył, walcząc ze snem i monotonnym potokiem słów płynącychz ust Koczubeja.Eryka jechała Autoroute du Sud w stronę Lyonu.Czterdzieści minutprzed granicami miasta zjechała na żwirową drogę, która następnego roku miała stano-wić już odcinek autostrady Genewa Macon.Wzdłuż drogi stał zaparkowany na nocciężki sprzęt.%7łwir z trzaskiem uderzał w podwozie samochodu.W świetle reflektorów citroena Saul ujrzał pędzącą w ich stronę ciężką cysternę.Zmarszczył brwi widząc, że gwałtownie skręca.Zablokowała drogę.Zza ciężkiego drogowego sprzętu wyłoniły się furgonetki i odcięły citroenowi drogęodwrotu.Aukowe lampy przebiły ciemność. Moje oczy! Eryka zasłoniła ręką czoło, i naciskając na pedał hamulca skręciła,by wyminąć ciężarówkę.Citroen wpadł w poślizg, odbił się od spychacza.Dziewczynauderzyła głową o kierownicę i zalała się krwią.Wstrząs rzucił Saula na podłogę.Dzwignął się z powrotem na fotel i spojrzał na nie-przytomną, jęczącą Erykę.Zrozumiał, że nie będzie w stanie wziąć jej na ręce i uciec.Pozostała mu jedyna szalona nadzieja, że uda mu się zmusić ludzi z furgonetek do po-ścigu.Zgubi ich i wróci po Erykę.Otworzył drzwiczki i chwycił Koczubeja za klapy, jed-nak materiał smokingu nie wytrzymał i rozdarł się.Wyskoczył na zewnątrz, chowając się za spychaczem i pobiegł w mrok.Drzwiczkifurgonetek otworzyły się z trzaskiem.Słyszał, jak jakiś samochód z poślizgiem hamujena drodze.Krzyki.Odgłosy stóp biegnących po żwirze.Z ciemności wyłowił go reflek-tor, rzucając na błotniste pole jego ruchliwy cień.Potknął się na koleinie wiejskiej dro-gi, lecz wymachując rękoma złapał równowagę.Rozpaczliwie starał się dobiec do czar-nych drzew poza zasięgiem reflektorów.Usłyszał szczęknięcie metalu.Napiął mięśnieramion, spodziewając się uderzenia pocisku, jednak zamiast tego poczuł w karku ukłu-cie.Igła.Druga wbiła się w biodro.Aż wzdrygnął się od rozdzierającego bólu.Zwiat za-wirował mu przed oczyma.Runął w błoto z podkulonymi kolanami i rękoma konwul-syjnie przyciśniętymi do piersi.219�� III.Obudził się.Miał na tyle jasny umysł, żeby powstrzymać się od otwarcia oczu.Słu-chał.Oszołomiony leżał na drewnianej podłodze.Ból w lewym przedramieniu musiałpochodzić od wystrzelonej ampułki z igłą.Miał w żyłach wystarczającą ilość brevitalu,by spać przez całe godziny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Summits. Six meetings that shap Dav

apulejusz metamorfozy (2)

Andrzej Sapkowski Narrenturm (2)

Harry Turtledove Zaginiony Legion (2)

Battuta Osobliwosci miast i dzywy podrozy