[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pan Jezus wciela się w nas jako pokarm, a raczej mywcielamy się w Niego i pod pewnym względem się przebóstwiamy: Ktopożywa Ciało moje i pije moją Krew, we Mnie mieszka, a Ja w nim (J.6, 57).Ponadto Przenajświętszy Sakrament gładzi grzechy powszednie wprost(ex opere operato) i ubocznie (ex opere operantis), o ile przystępujący doKomunii św.wzbudza żal przynajmniej mniej doskonały.Ponadto Eucharystiawywiera powściągający wpływ na ciało i jego pożądliwości, jak o tym świadczyEwangelista: A cała rzesza pragnęła się Go dotknąć, albowiem wychodziła zeńmoc i uzdrawiała wszystkich (Ak.6, 19).Aącząc dusze z Chrystusem, Eucharystia łączy je również między sobą,urzeczywistniając w ten sposób modlitwę Zbawiciela na Ostatniej Wieczerzy: Aby wszyscy byli jedno, jako Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni bylijedno w Nas (J.17, 21).Nie ma lepszego sposobu zjednoczenia narodówcałego świata, jak wiara w Boga Człowieka i przystępowanie do Komunii św.Tu się łączą ludzie różnych narodów, usposobień, języków i charakterów,według prawa, że kilka wielkości równych jednej, musi być równych i międzysobą. Bo wielu nas jest jednym chlebem i jednym ciałem, wszyscy, którzyjednego chleba uczestnikami jesteśmy (I Kor.10, 17).Eucharystia ma nadto osobliwszą skuteczność; udziela szczególniejszegozapału i gorliwości, które częściowo gładzą kary za grzechy, zabezpiecza przedprzyszłymi grzechami zmniejszając i osłabiając pokusy ze strony pożądliwości inieprzyjaciela naszej duszy. Odchodzimy od stołu Pańskiego jako lwy ziejące6ogniem, stając się straszliwymi dla szatana .Jednocześnie dusza staje siępodatną na wpływ dobra i zdolną do czynów bardziej doskonałych,zasługujących na żywot wieczny.Szczególnie zaś otrzymuje ona łaskępobożności, z której płynie szczęście i radość, spokój wewnętrzny ibezgraniczna gotowość do ofiar i poświęceń dla Boga i blizniego, jak świadcząprzykłady z życia zjednoczonych dusz z Bogiem.Z Komunii św.płynie równieżi duchowa radość, o ile dusza nie ma przywiązania do grzechów powszednich.Wreszcie Eucharystia daje prawo do chwalebnego zmartwychwstania,które zapowiedział Chrystus w swej obietnicy ustanowienia PrzenajświętszegoSakramentu: Kto pożywa Ciało moje i pije moją Krew, ma żywot wieczny, a Jawskrzeszę go w dniu ostatecznym (J.6, 55).Ta obietnica była szczególniedroga pierwszym chrześcijanom, którzy wśród niebezpieczeństw często myślelio śmierci i wyrażali nadzieję przyszłej chwały w malowidłach katakumbowych.58 Dla tego św.Ignacy nazywa Eucharystię przeciwstawieniem śmierci iuwieńczeniem życia duchowego, uzupełnia bowiem przez łaskę uświęcającącały nasz organizm duchowy, przynosząc z sobą już nie tylko łaskę, ale samegoDawcę łask ze wszystkimi Jego darami.Jeżeli do powyżej wymienionych skutków Eucharystii jako sakramentudodamy jeszcze skutki jako Ofiary niekrwawej, która się odprawia ustawiczniew świątyniach całego świata, będziemy mieli uderzający dowód nieskończonegomiłosierdzia Bożego, jakie spływa na nas bez żadnej z naszej strony zasługi, ajedynie z bezgranicznej litości Boga nad naszą nędzą.Dlatego św.Paweł pisze: Zbliżmy się więc z ufnością do tronu łaski (Eucharystii), abyśmy otrzymalimiłosierdzie i znalezli łaskę stosownej chwili (%7łyd.4, 16).Eucharystia ściśle łączy się z sakramentem kapłaństwa, któryustanowiony został jednocześnie z nią w czasie Ostatniej Wieczerzy w WielkiCzwartek.Miłosierdzie Boże ujawnia się w tym sakramencie niemniej jak i wtamtym, zarówno względem wszystkich ludzi, jak i tym bardziej względemkapłanów.Cztery są główne czynności kapłańskie, a mianowicie: Ofiara niekrwawa,modlitwa publiczna, administrowanie sakramentów św.i nauczanie.Niekrwawą Ofiarę sprawuje właściwie sam Chrystus, ale kapłan jest Jegozastępcą widzialnym i jako taki rzeczywiście dopełnia aktu ofiary Mszy św.,która jest duszą, szczytem kultu Bożego, głównym aktem cnoty religii,wyrażającym zwierzchnictwo Boga i zależność naszą od Niego.Bez kapłaństwanie mielibyśmy Mszy św.i jej miłosiernych skutków.Drugą czynnością kapłana jest modlitwa publiczna.W niej Kościółkontynuuje dzieło Chrystusa Pana, który w modlitwie arcykapłańskiejpowiedział: Jam Ciebie wsławił na ziemi, dokonałem dzieła, któreś Mi zlecił (J.17, 4).Chrystus wstępując do nieba przekazał swoje posłannictwoKościołowi, który ustami kapłanów wielbi i adoruje Boga, składa Mu dzięki iprosi o miłosierdzie, jakie spływa na wiernych, przebaczając im winy iudzielając doczesnych i wiecznych dobrodziejstw.Kapłani odmawiający ściśleoznaczone pacierze brewiarzowe, są ustami Kościoła, który za cały świat zanosiprzez nich nieustanną modlitwę czystą, potężną i skuteczną.Sprawowanie sakramentów św [ Pobierz całość w formacie PDF ]