hoss

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie potrafiłbym jednak nawet w przybliżeniu podać ogólnej licz-by strat: wynosiły one w każdym, razie wiele tysięcy.Przeżyłem dużo ataków lotniczych najczęściej nie w bezpiecznymschronie dla bohaterów" ataków o niesłychanej gwałtowności, skie-rowanych na fabryki, w których pracowali więzniowie.Widziałem, jaksię zachowywali więzniowie, widziałem, jak strażnicy i więzniowie ginęlirazem, skuleni często jeden obok drugiego w jakiejś dziurze, i jak więz-niowie odciągali na bok rannych strażników.W obliczu gwałtownychataków zacierały się wszelkie różnice: nie było wtedy dozorców i dozo-rowanych, istnieli tylko ludzie usiłujący ujść przed gradem bomb.Wyszedłem nietknięty z niezliczonych ataków lotniczych, jakkolwieki ja byłem często zasypywany.W Hamburgu, Dreznie i Berlinie żyłemustawicznie pod gradem bomb.W Wiedniu uszedłem śmierci tylko przezprzypadek.W czasie podróży służbowej przeżyłem ataki samolotów nur-kujących na mój pociąg i wagon.A jak często obrzucano bombamiWVHA i RSHA, które wciąż trzeba było naprędce naprawiać.Mimo tojednak ani M�ller, ani Pohl nie dali się przepędzić.Cały kraj, a przynajmniej większe miasta zamieniły się w linię fron-tu.Ogólna liczba strat wskutek wojny lotniczej nigdy zapewne niebędzie ustalona.Według mojej oceny straty wynoszą z pewnością wielemilionów.142 Liczby nie były znane, gdyż trzymano je w ścisłej tajemnicy.Spotykam się wciąż z zarzutem, że nie odmówiłem wykonania roz-kazu zagłady tego potwornego mordu popełnionego na kobietachi dzieciach.Odpowiedziałem już na to w Norymberdze.143 Co stałobysię z dowódcą eskadry, który by odmówił wykonania ataku lotniczegona miasto, ponieważ wiedział na pewno, że nie ma tam zakładów zbro-jeniowych ani ważnych obiektów wojskowych, ponieważ wiedział rów-nież, że zrzucone bomby zabijają głównie kobiety i dzieci? Z pewnościązostałby oddany pod sąd wojenny.Nie chciano uznać tego porównania.Ja jednak jestem zdania, że obiesytuacje można porównać z sobą.Byłem takim samym żołnierzem i oficerem jaków lotnik.Dziś nie chce się uznać SS za wojsko, lecz uważasię ją tylko za rodzaj milicji partyjnej.W rzeczywistości byliśmy żoł-nierzami tak samo jak trzy pozostałe części składowe armii.142M.Broszat przytacza opublikowane materiały, według których na skutek nalotówlotniczych zginęło od 410 000 do 500 000 Niemców spośród ludności cywilnej (Kommandantin Auschwitz, s.137 przyp.2).143Na pytanie obrońcy Kaltenbrunnera skierowane w toku procesu przed MTW do H�ssa:,,Jak pan mógł przeprowadzić tę akcję?" H�ss odpowiedział: Przy wszystkich trapiącychmnie wątpliwościach jedynym i decydującym argumentem był bezwzględny rozkaz i jegomotywy podane przez Reichsf�hrera Himmlera" (IMT, t.XI, s.444).Te nieustanne ataki lotnicze ciężko się odbijały na ludności cywil-nej, szczególnie na kobietach.Dzieci zostały umieszczone w odległychokolicach górskich nie zagrożonych nalotami.Najbardziej dotkliwe byłynie tyle skutki materialne choć w wielkich miastach całe życie byłozdezorganizowane ile właśnie psychiczne.Kto obserwował twarzei zachowanie się kobiet w publicznych schronach przeciwlotniczychi schronach domowych, kiedy pułap bombowy zbliżał się coraz bardziej,a pociski zaczynały padać dokoła, ten mógł wyczytać mniej lub więcejstarannie ukrywane podniecenie i strach przed śmiercią.Jak te kobietycisnęły się nawzajem do siebie, jak szukały obrony u mężczyzn, gdycały budynek się chwiał, a nawet walił częściowo!Nawet berlińczycy, którzy nie poddają się tak łatwo, z czasem upadlina duchu pod wpływem przesiadywania w piwnicach po całych dniachi nocach, co wystawiało ich nerwy na straszną próbę.Naród niemieckitakże nie wytrzymałby długo takiej wojny nerwów, takiego obciążeniapsychicznego.Podając charakterystyki szefów działów w różnych urzędach orazszefów poszczególnych urzędów, przedstawiłem jednocześnie szczegóło-wo działalność Urzędu D, Inspektoratu Obozów Koncentracyjnych.Niemam w tej sprawie nic więcej do dodania.Czy obozy koncentracyjne wyglądałyby inaczej, gdyby inspektorembył kto inny? Sądzę, że chyba nie.%7ładen bowiem człowiek, nawet ob-darzony nadzwyczajną energią i siłą woli, nie byłby w stanie oprzeć sięwpływowi wojny, żaden nie potrafiłby sprzeciwić się nieugiętej woliReichsf�hrera SS.%7ładen oficer SS nie poważyłby się pokrzyżować alboobejść zamiary Reichsf�hrera.Kiedy Eicke, człowiek o wielkiej sile woli, tworzył i urządzał obozykoncentracyjne, stała za nim twarda wola Reichsf�hrera SS.To, co sięstało z obozami koncentracyjnymi w czasie wojny, wynikło jedyniei wyłącznie z woli Reichsf�hrera.SS.On bowiem był tym, który dawałdyrektywy RSHA, i tylko on mógł je dawać.Przecież RSHA był tylkoorganem wykonawczym.Jestem głęboko przekonany, że żadna większai poważniejsza akcja Policji Bezpieczeństwa nie została wszczęta bezporozumienia z Reichsf�hrerem SS.W większości wypadków on sambył ich sprawcą.Cała SS była narzędziem, za pomocą którego HeinrichHimmler, Reichsf�hrer SS, urzeczywistniał swoją wolę.Nie zmieniabynajmniej faktycznego stanu rzeczy to, że od 1944 r.był on miażdżonyprzez mocniejszego od siebie przeciwnika, mianowicie przez wojnę.W czasie swoich podróży służbowych do zakładów zbrojeniowych,w których pracowali więzniowie, mogłem przyjrzeć się naszym zbroje-niom.Widziałem i słyszałem od kierowników zakładów rzeczy, którewprawiały mnie w wielkie zdumienie, szczególnie jeżeli chodziło o prze-mysł lotniczy.Słyszałem od Maurera, który często musiał się porozumiewać z Mi-nisterstwem Zbrojeń, o opóznieniach nie dających się nadrobić, o wy-padkach psucia się maszyn, o błędach w zamówieniach, skutkiem, któ-rych było konieczne dokonywanie przeróbek trwających całe miesiące.Wiedziałem o aresztowaniach i nawet egzekucjach znanych kierowni-ków gospodarki wojennej, którzy zawiedli.To dawało mi przecież cośdo myślenia.Jakkolwiek kierownictwo wciąż mówiło o nowych wynalazkach,o nowej broni, to jednak w toku działań wojennych nic takiego nie dałosię zauważyć.Mimo naszych nowych myśliwców odrzutowych ofensywalotnicza dawała się odczuć coraz silniej.Przeciwko falom bombowcówskładającym się z 2 21/2 tysięcy najcięższych maszyn powinny były wy-stępować całe tuziny naszych eskadr myśliwskich.Zaczęto wprawdzie wytwarzać nową broń i przeprowadzać z niąpróby na froncie, ale akcja zbrojeniowa musiałaby dawać inne wyniki,aby można było wygrać wojnę.Jeżeli gdzieś jakaś fabryka produkowałacałą parą sprzęt wojenny, to równano ją z ziemią w ciągu paru minut.Przeniesienie pod ziemię fabryk dla zbrojeń rozstrzygających o zwy-cięstwie" można było przeprowadzić najwcześniej w 1946 r.Nic by tojednak nie pomogło, ponieważ zarówno dowóz materiałów, jak i trans-port gotowych fabrykatów byłby nadal wystawiony na nieustanne atakinieprzyjacielskiego lotnictwa.Najlepszym przykładem tego była fabry-ka pocisków V w Mittelbau.Bombowce rozwaliły wszystkie tory kole-jowe dokoła warsztatów położonych w górach.Cała żmudna praca wielumiesięcy poszła na marne.Ciężkie pociski V 1 i V 2 zostały zamkniętew górach.Zaledwie położono prowizoryczne szyny, a już były znisz-czone.Taki stan panował prawie wszędzie w końcu 1944 r.Wschodni frontcoraz bardziej ściągano do tyłu".Niemiecki żołnierz na wschodzie niestawiał już oporu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Hoss Rudolf Autobiografia

Middlegame Strategy With the Carlsbad Pawn Structure Robert Leininger. 1997

Dav

Scypion Afrykański Starszy. Największy wódz starożytnego Rzymu Gabriel R.A

The Hacker's Handbook

Mercedes Lackey Przesilenie

Â§ Fowles John Mag

Linux Installation and Getting Started (2)