Rok1794 t.2 Reymont

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Bliżej! huknął na niego rozkazujący głos. Bliżej! Tylko mów prawdę, bo jak zełżesz,każę ci dać pięćdziesiąt nahajów! Wiadome mi są twoje sprawki groził zasypując go krót-kimi pytaniami, a patrząc mu w oczy.Francuz roztoczył całą umiejętność wydawania się tym, za co chciał, aby go uważano.Od-powiadał rozwlekle, bąkał trzy po-trzy, powtarzał, i odbiegając wciąż od materii, pokazywałsię prostakiem i prawdziwym gamoniem.Nawet w jakimś miejscu rozpłakał się rzewliwie.Słowem, pokazał się, jakby na teatrumnie potrafił i najsprawniejszy komediant. Milczeć! wstrzymał potoki jego nieznośnego gadulstwa. W ciągu dwudziestu czte-rech godzin wyjedziesz z Warszawy!Tu pofolgował sobie, zwymyślał go od ostatnich, zagroził Sybirem i kazał iść precz.Volange, nie wychodząc z roli, padł mu do nóg na podziękowanie, błagając zarazem ozwrot zabranych przy aresztowaniu towarów. Najjaśniejszy ambasadorze, wzięli mi pięć łub z materiami, podróżne tłumoki, regestraobstalunków i cztery lalki modnie przybrane: jedna w stroju � la Grecque, jedna � la LouisXVI, jedna w amazonce, jedna berżerka. Wyrzucić go za bramę wraz z bebechami! krzyknął zniecierpliwiony i odwracając sięplecami rozkazał adiutantowi wprowadzić następnego suplikanta.Kasztelanowa zabrała Francuza do siebie.Jechał milczący, jakby jeszcze niepewny wolno-ści, dopiero w pałacu, w ustronnym pokoju, gdzie czekał na niego Zaręba, pokazał twarzprawdziwej radości. Wyrwaliście mnie wilkowi z gardła szeptał dziękczynnie. Myślałem, że już po mnie.Dopiero list, przyniesiony przez szewca, dał mi przedsmak nadziei.W lochach nie było mizle, ale dręczyły obawy indagacyjnych bastonad.A ta myśl, że mogą przymuszać do wyprzy-sięgania się moich opinii politycznych, do powolności ciemięzcom i tyranom, doprowadzałamnie do szaleństwa!Twarz mu oblekła groza przeżytych myśli i obaw. Rozumiesz teraz, jak smakuje prokonsulska dyktatura, obywatelu? I więcej jeszcze dowiedziałem się od socjuszów niedoli. Dasz głos prawdzie przed obywatelami reprezentantami w Konwencie. Prześlę im obszerną relację, gdyż sam jechać nie mogę zawahał się. Wyjadę, leczgdzieś z drogi zawrócić muszę. Chyba pod zmienioną twarzą i nazwiskiem.Ale wiesz, co by cię spotkało, gdybyś sięznowu znalazł w rękach Igelstr�ma? Wiem i pozostaję.Powinność przede wszystkim! podniósł się do wyjścia. Pragnę ztobą, obywatelu, pomówić obszerniej.Moglibyśmy się spotkać wieczorem u Kapostasa? Dobrze, ale o samym zmierzchu, gdyż na noc wyjeżdżam. Czy zabiera cię z sobą Działyński? spytała milcząca kasztelanowa. Szef wyjeżdża dopiero za dwie niedziele.Zpieszyć muszę do Grabowa.Porwała się zatrwożona. Czyżby moje sny i przeczucia. Dostałem dzisiaj sztafetę.Ojciec rozkazuje mi przyjechać jak najrychlej.Odprowadziwszy go na stronę pragnęła coś powiedzieć, ale nie zdobyła się ani na jednosłowo, tylko ucałowawszy go na pożegnanie jak syna zapłakała cichutko, oddalając sięspiesznie do swojej stancji.Volange poleciał zapisać się na poczcie do wyjazdu i zbierać manatki.136Zaręba wyszedł zaraz za nim, pełen dręczących myśli o ojcu i smutnych przeczuwań.Jużbył wychodził z pałacu, gdy na podjezdzie spotkał się oko w oko z Izą i Zubowem.Wracali zjakiejś promenady, roześmiani, weseli, niezmiernie zajęci sobą.Szambelanowa skinęła mugłową bardzo niechętnie i przeszła do sieni bez słowa. Jacyś diabli noszą ją swoimi wertepami pomyślał, nie pojmując zgoła jej postępowa-nia.Nie było jednak czasu na rozmyślania, cały bowiem dzień latał po Warszawie szykującsię do wyjazdu.Zasię o zmierzchu pobiegł na Krakowskie, do kamienicy, gdzie był bank Ka-postasa i Morina.Bankiera w sklepie nie zastał, poszedł więc do jego mieszkania na trzeciepiętro.Służący go wpuścił uprzedzając jeno, jako pan zajęty jeszcze.Volange a również nie było.Przemierzył więc raz i drugi małe stancyjki zawalone książ-kami, wyjrzał na Krakowskie i nie mogąc się nikogo doczekać siadł do czytania Hambur-skiej Gazety leżącej na stole.Przeszkadzał mu jakiś monotonnie recytujący głos jakby gdzieś z góry.Odszukawszy wkącie pokoju wąskie schodki zamaskowane szafami, dobrał się nimi na poddasze i stanął jakwryty.Znalazł się bowiem w niskiej, obszernej izbie, obitej czarną materią, na której sre-brzyły się kabalistyczne znaki, hebrajskie zgłoski i dziwaczne hieroglify.Zielona, kryształo-wa kula, zawieszona w górze, rozsiewała świetlisty miał.Kapostas siedział pod nią nierucho-my, w czarnej szacie, pokrytej zodiakalnymi wyobrażeniami, na głowie miał jakby tiarę wkształt rogatego księżyca uczynioną, zaś w ręce wyciągniętej czarodziejską pałeczkę, zakoń-czoną głową węża [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Reymont Chlopi III (2)

Chłopi tom 2 W.S.Reymont

Chłopi tom 1 W.S.Reymont

Chłopi tom 3 W.S.Reymont

Reymont Chlopi IV

Reymont Chlopi IV (2)

Wampir Reymont

Reymont Chlopi II

Auel Jean M Rzeka powrotu (SCAN dal 948)

Andrzej Pilipiuk Czarownik Iwanow(2)