[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Aż dziw nas bierze, DrogiCzytelniku, taki wielki król, z takimi rozległymi politycznymiplanami, mądry dowódca, zwycięzca, a płaszczy się przedkobietami i boi się bez pukania wejść do pokojów swychkochanek.Toleruje to, że mają kochanków, zgadza się z pokorąbaranka na rolę  pokornego rogacza.Zdumiewasz nas, HenrykuIV!Henrietta ma kochanka Joarille.Henryk IV nigdy nieprzychodzi do sypialni Henrietty, kiedy tam gości jej kochanek.Nie wiadomo dlaczego tak postępował, nie był tchórzliwy, anispecjalnie tolerancyjny.A może to była jego gra, którą trudnonam odgadnąć? Dużo zagadek po sobie pozostawił Henryk IV.Ktoje rozwiąże? Kto poświęci wiele czasu i trudu, żeby rozszyfrowaćtego hugenota, z łatwością przechodzącego na katolicyzm:  Paryżjest wart mszy.Byle zwieść swych przeciwników, byle nie zginąćsamemu w tej religijnej zawierusze, w tej walce między katolikamii protestantami.Był zbyt mądrym królem, żeby pozwolić sobie napowtórzenie Nocy Z
więtego Bartłomieja, z której cudem uszedł zżyciem.Wprowadził edykt nantejski, który równał w prawachkatolików i protestantów (Ludwik XIV pod wpływem  wiedz
my deMaintenon go obali), kładąc kres wojnom religijnym w swympaństwie.Czyż nie mądry ten król, a z babami poradzić sobie niemoże! Henrietta, być może, aby pobudzić zazdrość króla, byćmoże w celu dokuczenia swej siostrze Marii, odbiła jejnarzeczonego, Henryka de Guise.Nie kochała go, lecz uczyniła to,żeby udowodnić swoją niszczycielską siłę uwodzenia mężczyzn.Henryk de Guise już gotów nawet żenić się z Henriettą, lecz onasię do tego nie spieszy.Znając króla, czeka na jego reakcję.A onrobi dobrą minę do złej gry z tym swoim zuchwałym:  A niechwychodzi za niego za mąż.Odebraliśmy Gwizjuszom chleb,pozostawmy przynajmniej im kurwy.A sam po nocach spad niemoże, aż idzie do Henryka de Guise i domaga się od niegounieważnienia ślubnej intercyzy.I znowu Henrietta triumfującowraca do królewskiej alkowy.Znowu zaczyna się ta trudna miłośćz jadowitymi ukąszeniami nie damy, lecz żmii, z jej szyderstwem,naigrywaniem i szydzeniem z króla.Z
cierał te plwociny imamrotał:  Och, ty moja mała oso.Lecz osa może swym żądłemśmiertelnie ukłuć.Nie wiesz o tym, Henryku?Seksualne stosunki Henryka IV i pani de Verneuil były niecospecyficzne, diametralnie różniły się od tkliwych i lirycznychstosunków z Gabrielle.Tu wszystko było ordynarne, naderwulgarne, bardziej szczere i proste.Listy króla nie ociekały liryką,tylko ordynarną żądzą.Pisał do niej:  Winnaś porzucić teszorstkości, bo jako król i Gaskończyk nie umiem czekaćcierpliwie.Ona nawet nie raczyła odpowiedzieć na ten grubiańskilist, niedbale go kwitując:  Poczekasz sobie, nic się z tobą niestanie.On:  Będę jutro niezawodnie w twych ramionach o wpółdo siódmej lub szóstej, będę z tobą godzinę, wypieprzę ciebie, jaksię należy, wziąłem lek, który mi pozwoli bardziej chwacko spełnićtwe zachcianki.Dopieszczę ciebie nie jak się należy, a jakzdołam.Ona:  Kapitan chce, lecz nie może.Obwiniać Henryka IV, erotomana światowej sławy, oimpotencję? Coś tu nie tak, Drogi Czytelniku.Wgłębiliśmy się wdokumenty i opinie biografów.Co wyjaśniliśmy? Z potencjąHenryka IV było wszystko w porządku.Lecz zadowalał panienieco inaczej, niż to było przyjęte na dworze królewskim.Damypałacowe, doszczętnie zepsute na frywolnym dworze KatarzynyMedycejskiej, potrzebowały nieco innego jadła niż to, którymikarmił je król, bardziej wyrafinowanych pieszczot niż te, które imdawał zdrowy samiec Henryk IV.Wolały adorację, ubóstwianiesiebie  czyli miłość dworską epoki Eleonory Akwitańskiej, ajednocześnie seks perwersyjny, wulgarny, zboczony.A ten zdrowyogier Henryk IV nie troszczył się o ich seks, wyłącznie o swój.Stosował znamienną maksymę markiza de Sade a:  Gdziewidzieliście, żeby samiec, pies czy gołąb, troszczył się oprzyjemność partnerki? Nadążaj za samcem, jeśli możesz,kobieto, łap mgnienie szczęścia, jeśli potrafisz, póki twój samiecnasyca swoją chuć.Nie dworski, lecz kolokwialny języktowarzyszył Henrykowi IV i jego kochance w sypialni.Janusz Kawryżka odtworzy nam scenę spotkania miłosnegoHenryka IV z markizą de Verneuil:  Po wejściu do pokojówHenrietty Henryk IV bez ceregieli przystępuje do rzeczy, pomijającdługą i żmudną grę miłosną, którą tak lubią panie, a taknienawidzą mężczyz
ni, bo oddala ich moment nasycenia swejżądzy.Zaczyna swym kolokwializmem: «No, stuknijmy siÄ™brzuszkami, kochana».WyciÄ…gnÄ…Å‚ na razie bezużytecznenarzÄ™dzie.Wiele tu zależy od partnerki, żeby uczynić goprodukcyjnym.Ona starać siÄ™ nie chce.Nie chce ssać, bo to jÄ…poniża.Ona nim siÄ™ brzydzi.On nie pachnie ambrÄ… ani różami, onÅ›mierdzi koÅ„skim potem i czosnkiem.«To mój mÄ™ski zapach»  zdumÄ… mawiaÅ‚ Henryk IV, nie zauważajÄ…c, jak dwie jego żony,Margot i Maria Medici, idÄ…c z nim do łóżka, starannie zatykaÅ‚ysobie nosy chusteczkami nasyconymi perfumami.Henrietta nieponiży siÄ™ do kamuflażu.Ona mówi królowi wprost w oczy:«Z
mierdzi od ciebie, Wasza Wysokość, jak od padliny».Henryk IVnie obraża siÄ™.Kochanka zdecydowanie odmawia caÅ‚owania jegomiÅ‚osnego narzÄ™dzia, no cóż, musi radzić sobie sam usilnÄ…masturbacjÄ….Doprowadzone do stanu fizycznej sprawnoÅ›cinarzÄ™dzie kieruje wprost do pochwy kochanki.Dla Henryka IVseks i polowanie to sÄ… wypróbowane sposoby na odprężenie wjego nerwowym życiu, peÅ‚nym zagrożeÅ„ i napięć.KrólewskiemiÅ‚ostki na ogół byÅ‚y pozbawione wiÄ™kszego i gÅ‚Ä™bokiegouczuciowego wymiaru.Z HenriettÄ… byÅ‚o inaczej.PotrzebowaÅ‚ jejbuntowniczego ciaÅ‚a niepokornej jałówki, jej sarkazmów ostrychjak nóż, jej niedbaÅ‚oÅ›ci seksualnej, nawet jej obojÄ™tnoÅ›ci wobecniego [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl