Bidwell George Pod piracka flaga

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Za drugim razem może być gorzej.Zanosiło się rzeczywiście na bunt wśród załogi, jak to częstosię w owych czasach zdarzało w okresie bezczynności i oczeki-wania.Marynarze, których zwerbowano w Anglii obietnicamibogatych łupów, zmusili oficerów do podpisania umowy zapew-niającej tym razem sprawiedliwy podział zdobyczy.Do tej poryjednakże szczęście im niezbyt sprzyjało.Oczekiwali teraz z szybko topniejącymi zapasami i perspektywą opłynięcia poło-wy globu przed powrotem do domu od kilku tygodni na okrętdo Acapulco, wiozący złoto z Filipin do królewskiego skarbcahiszpańskiego.Okręt był już spózniony o miesiąc i załoga podej-rzewała, że się im wymknął, o co obwiniali swoich oficerów.Ci marynarze nie byli ani gorsi, ani lepsi od innych, z którymiDampier i Rogers żeglowali od lat: brutalni, ciągle, pijani, skłonnido buntów, a tak bezustannie przeklinający, że pewien ówczesny268kronikarz wypraw morskich notuje, iż chyba nawet w piekle niemożna by spotkać gorszych przekleństw i bluznierstw.Ale jeślimarynarze byli brutalni, to dlatego iż tryb ich życia, sposób zdo-bywania jedzenia, wymierzane przez oficerów kary wszystkobyło brutalne.Nie było w tym nic dziwnego, że niepewność ocze-kiwania skłaniała ich do buntowniczości.Nie było też dziwne, żeoficerowie odczuwali pewien niepokój.Woodes Rogers, gdy zażą-dał zaokrętowania prawie podwójnej ilości oficerów, tłumaczyłswoje żądanie tym, że będzie mógł łatwiej opanowywać ewen-tualne bunty załogi.Wieczorem tego samego dnia William Dampier siedząc bezsurduta, w samej tylko koszuli za stołem w swojej kabinie, odło-żył z westchnieniem pióro i zapatrzył się na karty papieru poroz-rzucane wokoło.Okręt do Acapulco.Ileż to razy miał nadzieję uczestniczyćw bajecznych łupach skarbowego okrętu! Ile razy jakiś drobnybłąd w obliczeniach, jakaś błaha przygoda pozbawiła jego i jegotowarzyszy upragnionego pryzu! Gdybyż nareszcie.powodze-nie.kilkaset funtów szterlingów.nie potrzebowałby więcejwypływać na morze.chyba mu się to należało.po tylu tru-dach.Pędził życie trudne, wyczerpujące siły.Przeważną częśćswych pięćdziesięciu siedmiu lat przebył w upalnym niezdrowymklimacie; głodował, jadał zepsutą żywność, leżał bez osłony napokładzie w ciągu niejednej tropikalnej, przesycanej febrą nocy;zaznał wielu rozczarowań nawet jak na bukaniera i nigdynie wiedział, co to dostatek.Cień uśmiechu przemknął mu powargach, gdy zdał sobie sprawę z goryczy tych rozmyślań: bow głębi serca wiedział dobrze, że gdyby mógł wybierać po razdrugi, nie zmieniłby ani jednego dnia tego życia, trudnego, alepełnego przygód.Przecież robił zawsze to, na co miał ochotę.I takie właśnie życie przyniosło mu sławę, która go samego zdu-miewała.Przekonał się o tej swojej sławie i jej znaczeniu po powrociez podróży do wybrzeży Australii i Nowej Brytanii.PorucznikFisher dotrzymał swych grózb, a miał dość stosunków i wpływów,aby przeprowadzić w sądzie wojennym wyrok na swego dawnegokapitana i skazać go na grzywnę w wysokości pensji za cały okres269podróży.I oto właśnie wtedy, gdy Dampier burzył się, głębokorozżalony niesprawiedliwością, zawezwano go jego, bukanierai rzezimieszka, którego sąd wojenny ogłosił niegodnym dowodze-nia okrętami Jej Królewskiej Mości przed oblicze królowejwe własnej osobie, królowej Anny, która w 1702 roku wstąpiłana tron.Najjaśniejsza Pani prosiła, by jej opowiadał o swoichpodróżach; Pierwszy Lord Admiralicji przedstawił go, jako naj-wybitniejszego współczesnego żeglarza i nawigatora; spędziłkilka godzin z królową rozmawiając o swoich wrażeniach i przy-godach!Tymczasem Woodes Rogers zaproponował, by popłynął z jegowyprawą w charakterze pilota.Miał zajmować się nawigacją, wy-stępować jako ekspert o poważnym doświadczeniu i znajomościdalekich lądów, nieznanych większości oficerów, i brać udziałw zebraniach starszych oficerów.Woodes Rogers, śmiały, rzutkidowódca, żeglował zaopatrzony w list kaperski na okrętach, wy-posażonych przez prywatnych fundatorów, ale z upoważnieniemPierwszego Lorda Admiralicji, który zlecił mu atakować okrętyhiszpańskie i francuskie, gdyż z tymi państwami Anglia prowa-dziła naówczas wojnę. Duke i Duchess wypłynęły dnia 2 sierpnia 1708 roku.NaPacyfiku wpadły im w ręce dwa pryzy o nieznacznej wartości.Podpłynąwszy nocą do rzekomo nie zamieszkanej wyspy JuanFern�ndez zdziwili się i zaniepokoili widokiem płonącego ogniska.Hiszpański garnizon czy też piraci? Nad ranem wysłano pinasę,by przeprowadzić ostrożny rekonesans.Po powrocie marynarzeprzynieśli kapitanowi wiadomość, że na wyspie znajduje się�człowiek odziany w kozie skóry, a z wyglądu dzikszy od kóz�.Jak się okazało, był to Aleksander Selkirk, który przed czteremalaty i czterema miesiącami pokłócił się ze swoim kapitanem i za-żądał, by go wysadzono na ląd.Cały ten czas na wyspie JuanFern�ndez żył samotnie, budując i fortyfikując dom, oswajająckozy, uprawiając ziemię.Przygody Aleksandra Selkirka natchnę-ły Daniela Defoe do napisania słynnej powieści Robinson Cru-soe.Wyprawa pod wodzą śmiałego i przedsiębiorczego WoodesaRogersa zaatakowała następnie i zdobyła miasto Guayaquil nawybrzeżu Ekwadoru.Kaprzy zdobyli szpady o srebrnych ręko-270jeściach, tabakierki, srebrne naczynia, brali nawet guziki i sprzą-czki, o ile były srebrne, i wycisnęli od Hiszpanów okup w wyso-kości dwudziestu pięciu tysięcy talarów za uwolnienie miasta.Z kolei Rogers, który okazał się surowym rygorystą, jeśli cho-dziło o dyscyplinę, ale hojnym i wspaniałomyślnym przy podzia-le łupów, powiódł wyprawę na trasę okrętu skarbowego płynące-go do Acapulco.Postanowili czekać jeszcze tydzień.Dwa okręty kolejno stra-żowały, podczas gdy trzeci odpływał, by zaopatrzyć się w wodęi drewno na opał, w mięso żółwie i ptactwo.Dnia 21 grudniaokręt Duke miał z kolei płynąć po prowiant.Dampier właśniewydał rozkaz sternikowi, by wziął kurs na ląd, gdy z bocianiegogniazda rozległ się krzyk: %7łagiel od zachodu! Odległość około dwudziestu mil!Na okręcie zawrzało.Jak za dotknięciem czarodziejskiej róż-dżki znikły narzekania, lenistwo, grubiańskie odpowiedzi na roz-kazy oficerów.Jeśli to tylko będzie okręt do Acapulco, każdy z za-łogi powróci do domu z kuferkiem wyładowanym dublonami!Dampier odwołał rozkaz wydany sternikowi.Rogers krzyknął: Podnieść flagę angielską! Duke i Duchess Marquis nabierał wodę przy lądzie wzięły kurs na nieznany żagiel, który nieświadomy grożącegomu niebezpieczeństwa płynął dalej w kierunku meksykańskiegowybrzeża.Na rejach, na dziobie, przy burcie okrętów kaperskichspalone na brąz twarze, rozgorączkowane oczy śledziły niecier-pliwie bielejący, w słonecznym blasku horyzont [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Martin George R.R Gra o tron (SCAN dal 908)

George Sand Grzech pana Antoniego

George Orwell Corka proboszcza

Martin George R.R Gra o tron

Orwell George Rok 1984 (2)

Martin George R.R Gra o tron (2)

Denning Troy Morze piaskow (SCAN dal 732) (2

Pullman Philip Mroczne materie 2 Magiczny nóż

Norton Andre Operacja poszukiwanie czasu (SC

Forsyth Frederick Negocjator (SCAN dal 809)