[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Okej  ugiął się Amerykanin. Zgadzam się, ale pod jednym warunkiem.Potężny strumień wody z szumiącym świstem śmignął tuż obok nich i zlał sięw jedno z przeraz
liwym hukiem pękającej lampy.Błysnęło oślepiająco i grzmotnęło jakwybuch bomby.W zapadłej nagle ciemności na wszystkie strony prysnęły drobne, aleobfite okruchy szkła.Okrzyki ludzkie zabrzmiały z lekkim opóz
nieniem, za to potrwałyznacznie dłużej.Wywaliło, rzecz jasna, bezpieczniki, Karol jednak że miał w domu nader przemyślneinstalacje, zgasł zatem tylko salon, biblioteka, sypialnia i łazienka.W holu i w kuchni181nadal paliło się światło i zamarła z przerażenia Helenka wszystko wokół siebie widziaładoskonale.Szczęśliwym trafem nie trzymała nic w rękach i nie przyczyniła żadnychszkód, osunęła; tylko na stołek w chwilowym bezwładzie, kurczowo chwyciwszy dłoniąkrawędz
kuchennego bufetu.Po drugiej stronie domu zapanowaÅ‚y ciemnoÅ›ci i rozlegaÅ‚y siÄ™ rozmaite okrzyki, aleHelenka zareagować nie byÅ‚a w stanie.OszoÅ‚omiony w pierwszym momencie Karol, niepojmujÄ…c jeszcze, co wÅ‚aÅ›ciwie nastÄ…piÅ‚o, oÅ›lepiony bÅ‚yskiem, obryzgany wodÄ…, obsy-pany drobinami szkÅ‚a, w pierwszym rzucie pomyÅ›laÅ‚ o rozjaÅ›nieniu sytuacji w dosÅ‚ow-nym tego okreÅ›lenia znaczeniu.Drgnęło w nim wyksztaÅ‚cenie budowlane, bez zastano-wienia rzuciÅ‚ siÄ™ w kierunku jaÅ›niejszej części domu, odnalazÅ‚ sza4àÄ™ z bezpiecznikami,wcisnÄ…Å‚ wÅ‚aÅ›ciwy guzik.Z
wiatło w zaciemnionych pomieszczeniach wróciło, blask z sa-lonu padł na taras.Chwilę wcześniej znieruchomiałej Helence wydało się, że widzi ludzką postać, prze-mykającą się na tyły domu.Faktu, że owa ludzka postać nader zręcznie przelazła przezogrodzenie, nie zdołała stwierdzić.Konrad rozstał się z Justynką bardzo niechętnie ulegając jej zdenerwowaniu, patrzyłza nią, kiedy okrążała budynek, i nie odjeżdżał.Zgasił nawet silnik, tkwiąc tak w bez-ruchu, z otwartym oknem, smętnie myśląc, że coś tam się może okazać takiego, żeJustynka wróci.Zażąda pomocy albo co.I wtedy on się przyda.Z
ciśle biorąc, nadziejaminiejako służbowymi usiłował oszukać swoje nadzieje prywatne.Błysk za domem dostrzegł i wybuch usłyszał.W dziesięć sekund póz
niej zobaczyłago Helenka, bo jasne przecież, że nie mógł tej eksplozji pozostawić bez wyjaśnienia.Justynka tam była!Popędził tą samą drogą, co i ona, i wpadł na nią przy narożniku budynku.Oszołomiona Justynka, której daleka mignął w oczach srebrzysty strumień, zamarłauczepiona grubej łodygi dzikiego wina, z nogą na listwie kraty, nie mając pojęcia, co sięwłaściwie stało.Dostrzegła przedtem jakąś sylwetkę w bujnym krzaku jaśminu, domy-śliła się ciotki po srebrnych iskierkach na czarnej sukni, nikt inny podobnego stroju nasobie nie miał, ale cóż, na miły Bóg, mogło ją łączyć z rozwalaniem lampy?! Chociaż tajakaś smuga poleciała jakby od niej.Widok nie był wyraz
ny i gdyby Malwina wymknęła się tak, jak zakradła, po czymwyszła z wnętrza domu, obecności w ogrodzie bez trudu zdołałaby się wyprzeć.Skutkistrzału jednakże otumaniły ją doszczętnie i nadal trwała w bezruchu, niezdolna do ni-czego.Powolutku ogarniała ją jakaś okropna słabość, dzięki czemu pistolet wysunąłsię jej z ręki i brzęknął głucho na tarasowych płytkach.Nie mogła go podnieść, niemogła się w ogóle schylić, ponieważ zdecydowanie za ciasna suknia trzymała ją niczymw kleszczach.Karol miał doskonały słuch, wybiegł właśnie z powrotem na taras, usłyszał brzęk,182obejrzał się, ujrzał znieruchomiałą w jaśminie postać żony.Z wysiłkiem opanował wy-buch wściekłości, ruszył ku niej.Obejrzeli się za nim wszyscy goście, już zgromadzeniw wejściu do salonu, żywo komentujący niemiły wypadek i usiłujący składać panudomu wyrazy współczucia w rozmaitych językach.Z
wiatło z wnętrza budynku pozwalało coś nieco widzieć, Karol schylił się i podniósłpotężną machinę o morderczym obliczu.Obejrzał ją. Czyśśśś już do reszty zwariowała?  zwrócił się do Malwiny straszliwym, syczą-cym szeptem  Co to ma znaczyć?Ze strachu Malwina doznała przypływu inwencji. Ja.ja chciałam.wystrzelić.taki fajerwerk, żeby upiększyć.twoje przyjęcie.Niespodziankę. A, niespodziankę.Istotnie, niespodzianka ci się, udała.Z tego chciałaś wystrzelić?To ma być rakietnica?Potrząsnął bronią.Malwina postanowiła trzymać się fajerwerku do upadłego.Oczyjuż miała pełne łez, ale co ją to obchodziło, niechby płynęły strumieniami, kosmetykówużywała doskonałych. A nie.? Myślałam, że tak.Kazałam nabić takim pięknym [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl