[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tokar pokonał już dwie trzecie drogi do Krainy Kurhanów.— Zabiłeś ją — powiedział Stancil.— Zabiłeś ją.— Ostrzegałem cię, że to okrutne zajęcie.Założyłeś się i przegrałeś.Siadaj w kącie i zachowuj się.— Zabiłeś ją.Wyrzuty sumienia dopadły go, jeszcze zanim syn zmusił go do działania.Próbował złagodzić uderzenia, lecz topnienie kości było wszystkim lub niczym.Stancil upadł obok ukochanej.— Dlaczego zmusiłeś mnie do zrobienia tego — rozpaczał ojciec, padając przy nim na kolana.—Ty głupcze.Ty przeklęty głupcze! Wykorzystałeś mnie.Nie ufałeś mi wystarczająco, że sam chciałeś rozmówić się z czymś takim jak Pani? Nie wiem.Nie wiem.Co ja powiem Jasmine? Jak jej wyjaśnię? — Powiódł dokoła dzikim spojrzeniem jak cierpiące zwierzę.— Zabiję się.To wszystko, co mogę zrobić.Oszczędzić bólu Jasmine.Niech nie wie, czym był jej syn.Nie mogę.Muszę powstrzymać Tokara.Na ulicy toczyły się walki.Bomanz zignorował je i skoncentrował się na lustrze rtęci.Tokar stał na brzegu rowu obronnego i wpatrywał się w Krainę Kurhanów.Na jego twarzy malował się strach i niepewność.Wreszcie zebrał się na odwagę.Zacisnął dłoń na amulecie i przekroczył rów.Bomanz zaczął układać śmiercionośne zaklęcia.Nagle jakiś ruch przyciągnął jego spojrzenie.W drzwiach stała przerażona Snoopy.— Ach, dziecko.Dziecko, wyjdź stąd.— Boję się.Tam na dworze zabijają się.My tutaj też się zabijamy — pomyślał.Proszę, odejdź.— Idź poszukać Jasmine.W sklepie rozległ się głośny trzask.Mężczyźni przeklinali.Rozległ się szczęk stali.Bomanz usłyszał głos jednego z pomocników Tokara.Mężczyzna już wcześniej został przydzielony do obrony domu.Strażnik wycofał się.Snoopy wybuchnęła płaczem.— Trzymaj się zdała od tego pokoju, dziecko.Idź na dół z Jasmine.— Boję się.— Ja też.I nie będę w stanie pomóc, jeśli będziesz deptać mi po piętach.Proszę, idź na dół.Zacisnęła zęby i zbiegła po schodach.Bomanz odetchnął.Mało brakowało.Gdyby zobaczyła Stance'a i Glory.Hałas wzmógł się.Bomanz słyszał głos Kaprala Zdrowie, wydającego rozkazy.Wrócił do naczynia z rtęcią.Tokar zniknął i czarownik nie mógł go zlokalizować.Ponownie przejrzał odcinek drogi między miastem a Krainą Kurhanów.Kilka Zmartwychwstałych biegło w stronę walczących.Najwyraźniej zamierzali pomóc swym sprzymierzeńcom.Inni ścigali uciekających.Strażnicy nie mieli szans.Na schodach rozległy się kroki i znów Bomanz musiał przerwać przygotowania do ostatecznego starcia.W drzwiach stanął Zdrowie.Czarownik kazał mu wyjść, lecz Kapral nie był w nastroju do dyskusji.Dobył zakrwawionego miecza.Bomanz znów użył słowa mocy i kości mężczyzny stopiły się w ciągu paru sekund.Ten sam los spotkał podążających za nim żołnierzy.Próbował skupić się na zaklęciach.Tym razem natknął się na niefizyczną przeszkodę.Było to promieniowanie wzdłuż ścieżki, którą otworzył do krypty Pani.Tokar stał na Wielkim Kurhanie i nawiązał już kontakt z pogrzebaną w nim kreaturą.— Za późno — mruknął Bomanz.— Do diabła, za późno.—Mimo to wypowiedział zaklęcia.Miał nadzieję, że Tokar umrze, zanim zdoła uwolnić potwory.Słysząc przekleństwa Jasmine i wrzaski Snoopy, Bomanz zszedł na dół.Obie były w jego sypialni.Jeden z ludzi Tokara przyłożył nóż do gardła Jasmine.Dwaj Strażnicy stali naprzeciw, gotowi do ataku.Bo stracił cierpliwość i zabił całą trójkę.Dom zadrżał, aż w kuchni zadzwoniły filiżanki.Wstrząs należał do delikatnych, lecz wystarczył, by ostrzec Bomanza.Jego zaklęcia nie osiągnęły celu na czas.— Wyjdźcie z domu — powiedział zrezygnowany.— Zaraz się zawali.Jasmine spojrzała na niego pytająco i chwyciła rozhisteryzowaną dziewczynę.— Później ci wyjaśnię.Jeśli przeżyjemy.A teraz szybko wyjdźcie z domu.— Odwrócił się na pięcie, wypadł na ulicę i pobiegł w stronę Krainy Kurhanów.Wyobrażanie sobie, że jest wysoki, wyprostowany i szybki, nie pomagało [ Pobierz całość w formacie PDF ]