Michel Zevaco Błazen Królewski

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Wiedziałem o tym.Tak, od dawna! Widziałem, jak ta miłość zrodziła się i wzrastała wtwym sercu, wiedziałem o niej wcześniej niż ty sam.Patrząc na to, jak przywdziewałeś swójpiękny kaftan z czarnego aksamitu, jak przymierzałeś przed lustrem beret z wielkim, czarnympiórem, jak czyściłeś rękojeść szpady i potem wychodziłeś do miasta podkręcając wąsa, a niemówiąc mi ani słowa, dokąd idziesz, mówiłem do siebie: Manfred idzie paradować podoknami domku na Trahoir.l uśmiechałem się, szalony! Lecz czyż mogłem przewidzieć nie-szczęście? Cieszyłem się, widząc, że kochasz tę piękną dziewczynę, w której spojrzeniu czy-tałeś całe poematy naiwności i troskliwości.Marzyłem.Widziałem już ją w towarzystwiemej Avetki. Wszystko skończone! rzekł nagle Manfred. Czysta dziewczyna.jest kurtyzaną. Oskarżasz ją zbyt pochopnie, Manfredzie. Dobrze! Jeśli nią nawet wtedy nie była, miała już duszę kurtyzany.Jest jednak wytłuma-czona dodał z goryczą. Pomyśl tylko! Być kochaną przez króla! Jakiej potrzeba siły du-cha, aby się oprzeć podobnej pokusie? Nie mówmy już więcej o tym.Powiedziałeś, że te rze-czy mijają, że idą w niepamięć.Do wszystkich diabłów, zdaje się, że płakałem! To szczytbłazeństwa!Lanthenay przyglądał się uważnie przyjacielowi. Biedak pomyślał. Cierpi bardziej niż przypuszczałem.Potem dodał głośno: Wychodzę.Nie będę ci udzielał rad, żebyś o tym, co się stało, nie myślał.Byłyby onebezcelowe. Nie myślę już o niczym.Idz, mój drogi, i postaraj się przyśpieszyć chwilę, w której będęmógł udać się do Luwru, jeśli już chcesz zmusić mnie do czekania.Pewnie masz jakieś go-dziwe po temu powody. Osądzisz je w swoim czasie, Manfredzie.Lanthenay oddalił się, Manfred zaś rzucił się w ubraniu na łóżko.Doznawał uczucia wiel-kiego zmęczenia, toteż prawie natychmiast usnął twardo, lecz i we śnie dręczyły go widzia-dła.Upłynęło kilka dni.Między Manfredem i Lanthenayem nie było nigdy już mowy o dziewczynie z Trahoir.DlaManfreda te dni były niepojęcie nudne.Przymusowy wypoczynek, na jaki był skazany, nielicował zupełnie z jego wybuchową naturą; zaczynał tracić cierpliwość i chciał już mimowszystko wyjść do miasta, gdy Lanthenay oznajmił mu krótko: Dziś wieczór. Nareszcie! Miałem już dosyć tego wyczekiwania! Wiesz, że szpada po prostu parzy mijuż rękę! Dzisiejszego wieczoru jest wielka zabawa w Luwrze ciągnął Lanthenay. Całe miastoo tym tylko mówi.Powiadają, że król ma przedstawić dworowi jakąś świeżo kreowaną księż-nę de Fontainebleau.Spojrzał badawczo na Manfreda. Mój drogi Lanthenayu, zdaje mi się, że prawdziwe imię tej księżniczki jest HiletkaChantelys.Dziękuję ci, przyjacielu.Dobry dzień wybrałeś.Do licha! Będę na zabawie! Ciągle jeszcze ją kocha! pomyślał Lanthenay. Pójdziesz ze mną? zapytał Manfred. Nie.Muszę dzisiaj również się z kimś spotkać i nie mogę tego odłożyć. Ach, masz się z kimś spotkać? Powód przekonywający.Istotnie.Idz, mój przyjacielu,idz na tę twoją schadzkę, kiedy ja udam się na pewną śmierć do Luwru!62Lanthenay nic nie odpowiedział na ten wybuch. Manfredzie! odezwał się po chwili milczenia. W imię naszej przyjazni proszę cię,bądz ostrożny.Idz do Luwru, skoro postanowiłeś popełnić ten istotnie szalony czyn, ale. Bądz spokojny! przerwał mu gwałtownie Manfred. Będę ostrożny. Manfredzie! odpowiedział Lanthenay z widocznym wzruszeniem. Chwila to doniosław naszym życiu.Widzę, że zaczynasz wątpić w moją przyjazń do ciebie. Bynajmniej, mój drogi.Masz schadzkę, i ja również.To takie proste: każdy sobie rzepkęskrobie. Manfredzie! Lanthenayu! Czy już nie jestem dla ciebie bratem? Nie! odparł porywczo Manfred. Manfredzie! zawołał Lanthenay zdziwiony, jakby nie mógł uwierzyć w to, co usłyszał.Manfred zbliżył się do niego o dwa kroki, popatrzył mu prosto w oczy i palnął: Tchórz!Lanthenay ani drgnął, zbladł tylko trochę, ramiona mu opadły, widać było, że jest muprzykro i że z całej siły stara się zapanować nad sobą, aby nie dać mu żadnej odpowiedzi.Spuścił głowę na piersi, a kiedy podniósł ją znowu, ujrzał, jak Manfred wychodzi powoli zmieszkania.63ROZDZIAA XVIDZIELNICA CUD�WByło około czwartej po południu.Ponieważ ulica Froidmantel, jako się rzekło, znajdowałasię o dwa kroki od Luwru, Manfred dotarł tam bardzo szybko.Prawie godzinę spędził w za-głębieniu jakiejś bramy, położonej na wprost głównych wrót Luwru.Oczy miał wlepione w tozbiorowisko budowli i ogrodów składających się na całość rezydencji królewskiej.FranciszekI kazał właśnie zburzyć część starego Luwru [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Hobb Skrytobójca 2 Królewski Skrytobójca

Uczeń.Jedi.04.Jude.Watson Królewskie.znamię

Golding Julia Diament z Drury Lane Królewska tom 1

Watala Elwira Seks w krolewskich alkowach

Hobb Robin Krolewski Skrytobojca (SCAN dal

Lem Stanislaw Glos Pana

Andrzej Sapkowski Narrenturm (2)

Dick Philip K. Transmigracja Timothyego Archera

Makuszynski Kornel Piate przez dziesiate (2)

3.Glen Cook Biala Roza