Robert Graves Wyspy Szaleństwa

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Don Alwar wydał się nieco pokrzepiony naduchu, gdy zaś słońce zapadło za wysepkę, Pedro Fernandez i ja za-prowadziliśmy chorego, podtrzymując go z obu stron, do szalupy, gdziezastaliśmy czekających na nas braci Barretów.Przy kolacji don Lorenzo opisał siostrom przedpołudniową kłótnię.- Słyszałam już o tym epizodzie od Diega - rzekła do�a Izabela.-No i co się potem działo? Podobno widziano pułkownika wychodzące-go z kościoła około drugiej, a pózniej mały Andres przyprowadził me-go męża wpółzemdlonego do wartowni.- Nic o tym nie wiem - powiedział don Lorenzo.Wszystkie oczy skierowały się na generała, który zwiesił głowę,przyłożył rękę do czoła i błagalnym głosem poprosił donię Izabelę, abynie wypytywała go na ten temat.- Niestety, mężu, czy jesteś wciąż tak osłabiony? zawołała.- Aleoto Andres może mówić za ciebie; niech nam opowie, co ci zrobił tenpijany cyklop.Don Alwar, woląc przedstawić rzecz po swojemu, wypił parę łykówwina na wzmocnienie.Pouczające było słyszeć, jak przeplata kłamstwaz prawdą: czułem, że nigdy więcej nie będę mógł mu wierzyć, tak do-skonale przekonywające były jego słowa.Tę część rozmowy, która285dotyczyła kościoła i mówienia szeptem, powtórzył dokładnie, ale po-tem włożył pułkownikowi w usta następującą skargę: Przybyłeś bezuprzedzenia, otoczony uzbrojonymi krewniakami, jak człowiek lękają-cy się o swoje życie. I ciągnął dalej:- Odpowiedziałem na to: A gdyby tak było, don Pedro? Samwiesz, że ich potrzebowałem.Puścił to mimo uszu i oskarżył mnie, że zdradzam wojsko - zdra-dzam, zważcie tylko - nie dając mu więcej siekier i noży do ociosywa-nia drzew Na Mękę Pańską - powiedział marnujesz, ekscelencjo, do-brych żołnierzy w kraju, gdzie ich obecność nie może przynieść korzy-ści ani Bogu, ani królowi. Jego królewska mość sam musi o tym rozstrzygnąć - powiedzia-łem, na co on odparł: Na szpadę mego ojca, nie dbam ani tyle, co ozgniły migdał, o ciebie i o tę żmiję, twoją małżonkę, która tak paskud-nie mi naubliżała! Jestem Kastylijczykiem, który nie lubi obwijać ni-czego w bawełnę, i ostrzegam cię otwarcie, że jeśli ona jeszcze razwystawi moją cierpliwość na próbę, sępy będą niedługo dziobać za-równo jej oczy, jak twoje!Do�a Izabela roześmiała się głośno.- Naśladujesz pułkownika do złudzenia, panie mój! - rzekła.- Aleczy skarżył się na jakąś szczególną obelgę?- Owszem, że nazwałaś go psem, i to przy mnie.Może powiedział-by więcej, ale oburzenie zmogło mnie i zemdlałem.Potem Andres ocu-cił mnie z wielką troskliwością i zaprowadził do wartowni.- No, i gdybym ja nie natarła mu uszu, któż inny by się ośmielił?Przecież nie ty, drogi mój panie.***Nazajutrz rano udaliśmy się na brzeg, damy zarówno, jak mężczyz-ni, by asystować przy poświęceniu kościoła, którego to obrzędu doko-nał uroczyście i z wielkim przejęciem ksiądz Juan, choć żołnierze dośćskąpo wyrażali radość.Potem don Alwar chwiejąc się na nogach, for-malnie objął wyspę w posiadanie.Musiał dowiedzieć się o treści286petycji z podpisami w kole, bo zatykając królewski sztandar mówił o tej wyspie Santa Cruz, najdalej na zachód wysuniętej z Wysp Salomo-na, których król Filip łaskawie mianował mnie wielkorządcą.Wiwaty na zakończenie ceremonii nie były ani gromkie, ani jedno-głośne; usłyszałem, jak stojący obok mnie osadnicy mamroczą podnosem przekleństwa, a potem jakaś kobieta powiedziała: Jego królew-ska mość może sobie wziąć tę wyspę; ja tam nie dałabym za nią anizłamanego maraved�. Słowa te powitał wybuch stłumionego śmiechu.Gdy zasiadłem do spisania mowy generała dla archiwum Rady doSpraw Indii, przyszedł do mnie Pedro Fernandez i rzekł:- Przyjacielu Andresie, aby uratować reputację moją jako nawigato-ra i don Alwara jako geografa, zechciej zmienić słowa wysuniętejnajdalej na zachód na najdalej na wschód.- Nikt na świecie nie zdoła mnie odwieść od mojego obowiązku -odparłem z żartobliwą surowością.- Kiedy dojdę do tego zdania, ni-czego nie ujmę i nie dodam, a jednak podejmuję się spełnić twoje ży-czenie. O umieszczone przed słowem este (wschód) jest tylko zerem,rzeczą bez znaczenia; i jeśli kto odczyta to słowo jako oeste (zachód),nie potrzebuję odpowiadać za taką pomyłkę.Pułkownik, wierny zobowiązaniu, że zapomni o tym, co zaszło wkościele, przedłożył teraz don Alwarowi do zatwierdzenia plany czę-stokołu, który miał służyć za schronienie dla kobiet i dzieci w razieataku na osiedle.Miał on być zbudowany na pagórku, w jedynym miej-scu, skąd można było skierować ogień kryjący na plażę.Don Alwarodrzucił plan, ponieważ był to teren przynależny do rezydencji, i do�aIzabela, która po obejrzeniu go poszła do chaty swych braci, chciała natym właśnie pagórku urządzić plac do zabaw.Wskazał inne miejscajako bardziej odpowiednie, lecz pułkownik rozprawił się z jego argu-mentami druzgocąco, tak że don Alwar nie wiedział już, co ma mówić.Choć przyznawał, że budowa częstokołu jest sprawą nader pilną,287odłożył decyzję do chwili, kiedy upora się z całym mnóstwem dokucz-liwych sporów o akty nadania, prawa przejazdu, utrzymanie ogrodzeń itym podobne, i w końcu wrócił na okręt flagowy nie postanowiwszyniczego.Miał niewątpliwie nadzieję, że pułkownik wezmie jego mil-czenie za przyzwolenie i zbuduje częstokół na pagórku, co byłoby nie-złym pretekstem do aresztowania go.Tej nocy tuż przed świtem ozwały się trąbki i bębny i w całym obo-zie zdawał się panować tumult.Słychać było ryk pułkownika: Dobroni, do broni! Wszyscy na posterunki.Szykujmy się, aby ich przy-jąć. Nie można było jednak wyróżnić żadnych wrzasków krajowców.Była to wachta głównego nawigatora i w nieobecności kapitana artyle-rii, który nocował na lądzie, kazał on zbrojmistrzowi wypalić z działastojącego w pogotowiu, z lufą skierowaną na najbliższą wioskę nabrzegu; polecił jednak przedtem podbić lufę nieco w górę, aby kulaprzeleciała ponad chatami, nie czyniąc żadnej szkody.Huk wystrzałusprawił, że generał wybiegł na pokład w nocnej koszuli, ze szpadą wręce, i szczękając zębami zapytał, co się tu dzieje na Boga.- Sądząc po krzykach - odrzekł Pedro Fernandez - krajowcy mieliwłaśnie zaatakować obóz.Kazałem wystrzelić z działa ponad ich gło-wami, aby im przypomnieć, że trzymasz czujnego psa na straży.Nasłuchiwaliśmy pilnie.W wiosce wrzeszczały kobiety, a z obozurozległy się okrzyki konsternacji i zamieszania [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Roberts Nora Marzenia 02 Odnalezione marzenia

Christopher J. O'Leary, Robert A. Straits, Stephen A. Wandner Job Training Policy In The United States (2004)

Historyczne Bitwy 130 Robert Kłosowicz Inczhon Seul 1950 (2005)

Nora Roberts Czas niepamięci [Księżniczka i tajny agent] DZIEDZICTWO 01

Nora Roberts Gocinne występy [Ksišżę i artystka] DZIEDZICTWO 02

Middlegame Strategy With the Carlsbad Pawn Structure Robert Leininger. 1997

Zelazny Roger & Sheckley Robert Przyniescie mi glowe ksiecia (S

Zelazny Roger i Sheckley Robert Przyniescie mi glowe ksiecia

Gould Judith Piękne i bogate

Prawo Turystyczne R. Walczak