RSS


[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Grzegorz wyniesiony został na tron faktycznie przez aklamację z inicjatywy kardynała Scipione Borghese- siostrzeńca zmarłego papieża.Mógł pochwalić się wielkim doświadczeniem w zarządzaniu sprawamiKościoła.Służył aż ośmiu papieżom, mając dyplomatyczne wpływy w całej niemal Europie.Sam byłciężko chory.Musiał dla zarządzania Kościołem szukać pomocy u bliskich krewnych.GenerałemKościoła mianował swojego brata, Orazio, a młodszego kuzyna, 25-letniego Ludovico Ludovisiego,mianował kardynałem i powierzył mu urząd sekretarza stanu.Kardynał Ludovico praktycznie samzarządzał Kościołem.Chory papież autorytetem urzędu wspierał go we wszystkich inicjatywach, którekardynał podejmował.Ludovico był jednym z niewielu nepotów w historii Kościoła, którzy dobrzewpłynęli na jego losy.Jako zręczny polityk, dobry administrator, dbał głównie o sprawy Kościoła.Wspólnie z papieżem zreformował sposób elekcji papieża W 1622 roku utworzył KongregacjęPropagandy Wiary - jako główną instytucję Kościoła do spraw misji i ewangelizacji narodów.We Francjiwspomógł rodzący się absolutyzm królewski, mianując kardynałem słynnego Armanda de Richelieu.WPolsce wspierał także finansowo króla Zygmunta III Wazę w walce z Turkami.Papież przekazał Polsce 4tysiące skudów na utrzymanie wojska, będąc pod wrażeniem zwycięstwa nad Turkami pod Chocimiem.Młody kardynał umiał dobrze wykorzystać wielkie bogactwa, które uzyskał dzięki godności na dworzepapieskim.Choć pontyfikat Jego Zwiątobliwości trwał zaledwie 2,5 roku, Ludovico mógł zgromadzićtakie skarby, które pozwalały mu na odkupienie księstwa Zagarlo od innego wielkiego papieskiego roduColonnów.Mógł też każdego roku znaczną część uzyskiwanych dochodów przeznaczyć nadobroczynność.Czynił to z pasją.Wybudował schroniska i jadłodajnie dla biedoty rzymskiej.Gdyumierał papież Grzegorz XV, Rzym okrył się prawdziwą żałobą.Jakże inaczej było 21 lat pózniej, kiedy umierał jego następca, Urban VIII (1623-1644).Za jegopontyfikatu nepotyzm sięgał szczytu.Maffeo Barberini pochodził z Florencji z bogatej rodziny kupieckiej.Znał dobrze wartość pieniędzy.W krótkim czasie wprowadził na arenę historii nowy ród- Barberinich.Choć Już wcześniej Barberini należeli do rodzin bardzo zasobnych, to dopiero opiekaświątobliwego krewniaka wyniosła ich na szczyty potęgi.Barberini stali się największymi posiadaczamiziemskimi w Państwie Kościelnym i na całym terytorium Italii.Urban VIII wydał na swoją rodzinę 100milionów talarów, doprowadzając skarbiec papieski niemal do ruiny.Choć Europa stała się arenąnajwiększej i najtragiczniejszej w owej epoce wojny trzydziestoletniej, papież bardziej interesował sięlosami krewniaków niż losami walczących państw.Kardynałami zostali między innymi - brat papieża Antonio, dwóch bratanków Francesco i Antonio.Kolejny brat papieża, Carlo, i jego syn,Taddeo, karierę kościelną pozostawili na boku, obejmując we władanie wielkie dobra ziemskie w całymPaństwie Kościelnym.Rzym powtarzał:  quod non fecemnt Barbari, fecemnt Barberini" -  czego nie zrobili barbarzyńcy,zrobili Barberini".Dzieje kolejnego papieża, przedstawiciela osławionego rodu Borgiów i jego krewniaczki OlimpiiMaidalchini, przedstawiliśmy w rozdziale Siedem kobiet, które wstrząsnęły Watykanem.Nepotyzm wszedł niejako do tradycji Kościoła.Stało się zwyczajem, że najbliższy krewny papieżazostawał bądz kardynałem, bądz otrzymywał inne stanowiska w kurii, np.dowódcy wojsk, aby wraz zpapieżem sprawować zarząd nad Kościołem.Często nepoci papiescy odpowiedzialni byli za sprawydoczesnego Państwa Kościelnego.Nepotyzm przetrwał niemal do czasów nam współczesnych.Ważnąrolę na dworze papieskim odgrywali w ostatnich dziesięcioleciach książęta Pacelli - krewni EugeniaPacellego, papieża Piusa XII(1939-1958).Niewielu jednak papieży podejmowało działania zmierzające do wyplenienia plagi nepotyzmu isymonii.Do tych najbardziej chlubnych wyjątków należeli z pewnością:Mikołaj II (1058-1061) - Gerardo de Burgundii, wybrany pod wpływem opata Hildebranda, któryzaczął wywierać wielki wpływ na sprawy Kościoła.Hildebrand podjął zdecydowaną walkę z symonią irozdrabnianiem dóbr kościelnych w wyniku dziedziczenia ich poprzez spadkobierców żonatych księży.Walczył również o przyznawanie osobom świeckim funkcji kościelnych.Chociaż głównym celem takichdziałań papieża była feudalna ochrona majątków ziemskich, to pierwszy ważny krok ku naprawie zostałuczyniony.Papież Marceli II (1555) - Marcello Cervini - miał niezwykle liczną rodzinę.Zabronił jej jednak wogóle przebywania w pobliżu Rzymu.Zapowiedział ostrą walkę z nepotyzmem.Zapewne wymigałby sięz tych obietnic, gdyby nie fakt, że jego pontyfikat trwał tylko 22 dni.Nadzieje Rzymu na uczciwypontyfikat wyraził w skomponowanej mszy, zwanej  mszą papieża Marcellego", Giovanni Palestina.W 1676 roku, po blisko dwustu latach niepohamowanego nepotyzmu niemal wszystkich papieży epoki,tron objął Benedetto Odescalchi, przyjmując imię Innocentego XI (1676-1689).Pochodził z Como, zrodziny kupieckiej.Początkowo rozpoczął pracę w banku rodzinnym, pózniej za radą zaprzyjaznionegokardynała rozpoczął karierę duchowną.Mając 34 lata został kardynałem i legatem Innocentego X wFerrarze.Tam zyskał wielką popularność i opinię  ojca biednych".Papieżem mógł zostać już napoprzednim konklawe, w 1670 roku.Jego wyborowi sprzeciwił się wtedy król Francji Ludwik XIV.Sześćlat pózniej konklawe trwało dwa miesiące [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • wblaskucienia.xlx.pl