Witkiewicz Stanisław Ignacy Matka

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rura zjeżdża wprost na zapadnięi z niej to wyłażą tamci.CIELCIEWICZDobry wieczór państwu.ALBERTNareszcie mamy komunikację ze światem.Skądeście się tu wzięli, panowie? Jest jakiewyjście?CIELCIEWICZAle skąd? My w tej rurze też siedzimy od początku i też nie wiemy, jakeśmy się w niąwpakowali.Jestem dyrektor Cielęciewicz.Tam u góry są aparaty.Bardzo zawiła maszyna, alecacko, mówię państwu -maszyna do wysysania do reszty trupów nie dossanych przezjedynaków matek.Zaraz bierzemy nieboszczkę panią Węgorzewską starszą na aparat.Tamjeszcze siedzi na górze inżynier i dwudziestu ludzi i też podobno nie wiedzą, jak się tu dostali.Słyszeliśmy ich rozmowy przez ścianę, ale oni nie słyszeli nic, cośmy mówili do nich.LEONNie - to są już niesmaczne żarty, mój panie.To wszystko dobrze, ale nie trzeba przesadzać.Rura unosi się w górę.Robotnicy stają rzędem na prawo.CIELCIEWICZMasz babo placek! Teraz nie wybrniemy stąd nigdy.Ale trupki już są.Pańska krew, panieAlbert (z francuska) Węgorzewski.Synek wdał się w papę.LEONMasz więc pan w papę za to głupie gadanie, (wali z taką siłą Cielęciewicza, że ten pada jakdługi i leży jak martwy) - Ach! Po co ja to wszystko robię? Czyż to pomoże choć trochę mojejbiednej staruszce? I to bydlę żarty jakieś jeszcze śmiało tu robić! A, kanalia! Boże, Boże! Jużnic nie ma przede mną oprócz męki.OSOBAA ja mam dosyć tego wszystkiego: tych waszych morderstw, tej całej strzelaniny, tejgadaniny, tej całej blagi, tego mordobicia, tego duchowego mizeractwa, tego całegopsychologicznego babrania się w nieświeżych bebechach.Ja chcę żyć.Leon, patrz.Towszystko jest jeden wielki humbug.(podchodzi do trupa, chwyta go za włosy i wyciągadrewnianą głowę, z przyczepionymi do niej łachmanami wypchanymi słomą) To nie jest żadentrup, tylko manekin.Głowa jest z drzewa.(rzuca głowę o ziemię; głuchy stuk drzewa) Azresztą zrobiona jest przez jakiegoś znanego rzezbiarza.Mam wrażenie, że to robił alboZamoyski, albo Archipenko - mimo całego naturalizmu i podobieństwa.A te ręce są gipsowe- jakiś stary odlew ze szkoły przemysłu drzewnego.A reszta - to pakuły.Rozrzuca po ziemi całego trupa: siano, łachmany itd.Zrywa czarną kapę, którą to wszystkobyło przykryte, i rzuca też na ziemię.LEON przerażonyAa! Aaa! To okropne! Jak ja teraz będę żył? To gorzej, to gorzej - jak ja teraz umrę?Zniszczyliście wszystko.Aaa! Aaa! Aaa!OSOBAChodzmy stąd, Albercie - chodzmy stąd wszyscy.Jeśli on to przetrzyma, będzie silnym.Jeślinie - niech go diabli wezmą - i tak zrobił swoje.Jego idee są już puszczone i nic ich niezatrzyma.I to jest blaga, z tym pokojem bez wyjścia.Ręczę, że tu są jakieś drzwi za tymikrzesłami.(Idzie wprost roztrącając krzesła.Ciotka wstaje.Wszyscy - z wyjątkiemnieruchomych robotników i trupów - idą za Osobą.Ona maca ścianę.) O - są ukryte drzwi,jest guzik.Naciska.Drzwi � deux battants roztwierają się.Widać wiosenny pejzaż z górami, zalanysłońcem.W pokoju światło przygasa i robi się czerwonawe.Wszyscy wychodzą przeze drzwi.Z chwilą wyjścia ostatniego zasłona czarna zasuwa się.Przez cały czas Leon stoi z rękamiwczepionymi we włosy i z wyłupionymi oczami.Jak tylko zasłona się zasunęła, Leon rzuca sięna kolana, zgarnia rozrzucone szczątki manekina Matki i przyciska je do piersi, pełzając nakolanach po podłodze.LEONAaa! Teraz nie mam już nic.Zabrali mi nawet wyrzut sumienia! Zabrali mi moją męczarnię!Nie mam już nic, nic, nic! Tylko te pamiątki nieszczęsne! Aaa!PRAWOSKRZYDLOWY W SZEREGU ROBOTNIK�WNo, a teraz panowie, mały samosąd w imieniu mdłej demokracji.Rzucają się wszyscy naLeona, odrywają go od szczątków manekina i zaczynają dusić, wlokąc w kierunku zapadni, naktórą spuszczała się rura.Tłamszą go tam, zakrywając przed publicznością zupełnie, iwpychają w zapadnię.ROBOTNICYO tak, o tak, o tak, o tak, o taaaaak!Podnoszą się i dyszą.Leona nie ma ani śladu.Rura zjeżdża szybko na dół.Robotnicy stoją dojej drzwi w ogonku i zaczynają wchodzić po kolei.Cielęciewicz trochę się przewraca,nieprzytomnie bełkocąc.Podczas tego kurtyna z wolna zapada.Kurtyna13 XII 1924 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Choroby zakazne zwierzat domowych z elementami ZOONOZ pod red. Stanislawa Winiarczyka i Zbigniewa GrÄdzkiego

Lem Stanisław Ratujmy kosmos i inne opowiadania

Lem Stanislaw Swiat na krawedzi (SCAN dal 933 (3)

Lem Stanislaw Swiat na krawedzi (SCAN dal 933 (2)

Lem Stanislaw Cyberiada (SCAN dal 851)

brzozowski stanisław legenda młodej polski

Pagaczewski Stanislaw Porwanie profesora Gabki

Lem Stanislaw Maska (SCAN dal 1104)

Stanislaw Pagaczewski Misja profesora Gabki

Heath Lorraine Najwspanialsi kochankowie Londynu 03 Przebudzenie w ramionach księcia