[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zresztą rzadko dotyczyły mnie osobiście, aliści.pamiętam, jaką burę dostałem na zimowisku, gdy w ramach zorganizowanego przeze mniekonkursu wiedzy o Warszawie zadałem pytanie na temat Tadeusza Bora-Komorowskiego. Tozbrodniarz, faszysta!  wrzeszczał szczepowy, nie słuchając moich argumentów, że może ifaszysta, ale jednak dowódca Powstania Warszawskiego.Zabawne, że parę lat póz
niej, przy jakimś nieoficjalnym spotkaniu, ten sam harcmistrzrozrzewniał się na temat demonstracji na cześć Mikołajczyka na placu Teatralnym i łomotu, jakispuścili  tym parszywym gomułkowcom.Jednak w czasach szkolnych, gdy miałem wątpliwości, szedłem z nimi do Staszka, a tenznajdował właściwą odpowiedz
.Zdumiewająca sprawa: oberwał od przodującego ustroju niemało, ale aż do Solidarności w niego wierzył.Jak typowy, wedle leninowskiego określenia,  pożytecznyidiota ! Zbrodnie, nazywane eufemistycznie  błędami i wypaczeniami , tłumaczył młodościąustroju, koniecznościami wynikłymi z budowy socjalizmu w kraju, w okolicznościachnieustannego zagrożenia, czy błędami określonych ludzi.%7łe błąd tkwi w samej teorii, nie wpraktyce, nie przychodziło mu do głowy.Przeciwnie, kiedy nadchodziła kolejna pięćdziesiątapiąta, sześćdziesiąta czy sześćdziesiąta piąta rocznica rewolucji paz
dziernikowej, woÅ‚aÅ‚ gÅ‚oÅ›no: Patrz, wrogowie twierdzili, że socjalizm nie ma prawa siÄ™ utrzymać, a trwa!  Szkoda, że niedoczekaÅ‚ momentu, gdy siÄ™ rozsypaÅ‚ jak kupa zeschÅ‚ego gówna.Chociaż zmarÅ‚ w l986 roku.Jakobezpartyjny.Ostatecznym argumentem za akceptacjÄ… systemu byÅ‚a nieuchronność.Marksistowskateoria wszystkiego, w którÄ… wierzyÅ‚ (i ja z nim), gÅ‚osiÅ‚a prawidÅ‚owość procesów dziejowych,nadbudowa wynikaÅ‚a z bazy, zmiana stosunków produkcji prowadziÅ‚a do nieuchronnychprzemian, a Ziemia, niezależnie od naszego widzimisiÄ™, krÄ™ciÅ‚a siÄ™ w lewo!Czasami rozmawiajÄ…c z nim, miaÅ‚em wrażenie, że rozmawiam z jakimÅ› Aecjuszem,ostatnim Rzymianinem przywiÄ…zanym do starego, gasnÄ…cego Å›wiata, ale pogodzonym, że nic niebÄ™dzie takie, jakie byÅ‚o, że czas nieubÅ‚aganie prze naprzód, przyszÅ‚ość należy do barbarzyÅ„ców.Należy siÄ™ z tym pogodzić, barbarzyÅ„ców polubić, a swe potomstwo wychować na maÅ‚ychbarbarzyÅ„ców.PróbowaÅ‚, ale ze mnÄ… mu siÄ™ nie udaÅ‚o.DziÄ™ki historii.Inna sprawa, że byÅ‚em Å›lepy jak kociÄ™ topione w worku.WiedziaÅ‚em, że stalinowcy sÄ…wÅ›ród nas, ale nie zastanawiaÅ‚em siÄ™ gdzie.PrzyjaciółkÄ… mamy byÅ‚a pani puÅ‚kownik Kalinowska,po mężu Kühlowa, a jej synowie stawiani byli jako wzór dobrego wychowania dla mnie.SkÄ…dmogÅ‚em wiedzieć, że tenże dobry ojciec i Å›wietny wychowawca, którego zresztÄ… nie widziaÅ‚emnigdy na oczy, Stefan Kühl, byÅ‚ pod koniec lat czterdziestych jednym z szefów najbardziejzbrodniczej organizacji, jakÄ… byÅ‚a Informacja Wojskowa.Tak samo nie mogÅ‚em pojąć, o cochodzi, kiedy profesor Kazimierz LeÅ›niak w trakcie wydarzeÅ„ marcowych, czytajÄ…c jednÄ… zprzechowywanych przeze mnie ulotek, w których broniono wyrzucanych profesorów  Brusa,Baumana, Baczki, KoÅ‚akowskiego  mówiÅ‚:  AleÅ›cie sobie patronów znalez
li.A czy ty wiesz,co ci ludzie robili wcześniej? Kto jest żoną profesora Brusa? Pani Wolińska.Nie wiedziałem i nie chciałem wiedzieć.Tak samo jak współczułem kierownikowi organizacyjnemu mego kabaretu LudwikowiGuthercowi, który opłakiwał zmuszonego do wyjazdu z Polski swego przyjaciela Fejgina.Chętnie płakałbym razem z nim, nie mając pojęcia, przynajmniej aż do momentu pisania mojejpracy magisterskiej o polskim Paz
dzierniku, że opłakuję rodzinę kogoś takiego jak (zzachowaniem proporcji) Heydrich czy Mengele.Inna sprawa, że do Marca nie wiedziałem, że istnieją w Polsce %7łydzi.Wydawało mi się,że ta pejsata mniejszość zginęła bezpowrotnie wraz z synagogą na Tłumackiem, że razem ze swąwspaniałą kulturą i tradycją powędrowała do Szeolu kominami Oświęcimia i Treblinki.Zabierając ze sobą polski antysemityzm.Istniejące instytucje, takie jak Teatr %7łydowski czyczasopismo  Fołks Sztyme , to był kontrolowany folklor, swoista cepelia utrzymywana głównieze względów propagandowych.Owszem, pewna liczba osób miała żydowskie korzenie, ale bylito Polacy.Często Polacy najlepsi, jak Tuwim, Słonimski czy moi profesorowie.Co innego współczesne państwo żydowskie.Wujek Jurek interesował się Izraelem inieraz zachwalał mi dokonania tego narodu, który po dwóch tysiącach lat handlu i usług potrafiłzmienić się w rolników i wojowników.Kiedy w czerwcu 1967 roku wybuchła wojna sześciodniowa, szczerze kibicowałemIzraelowi.Choćby dlatego, że śledząc zmagania Dawida z Goliatem, normalny człowiek kibicujeDawidowi, poza tym trochę przez przekorę wobec naszej natrętnej propagandy.Nie byłem wmych preferencjach odosobniony.Kiedy na naszym roku zrobiliśmy w tej sprawie nieformalnereferendum, za Arabami opowiedział się tylko jeden student.Zresztą, jak się póz
niej okazało,%7łyd, nazwiskiem Rej, aktywista PZPR-u, który podczas dyskusji zażarcie bronił polityki partii irządu.Nawet wtedy, kiedy antysemicka heca rozkręciła się na dobre.Jakiś czas póz
niej zginął wdość tajemniczych okolicznościach, podobno zastrzelony przez wartowników, kiedy po pijanemuusiłował wtargnąć na teren obiektów MSW przy Rakowieckiej.Tymczasem napięcie na uczelni rosło.Jego widownią stały się otwarte dyskusje na takzwanych SOD-ach.Tam po raz pierwszy zauważyłem aktywność  komandosów , choć niebardzo rozumiałem, o co tym  komandosom chodzi.Atakowali ustrój PRL-u.Tylko dlaczegood lewa? W naszym gronie mieliśmy tylko jedną lewaczkę i było to, można powiedzieć, zjawisko osobne.Nazywała się Marika Jansen i romansowała z Sobiepankiem (związekchrześcijańskiego nacjonalisty z marksistowską internacjonalistką mógłby być tematemniejednego doktoratu).Marika wychowała się w Szwecji i być może stąd brał się jejhuraafirmatywny stosunek do panującego u nas ustroju.Co do mnie, długo byłem na obrzeżach tego, co się działo  przykładałem się do nauki, acały czas wolny poświęcałem na przygotowania do premiery kabaretu Pod Egidą, którywystartował z początkiem lutego 1968.Nie byłem na Dejmkowych Dziadach, coś tamwiedziałem o demonstracjach po ich zdjęciu.Obiło mi się też o uszy, że nasz kolega z rokuAdam Michnik ma w związku z tym poważne kłopoty i może zostać relegowany.Do dziś dnia mam przed oczami obraz, jak Michnik i docent Samsonowicz chodząwzdłuż długiego korytarza na naszym wydziale, a Adam, żywo gestykulując, powtarza: Pppanie ddocencie, niech ppan ich przekona, żeby tego nie rorobili, bo bbędą proproblemy.I były.W czwartek 7 marca siedziałem na najwyższym piętrze instytutu, kiedy pojawilisię jacyś brodacze i rozrzucili ulotki wzywające na piątek 8 marca na wiec w obronie swobóddemokratycznych.Było naturalne, że pójdę.Zresztą prawo uczestniczenia w takim proteściegwarantowała mi nasza wspaniała konstytucja z 1952 roku, do której osobiście nanosił poprawkitowarzysz Stalin.Następnego dnia rano z Jarkiem i grupą kolegów umówiliśmy się w Harendzie.Poprzybyciu od razu zwróciły naszą uwagę autokary z napisem:  Wycieczka na parkingu przedTeatrem Polskim [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl