[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Usiadł w fotelu i rozejrzał się po pokoju.- Muszę powiedzieć, że nieźle pan sobie radzi.Nie jest tu gorzej niż w oficerskich apartamentach.- Ze strażnikiem przed drzwiami.- Boją się o pana, to wszystko.- Możliwe, że tak, ale nie ma potrzeby.- Podszedł do barku, wyjął butelkę i dwie szklaneczki.Potem wrócił i usiadł na sofie naprzeciw senatora.- Rozumiem, że wkrótce nas pan opuści - zaczął senator.- Słyszałem, że statek jest prawie gotów.Blake skinął głową i podał senatorowi szklaneczkę z brandy.- Zastanawiałem się nad tym statkiem - powiedział.- Polecę samotnie, jako cała załoga.Całkowicie zautomatyzowany.Jak można ukończyć coś takiego w przeciągu roku.?- Och, to nie był rok - zaprotestował senator.- Czy nikt nie raczył opowiedzieć panu o tym statku?Blake potrząsnął przecząco głową.- Zbyli mnie.To chyba trafne słowo - zbyli mnie kilkoma wyjaśnieniami.Pokazali mi, jakie dźwignie popychać i jakie guziki naciskać, bym poleciał tam, gdzie zechcę.Pokazali, jak pracuje automat kuchenny, utrzymanie statku - to wszystko.Oczywiście, zadawałem im pytania, ale wyglądało na to, że nie ma na nie odpowiedzi.Myślę, że głównie chodzi o to, by jak najszybciej wymieść mnie z powierzchni Ziemi.- Rozumiem.To stara wojskowa gra.Powiedzmy, że to taka dziwna tradycja, zachowywanie tajemnic.Może to trochę śmieszna ostrożność i temu podobne.- Obrócił szklaneczkę w dłoni i popatrzył na Blake'a ze zrozumieniem.- Proszę się nie obawiać, jeśli o tym pan myślał.To nie jest żadna pułapka i statek zrobi wszystko to, o czym panu mówili.- Miło mi to słyszeć, senatorze.- Ten statek nie został zbudowany od razu.Poprawniej jest powiedzieć, że powoli wzrastał.Był bez przerwy projektowany przez ponad czterdzieści lat.Bez przerwy zmieniany.Budowany, a potem rozbierany, by wprowadzić nowe układy czy ulepszenia.Bez przerwy testowany.Wie pan, to jakby próba zbudowania doskonałego statku.Pracowano nad nim miliony godzin, koszty doszły do bilionów dolarów.W końcu stał się tylko złożeniem ulepszeń, bo chyba co roku wprowadzano nowe.Ten statek może działać wiecznie i człowiek może żyć w nim wiecznie.W ten sposób ktoś wyposażony tak jak pan może polecieć w kosmos i wykonywać zadania, do jakich jest zdolny.- Jeden drobiazg mnie zastanawia, senatorze.- Blake zmarszczył brwi.- Po co ten cały kłopot?- Kłopot? Nie rozumiem pana.- Cóż, niech pan posłucha.We wszystkim, co pan powiedział, jest dużo racji.To dziwne stworzenie, o którym pan mówił - którego jedną trzecią stanowię ja - może polecieć takim statkiem, błądzić po wszechświecie i prowadzić badania.Ale jaka jest z tego korzyść? Co ludzkość będzie z tego miała? Czy wierzy pan, że może któregoś dnia powrócimy przez miliardy lat świetlnych, by przekazać Ziemi swoją wiedzę?- Nie wiem - wyznał senator.- Może to jest myśl.Możliwe, że moglibyście zrobić nawet to.Możliwe, że będzie w panu dość człowieczeństwa, by mógł pan wrócić.- No, w to akurat wątpię.- Cóż, rozmawianie o tym nie ma sensu.Może to być niemożliwe, nawet gdyby pan chciał.Jesteśmy świadomi tego, ile czasu zajmą pańskie badania, i do tego nie jesteśmy tak głupi - ja tak przynajmniej sądzę - by wyobrażać sobie, że będziemy trwać wiecznie.Nawet jeśli miałby pan odnaleźć kiedyś odpowiedzi na podstawowe pytania, możliwe, że ludzkość już ich od pana nie odbierze.- Znajdziemy odpowiedź.Jeżeli tylko polecimy, to na pewno.- Jest jeszcze inne wytłumaczenie.Czy nie przyszło panu do głowy to, że ludzkość jest zdolna wysłać pana, umożliwić przebywanie w kosmosie i szukanie odpowiedzi, nie oczekując korzyści? Wiedząc, że gdzieś we wszechświecie istnieje inteligencja, dla której użyteczna będzie pańska wiedza?- Nie myślałem o tym i trudno mi w to uwierzyć.- Jest pan rozgoryczony z powodu ludzi, prawda?- Tego nie powiedziałem.Nie jestem pewien, co czuję.Człowiek powraca do domu i nie pozwala mu się pozostać.Wyrzuca go się w chwilę po przybyciu.- Oczywiście, nie musi pan lecieć.Po prostu myślałem, że sam pan chciał.Ale jeśli woli pan pozostać.- Po co miałbym zostawać? - prawie krzyknął Blake [ Pobierz całość w formacie PDF ]