Appian z Aleksandrii Historia Rzymska I XII

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.20.Na to wszyscy mu przytaknęli, a on tak dalej mówił: �Odpowiednia porado uderzenia jest obecnie, zaraz po tym zebraniu, dopóki jeszcze trwa noc, bo otym czasie atak wzbudzi większą grozę, przeciwnicy nie będą przygotowani inikt ze sprzymierzeńców nie będzie mógł przyjść im z pomocą z powoduciemności.W ten sposób jedynie będziemy mogli uprzedzić ich zamysły, bo onipostanowili napaść na nas dnia następnego.Z trzech obozów, w których stoją,obóz floty jest zbyt daleko, a poza tym nie można w nocy atakować okrętów,natomiast Hazdrubal i Syfaks stoją niedaleko od siebie.Z nich obu Hazdrubaljest głównodowodzącym w wojnie, Syfaks zaś, barbarzyńca przyzwyczajony dowygody i lękliwy, nie odważy się na podjęcie walki w nocy.Nuże więc!ruszajmy z całym wojskiem na Hazdrubala, a Masynissie zlećmy pilnowanieSyfaksa, gdyby wbrew naszemu przewidywaniu miał się ruszyć z obozu.Zpiechotą podejdzmy do obozu Hazdrubala i otoczywszy go uderzmy zewszystkich stron pełni dobrej nadziei i nieustraszonej odwagi; tego bowiemprzede wszystkim wymaga od nas chwila bieżąca.Jazdę zaś, ponieważ niemożna jej jeszcze użyć w nocy, wyślę przodem, by w znaczniejszym oddaleniuokrążyła obóz nieprzyjacielski.Jeślibyśmy musieli ustąpić wobec przewagi,będą nas oni osłaniać, tak że będziemy się chronić u przyjaciół, jeśli zaśwezmiemy górę, będą ścigać i wycinać uciekających�.21.Po tych słowach odprawił dowódców, by wezwali wojsko do broni, a samzłożył ofiarę boginiom Odwagi i Trwogi, by wojska jego nie ogarnęła nocąpanika, przeciwnie, by wykazało ono jak największą odwagę.Była już trzeciastraż nocna, kiedy możliwie cicho dał znak trąbami i całe wojsko ruszyło w naj-głębszym milczeniu; podczas gdy jazda ustawiła się wokół nieprzyjaciół, pie-chota podeszła do rowu ich obozu.Wówczas wszyscy naraz wznieśli olbrzymikrzyk wśród odgłosów wszystkich trąb i puzonów, by nieprzyjaciół przerazić, anastępnie usunęli straże z ich stanowisk, zasypali rów i poczęli usuwać palisadę.Najzuchwalsi rzucili się naprzód i podpalili kilka namiotów.Libijczycy zaśzrywali się z przerażeniem ze snu, chwytali za broń i bezładnie pędzili do swychszeregów; z powodu hałasu nie słyszeli jednak rozkazów, a nawet wódz ich niewiedział dokładnie, co się dzieje.Podczas gdy się więc zrywali z legowisk,zbroili jeszcze i bezładnie biegali, uderzyli na nich Rzymianie, podpalili dalszenamioty i wycinali wszystkich, którzy stanęli im w drodze.U przeciwników 138krzyk Rzymian, widok ich i napad wywołał tym większą grozę, że była noc i niewiadomo było, co za klęska na nich spada; w przekonaniu, że obóz zostałzdobyty, bojąc się ognia płonących namiotów chętnie z nich wypadali i cisnęlisię na równinę, gdzie czuli się bezpieczniejsi.Kiedy jednak grupami, jak siętrafiło, i w nieładzie usiłowali się stąd wymknąć, wpadali na jezdzców, którzybyli wokół rozstawieni, i z rąk ich ginęli.22.Syfaks słyszał wprawdzie w nocy krzyki i widział płomienie, mimo to nieruszył się z obozu, a tylko wysłał Hazdrubalowi z pomocą oddział jazdy, naktóry niespodziewanie uderzył Masynissa i sprawił wśród nich wielką rzez.Kiedy się jednak Syfaks o świcie dowiedział, że Hazdrubal już uciekł, że zwojska jego jedni wyginęli, drudzy zostali przez nieprzyjaciół zabrani doniewoli, inni wreszcie się rozproszyli, że obóz wraz z całym sprzętem znajdujesię w rękach rzymskich, z wielkim hałasem porwał się do ucieczki w głąb krajupozostawiwszy wojsko w przekonaniu, że Scypion zaraz po powrocie z pościguza Kartagińczykami rzuci się na niego.Toteż Masynissa zajął jego obóz i sprzętbojowy, jaki się w nim znajdował.23.W ten sposób Rzymianie za jednym zamachem w krótkiej części nocyowładnęli dwoma obozami, a równocześnie rozgromili dwa wojska o wiele odnich liczniejsze.Zginęło przy tym około 100 Rzymian, a nieprzyjaciół niewielemniej niż 30 000; do niewoli zaś dostało się 2400.Ponadto poddało się Scypio-nowi po jego powrocie 600 jezdzców.Słonie częściowo zabito, częścioworaniono.Scypion zdobył wiele złota, srebra i kości słoniowej, poza tymmnóstwo koni, w tym i numidyjskie, i przez to jedno, ale wspaniałe zwycięstwozłamał całą potęgę Kartagińczyków.Rozdał też żołnierzom nagrody zawaleczność, a najcenniejsze łupy odesłał do Rzymu.Zabrał się teraz gorliwie doćwiczenia wojska oczekując, że wkrótce nadciągnie Hannibal z Italii, a Magon zLigurii.24.Podczas gdy Scypion był tym zajęty, Hazdrubal, wódz Kartagińczyków,ranny w nocnej bitwie, uciekł z 500 jezdzcami do Andy19, gdzie zbierał najem-ników i Numidów, których pewna część zdołała ujść z bitwy, oraz niewolników,którym obwieścił wolność.Dowiedziawszy się, że Kartagińczycy skazali go naśmierć za to, że się zle wywiązał z obowiązków wodza, a wodzem wybraliHannona, syna Bomilkara, stworzył sobie własne wojsko przyjmując do niego izłoczyńców, w żywność zaś zaopatrywał się drogą grabieży.Zebrał ostatecznieokoło 3000 jezdzców i 8000 pieszych, których ćwiczył uważając, że jedynie nawalce może opierać swe nadzieje.A robił to tak, że długi czas zarówno Rzymianie, jak i Kartagińczycy niezwrócili nań uwagi.Scypion tymczasem ruszył ze swym uzbrojonym wojskiemprzeciw samej Kartaginie i butnie wyzywał nieprzyjaciół do walki; nikt jednakdo niej nie wystąpił.Tylko dowódca floty Hamilkar wybrał się pospiesznie19Położenie nieznane, zapewne na zachód lub południowy zachód od Utyki. 139ze 100 okrętami na miejsce postoju flory Scypiona w nadziei, że zdąży tamprzed jego przybyciem i przy pomocy swoich trójrzędowców zniszczy złatwością 25 rzymskich, które tam stały.25.Ale Scypion zauważył jego odjazd i wysłał posłańca z rozkazem, abystatki ciężarowe stanęły na kotwicach w pewnych odstępach i zamknęły w tensposób wejście do portu, by trójrzędowce mogły wypływać z niego jakby przezbramy, kiedy właściwy czas nadejdzie.Statki miały być końcami swymi20związane i złączone jeden z drugim tak, aby stanowiły rodzaj muru.Kiedy za-21stał tę pracę , przystąpił do walki.Toteż na Kartagińczykówzaczęły spadać pociski i ze statków, i z lądu, i z murów, tak że okręty ich uległyuszkodzeniu i pod wieczór znużone walką odpłynęły.Za zawracającymi podjęłypościg okręty rzymskie wypływając przez odstępy i wycofując się przez nie,ilekroć stanęły wobec przemocy.Jeden jednak okręt bez załogi zdobyto iprzyholowano do Scypiona.Obie strony następnie rozłożyły się na leża zimowe22.Rzymianie mielizapewniony obfity dowóz środków żywności od strony morza, natomiast miesz-kańcy Utyki i Kartaginy cierpieli głód, tak że grabili kupców, aż dalsze okrętyrzymskie, które dosłane zostały Scypionowi, stanęły na czatach przed nieprzy-jaciółmi i utrudniały grabież.Toteż Kartagińczycy poczęli już bardzo dotkliwieodczuwać głód.26.Tej samej zimy, kiedy Syfaks zjawił się w pobliżu, Masynissa poprosiłScypiona, aby mu do jego własnego wojska dodał trzecią część wojska rzym-skiego, a kiedy je otrzymał przy czym dowództwo nad Rzymianami objąłLeliusz23 ruszył w pościg za Syfaksem.Ale ten umykał przed nim, ażwreszcie dopadnięty nad pewną rzeką ustawił się do bitwy23a [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

The NASA History Series Donald L. Mallick The Smell of Kerosene, A Test Pilot's Odyssey (#2) (2004)

Peter Charles Hoffer The Brave New World, A History of Early America Second Edition (2006)

Historyczne Bitwy 130 Robert Kłosowicz Inczhon Seul 1950 (2005)

Natan M. Meir Kiev, Jewish Metropolis; A History, 1859 1914 (2010)

Fredro Aleksander Trzy po trzy

Historyczne.Bitwy Pskow.1581 1582,Dariusz.Kupisz

Adams G.B. History of England From the Norman Conquest to the Death of John

Dav

Albert Speer Wspomnienia (2)

Pratchett Terry Kosiarz