[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ten uważał, że przysięga jest poniże-niem jego godności, złożył więc tylko przyrzeczenie, że sam z własnej woli niebę-129Gnejusz Papiriusz Karbon, syn konsula z r.96, w r.85 kolega Cynny w konsulacie, pojego śmierci przywódca obozu antysullańskiego.130Prawdopodobnie Publiusz Licyniusz Krassus, konsul w r.97, cenzor w r.89 ojciectriumwira; por.rozdz.40. 45dzie winny niczyjej śmierci, Oktawiuszowi zaś, który okrężną drogą inną bramąwrócił do miasta, kazał się usunąć z oczu ludu, by mu się nie stało coś złegowbrew jego woli.Taką więc odpowiedz
dał posłom, przemawiając jako konsul zgóry, z wysokiego wzniesienia; Mariusz zaś stojący obok przy jego krześle nieodzywał się wcale, widoczne było jednak z surowego wyrazu twarzy, jaką rzez
sprawi.Senat przyjÄ…Å‚ tÄ™ odpowiedz
i wezwał Cynnę oraz Mariusza, by weszli domiasta; widzieli bowiem, że wszystko jest dziełem Mariusza, a Cynna pokrywato tylko swoim nazwiskiem.Mariusz jednak uśmiechając się szyderczo odrzekł,że wygnańcy nie mają prawa wchodzić do miasta.Natychmiast więc trybunowieludu przeprowadzili uchwałę, mocą której zniesione zostało wygnanie i jego, iwszystkich innych, wygnanych za konsulatu Sulli.71.Mariusz i Cynna weszli tedy do miasta, przyjmowani przez wszystkich zuczuciem grozy.Najpierw bez żadnej przeszkody ograbiono w zupełności tych,którzy uchodzili za zwolenników partii przeciwnej.Oktawiuszowi Cynna i Ma-riusz posłali zaprzysiężone zapewnienie bezpieczeństwa, a ofiarnicy i wróżbiciprzepowiadali, że mu się nic złego nie stanie; przyjaciele radzili mu jednakuciekać.Ale on oświadczył, że będąc konsulem nigdy nie opuści ojczystegomiasta i wycofawszy się ze środka tłumu skierował się na Janikulum wotoczeniu najznakomitszych obywateli i pewnej grupy wojska, po czym usiadłna krześle kurulnym przybrany w szaty swojej godności, otoczony jako konsulpękami rózg z toporami.Kiedy zbliżał się do niego Censorinus131 z pewnąilością jazdy, przyjaciele i towarzyszący im żołnierze wzywali go, by sięratował ucieczką, i nawet przyprowadzili mu konia; on jednak nie dał sięskłonić nawet do powstania, ale oczekiwał śmierci.Censorinus odciął mu głowęi poniósł ją do Cynny.Był to pierwszy konsul, którego głowa zawisła przedmównicą na forum! Po nim wieszano głowy także innych straconych i nieustawała już i ta potworność, która zaczęła się od Oktawiusza, stosowana ipóz
niej wobec tych, którzy przez wrogów swoich zostali straceni.Rozbiegli sięzaraz po mieście siepacze w poszukiwaniu wrogów z grona senatu oraz takzwanych ekwitów; o zamordowanych ekwitach nie było już więcej mowy,natomiast głowy senatorów wszystkie wystawiano na widok publiczny przedmównicą.Nie było przy tym wszystkim, co się działo, ani bojaz
ni bożej, aniobawy przed potępieniem ludzi, ani wstrętu przed obrzydliwością mordu, lecznie dość, że się dopuszczali okrutnych czynów, to jeszcze łączyli z nimihaniebne widowiska; zabijali bowiem ludzi bez miłosierdzia, nawet umarłymodcinali głowy i wystawiali nieszczęsne ofiary na widok publiczny, by szerzyćpostrach i grozę albo też dawać haniebne widowisko.131pełne jego nazwisko brzmi: Gajusz Marcjusz Censorinus.Był to zwolennik Mariusza;poniżej w rozdz.88 oraz 90 i nn.określany jest stale jako Marcjusz. 4672.Dwaj bracia Gajusz Juliusz132 i Lucjusz Juliusz133, Atyliusz Serranus134,Publiusz Lentulus135, Gajusz Numitoriusz i Marek Bebiusz136 zostali w drodzeujęci i straceni.Krassus137 ścigany wraz z synem zdążył wpierw zabić syna, ajego samego zgładzili ścigający siepacze.Mówca Marek Antoniusz138 szukałschronienia w pewnej wiejskiej miejscowości.Wieśniak, który go ukrywał igościł, wysłał niewolnika, by kupił wina lepszego niż zwykle.Na zapytanieszynkarza, czemu żąda lepszego wina, niewolnik wyjawił mu szeptemprzyczynę i zapłaciwszy wrócił do domu.Szynkarz pobiegł czym prędzejdonieść to Mariuszowi.Skoro to Mariusz usłyszał, porwał się z radością, byosobiście dokonać mordu.Zatrzymali go jednak przyjaciele, a na miejscewysłano trybuna wojskowego, który rozkazał żołnierzom wejść do domu.Antoniusz, świetny mówca, upajał żołnierzy długą mową, w której prawił wieleróżnych rzeczy i starał się wzbudzić litość dla siebie; wreszcie trybun niewiedząc, co się tam dzieje, sam wpadł do domu i znalazłszy zasłuchanychżołnierzy zabił Antoniusza jeszcze w toku mowy, a głowę jego posłałMariuszowi.73.Kornutusa139 ukrywającego się w jakiejś chałupie uratowali jego nie-wolnicy przy pomocy chytrego podstępu; znalez
li mianowicie jakiegoÅ› trupa,zÅ‚ożyli go na stosie, a kiedy nadeszli siepacze, podÅ‚ożyli ogieÅ„ pod stos ioÅ›wiadczyli, że palÄ… zwÅ‚oki swego pana, który siÄ™ powiesiÅ‚.W ten sposób zatem140Kornutusa uratowali jego niewolnicy.Kwintus Anchariusz natomiastczatowaÅ‚ na Mariusza, który miaÅ‚ skÅ‚adać ofiarÄ™ na Kapitolu, w nadziei, że ów wÅ›wiÄ…tyni Å‚atwiej da siÄ™ przejednać.Kiedy jednak Anchariusz przybliżyÅ‚ siÄ™ doniego w chwili, gdy już zaczynaÅ‚ ofiarÄ™, i przemówiÅ‚, Mariusz rozkazaÅ‚ swemuotoczeniu natychmiast zabić go na Kapitolu.GÅ‚owÄ™ jego, mówcy Antoniusza iinnych,132Gajusz Juliusz Cezar, edyl kurulny w r.90.133Lucjusz Juliusz Cezar, konsul z r.90, którego Appian powyżej stale nazywaÅ‚Sekstusem.134Prawdopodobnie Gajusz Atyliusz Serranus, konsul z r.106, znany też jako uczestnikwalki przeciw Apulejuszowi Saturninowi.Cyceron (Pro Planc.§ 12) nazywa Serranusastultissimus homo przeciwstawiajÄ…c go Lutacjuszowi Katulusowi, sapientissimo etsanctissimo viro.135Bliżej nie znany.MógÅ‚by to być Publiusz Korneliusz Lentulus, wspomniany w rozdz.40 jako legat Lucjusza Cezara w wojnie ze sprzymierzeÅ„cami (jeÅ›li nie podano mylnie jegonazwiska  por.uw.84); wiÄ™c może ojciec Lentulusa Sury, konsula z r.71, straconego zaudziaÅ‚ w spisku Katyliny.136Numitoriusz i Bebiusz nie sÄ… bliżej znani.137Por.rozdz.40 i rozdz.69.Syn, który razem z nim zostaÅ‚ stracony, byÅ‚ starszym bratempóz
niejszego triumwira.Według Liwiusza (Epit [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl