[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rycerz, dosiadłszy z powrotem czarnego swego rumaka, ze szpadą w ręku szalonympędem za nią podążył.Wkrótce tak się oddalili, że Nastagio stracił ich z oczu.Nastagio, obaczywszy to wszystko, stał nieruchomo na miejscu, miotany litością i trwogą.Naraz jednak uderzyła go myśl, że to zdarzenie, powtarzając się co piątek, może mu się staćpomocne wielce.Oznaczył więc sobie dokładnie miejsce, a po powrocie do swych towarzy-szy w Chiassi, gdy czas nadszedł, posłał po wielu krewnych swoich i przyjaciół do Rawenny. Długo staraliście się to na mnie wymóc  rzekł do nich  abym miłości mojej do owejokrutnicy się wyrzekł i szalonych wydatków zaprzestał.Otóż obecnie jestem gotów to uczy-nić, pod warunkiem jednakowoż, że pana Paola Traversari k temu skłonicie, aby w towarzy-stwie żony, córki i wszystkich krewnych wraz z wami i damami, jakie wybrać zechcecie, wnajbliższy piątek obiad tutaj u mnie spożyć zechcieli.Dlaczego zasię domagam się tego, wte-dy się dowiecie.Krewni i przyjaciele postanowili spełnić tę skromną prośbę Nastagia, powróciwszy tedy doRawenny, we właściwym czasie wskazane im osoby zaprosili.Najtrudniej poszło z ukochanąprzez Nastagia dzieweczką, ale i ta wreszcie zgodziła się wziąć udział w uczcie po społu zinnymi.Nastagio z rozrzutnością królewską obiad przygotować kazał, stoły rozstawiono podpiniami wokół miejsca, gdzie nieczuła dziewica tak okrutnej karze podległa.Po czym, wska-zawszy wszystkim gościom ich miejsca, dla umiłowanej swojej takie miejsce przeznaczył,aby siedziała naprzeciw polany, gdzie jak sądził, przerażające zjawy się ukażą.Już ostatniąpotrawę podano, gdy naraz krzyk ściganej dziewicy do uszu wszystkich dobiegł.Obecni za-drżeli na ten głos przeraz
liwy i jęli się pytać, skąd on pochodzić może; aliści nikt wyjaśnieniadać nie mógł.Wszyscy strwożeni podnieśli się i wytężyli wzrok w stronę, skąd odgłos tendobiegał.Nagle ujrzeli dziewczynę, rycerza i psy.Za chwilę pościg był już między nimi.Naten widok z okrzykami oburzenia i gniewu jedni rzucili się naprzeciw rycerza i psów, a dru-dzy chcieli zasłonić sobą dziewczynę.Aliści rycerz obrócił się do nich z podobną mową, copierwej do Nastagia.Słowa jego nie tylko odjęły przytomnym chęć do obrony dziewczęcia,lecz przejęły ich zarazem osłupieniem i przerażeniem.Rycerz czynił to samo, co przed tygo-dniem.Pośród gości znajdowało się wiele dam spokrewnionych z nieszczęsną dziewczyną, atakoż i z rycerzem.Niejedna pamiętała dobrze śmierć jego; widząc, że wykonywa straszliwywyrok na dzieweczce, uderzyły w płacz tak ogromny, jakby wyrok ów nad nimi samymi miałbyć dopełniony.246Gdy wszystko dobiegło końca i zjawy znikły wreszcie sprzed oczu przytomnych, niktotrząsnąć się z wrażenia nie mógł.Długo o tym mówili.Największa jednak trwoga odmalo-wała się na twarzy ukochanej przez Nastagia panny, która wszystko dokładnie widziała i sły-szała.Wspomniawszy bowiem na okrucieństwa, jakich się tylekroć względem tego młodzień-ca dopuszczała, poczuła, że widowisko, którego przed chwilą naocznym świadkiem była, dlanikogo z obecnych straszniejszą nie jest przestrogą, jak dla niej; zdało się jej, że Nastagio gnajuż za nią przez lasy i że dwa spienione kundle kły w jej ciele zatapiają.Na tę myśl taka oba-wa ją zdjęła przed podobnym losem, że nagle nienawiść na miłość w jej sercu się przemieniłai chwili stosownej doczekać się nie mogła.Jeszcze tego wieczora przy zdarzonej sposobnościtajemnie do Nastagia zaufaną służkę wysłała.Służka ta poprosiła go w imieniu pani o odwie-dzenie jej i oświadczyła, że pani gotowa jest spełnić wszystko, czego Nastagio zapragnie.Nastagio odparł na to, że wieść ta przejmuje go radością niewysłowioną, aliści chce cel pra-gnień swoich osiągnąć czci jej na szwank nie przywodząc, lecz za prawą biorąc ją małżonkę.Młoda dama, świadoma dobrze, że od niej tylko zależało być już dawno żoną Nastagia, przy-chylną dała mu odpowiedz
, za czym udaÅ‚a siÄ™ do swoich rodziców i pierwsza oÅ›wiadczyÅ‚a imchęć wyjÅ›cia za niego.Rodzice, niezmiernie tym uradowani, nastÄ™pnej zaraz niedzieli odbyliuroczyste zarÄ™czyny mÅ‚odej pary.Po okazaÅ‚ym weselu, które wkrótce nastÄ…piÅ‚o, mÅ‚odzi maÅ‚-żonkowie przez dÅ‚ugie lata szczęściem swoim siÄ™ cieszyli.Straszna zjawa nie tylko ten jedenszczęśliwy skutek wywarÅ‚a, wszystkie bowiem biaÅ‚ogÅ‚owy w Rawennie tak siÄ™ zastrachaÅ‚y, żeod tego czasu bardziej ulegÅ‚ymi wobec mężczyzn siÄ™ staÅ‚y.»247O p o w i e Å› ć d z i e w i Ä… t aS O K Ó A
Federigo degli Alberighi miłuje bez wzajemności; po stracie całego mienia pozostaje mujedynie sokół, którego, nic innego nie mając, poświeca na potrawę dla umiłowanej białogło-wy, gdy ta don w gościnę przybywa.Uznawszy o tym dama zmienia postępowanie, wychodziza niego za mąż i bogatym człowiekiem go czyni.Gdy Filomena skończyła opowieść swoją, królowa, widząc, że krom Dionea, który miałosobny przywilej, ona tylko nie opowiadała jeszcze, z wesołą twarzą w te słowa zaczęła: Na mnie tedy kolej przychodzi i dlatego też chcę wywiązać się z mojego obowiązku po-wieścią, która wiele z poprzednią ma podobieństwa.Dowiecie się z niej nie tylko o tym, jakąwładzę wdzięki wasze nad szlachetnymi sercami sprawują, ale takoż nauczycie się nagrodystosownej z własnej woli udzielać, nie czekając na los, który dary swoje nieraz w dziwaczny iniesprawiedliwy sposób rozdziela [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl