[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jana: Wszystko moje Twoim jest, a Twoje moim" (17,10).W Chrystusie było to istotnie, gdyż byłnaturalnym Synem Bożym, a w nas jest przez uczestnictwo, gdyż jesteśmy przybranymidziećmi Boga.I mówił te słowa będąc Głową, nie tylko o sobie, lecz o całym CieleMistycznym, tj.o Kościele.Kościół bowiem będzie uczestniczył w tej samej pięknościOblubieńca w dzień Jego triumfu, gdy ujrzy Boga twarzą w twarz.Stąd więc prosi tu dusza,aby zarówno ona, jak i Oblubieniec poszli przejrzeć się w Jego pięknościNa górę i na pagórek,6.to znaczy do porannego i istotnego poznania Boga, będącego poznaniem w Słowie Bożym,które tu dla swej wzniosłości oznaczone jest przez górę; mówi bowiem Izajasz, zapraszającdo poznawania Syna Bożego; Chodzcie, a wstąpmy na górę Pańską" (2,3), oraz: I będzieprzygotowana góra domu Pańskiego" (tamże, 2, 2).[I na pagórek], tzn.do wieczornegopoznania Boga, którym jest mądrość Jego w stworzeniach, dziełach i przedziwnychzrządzeniach.Wspomniana mądrość oznaczona tu jest przez pagórek, gdyż jest to mądrośćniższa niż tamta poranna.O jedno i o drugie poznanie prosi tutaj dusza, gdy mówi: na górę ina pagórek.7.W słowach duszy do Oblubieńca: chodzmy się przejrzeć w Twojej piękności na górę,zamyka ona swą prośbę: przeobraz mię i upodobnij mnie do piękności Bożej Mądrości.Mądrością tą, jak mówiliśmy, jest Syn Boży.W słowach zaś: na pagórek zamyka prośbę, byją przekształcił w piękność owej drugiej, mniejszej mądrości, jaka'się ujawnia w stworzeniachi w tajemniczych Jego dziełach.Jest to również piękność Syna Bożego i nią pragnie byćdusza oświecona.8.Dusza nie może przejrzeć się w piękności Boga, jeżeli nie przeobrazi się w Jego Mądrość,w której dopiero może posiadać to, co jest w niebie i na ziemi.Na tę górę i na pagórekpragnęła również wejść oblubienica z Pieśni nad pieśniami, gdy mówiła: Pójdę do górymirry i do pagórka kadzidła" (4, 6).Przez górę mirry wyraża tu jasne widzenie Boga, a przezpagórek kadzidła poznanie Go w stworzeniach.Mirra bowiem jest szlachetniejsza odkadzidła.Gdzie rozlewają się wody przejrzyste.9.Czyli mówi tu: gdzie udziela się poznanie i mądrość Boga rozumowi ludzkiemu.Nazywatu tę mądrość wodą przejrzystą dla rozumu, wolną i pozbawioną wszelkich przypadłości ifantazji, i jasną bez mgieł niewiedzy.W duszy zawsze tkwi to pragnienie jasnego i czystegopoznania rzeczy Bożych.Im zaś więcej miłuje, tym więcej chce poznać.Dlatego w dalszychsłowach prosi właśnie o to: I wejdzmy w puszcz ostępy cieniste.10.Te ostępy, czyli gęstwiny puszcz, są to przedziwne dzieła i głębokie sądy Boże, a jest ichtakie mnóstwo i tak są przeróżne, że słusznie można je określić jako gęstwinę.W tychdziełach bowiem jest taka obfita mądrość i tak pełna tajemnic, że nie tylko możemy nazwać jągęstwiną, lecz także tłustością.Tak bowiem mówi Dawid:Mons Dei, mons pinguis; mons coagulatus (Ps 67, 16), chcąc powiedzieć, że góra Boża jestgórą tłustą, górą okrzepłą.Ta gęstwina mądrości i wiedzy Boga jest tak głęboka i niezmierzona, że choćby dusza wiele zniej poznawała, może wchodzić zawsze jeszcze głębiej.Jest to bowiem niezmierzoność ibogactwo Jego niepojętych skarbów, jak to określa św.Paweł: O głębokości bogactw,mądrości i umiejętności Bożej! Jakże niepojęte są sądy Jego i niedościgłe drogi Jego" (Rz 11,33).11.W te ostępy niepojętych sądów i dróg Bożych pragnie wejść dusza, umiera bowiem zpragnienia, aby głęboko wniknąć w ich poznanie.Poznanie to bowiem jest nieocenionąrozkoszą, przechodzącą wszelki zmysł.I słusznie mówił Dawid o nim: Sądy [Pańskie]prawdziwe, wszystkie razem sprawiedliwe.Bardziej pożądane niż złoto i mnogie kamieniedrogie, a słodsze nad miód i plastr miodowy.Albowiem sługa Twój strzeże ich" (Ps 18,10-12).Dlatego też dusza pragnie niezmiernie wniknięcia w te sądy i poznania ich głębi.I byłabyto dla niej pociecha i wesele niewypowiedziane, choćby jej przyszło przejść przez wszystkie,jakie są na świecie przykrości i trudy, i przez wszystko, cokolwiek by mogło posłużyć jakośrodek ku temu, przez trudności i zmartwienia, przez uciski i niebezpieczeństwa śmierci, byletylko mogła wniknąć głębiej w swego Boga.12.Przez te gęstwiny, w które chce dusza wejść, można tu również zupełnie dobrze rozumiećgęstwinę trudów i udręczeń, w jakie chce wejść dusza, gdyż cierpienie jest dla niej rzecząnajmilszą i najbardziej pożyteczną.Cierpienie jest środkiem do głębszego wniknięcia wgęstwinę rozkosznej mądrości Bożej.Im bowiem czystsze cierpienie, tym głębsze i czystszezrozumienie, a tym samym większa i czystsza radość, ponieważ wynika ona z głębszegopoznania [ Pobierz całość w formacie PDF ]