Koper Slawomir Afery i skandale Drugiej Rzeczpospolitej

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zledztwo w sprawie zabójstwaBezpośrednio po zamachu podejrzenia skierowano w stronę endecji.Kilka miesięcy wcześniejpowstał Obóz Narodowo-Radykalny, skupiający młodych, najbardziej aktywnych działaczy prawicy.Przypisywano im szereg napadów na lokale PPS i Bundu, próby fizycznej eliminacji działaczysocjalistycznych.Władze nie pozostawały bierne, zastosowały represje, a na dwa dni przedzamachem zamknęły drukarnię, w której odbijano organ ONR Sztafetę.Decyzję podjęłoMinisterstwo Spraw Wewnętrznych, a szefem resortu był właśnie Bronisław Pieracki. W dniu zamachu wspominał prokurator Władysław %7łeleński niedługo przed zakończeniemurzędowania telefonował przywódca ONR, Jan Mosdorf, do sekretarza ministra Pierackiego,nalegając na przyjęcie w tej sprawie [zamknięcia drukarni S.K.].Minister zajęty był odbywającymsię właśnie zjazdem wojewodów i sekretarz Stawicki oświadczył, że widzenie może nastąpićnajwcześniej w poniedziałek.Na to Mosdorf odpowiedział, że �to już będzie za pózno� i z audiencjizrezygnował.Po zamachu na Pierackiego słowa Mosdorfa nabrały szczególnego znaczenia, a wszyscy pamiętalizabójstwo Narutowicza osiem lat wcześniej.Przywódca ONR myślał o niedotrzymaniu terminu ukazania się kolejnego numeru Sztafety , aleto nie miało już większego znaczenia.Opinia publiczna jednoznacznie oskarżała prawicę o zbrodnię,zdemolowano redakcję i drukarnię endeckiej Gazety Warszawskiej.Władze nie pozostawały wtyle kilkadziesiąt godzin po zamachu dokonano masowych aresztowań działaczy prawicy.I chociażniebawem śledztwo skierowano w stronę nacjonalistów ukraińskich, to wykorzystano okazję, abyrozprawić się z ONR.Nie wszyscy jednak liderzy sanacji uważali, że utworzenie obozów odosobnienia jest dobrymrozwiązaniem.Kazimierz Zwitalski zanotował 2 lipca w swoim diariuszu: Istnienie obozów izolacyjnych nie jest rzeczą niezbędną, a wpakowanie do nich kilkudziesięciuzapamiętałych endeków najprawdopodobniej nie potrafi ich w ciągu pięciu sześciu miesięcyzłamać, a tylko bardziej może pod względem charakteru wzmocnić.Negatywnie wypowiadał się również Wacław Jędrzejewicz, zwracając uwagę, że Kozłowskiprzedstawił zgodę Marszałka Piłsudskiego na utworzenie obozu odosobnienia , lecz niepoinformował nas, że Piłsudski zgodził się na utworzenie takiego obozu na okres jednego roku.Kiedy Mościcki podpisywał dekret, wiadomo już było, że Pierackiego zamordowali członkowieOrganizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN).Nie był to pierwszy akt terroru ze strony ukraińskichbojowników, antagonizm polsko-ukraiński miał już w Drugiej Rzeczypospolitej swoją tragicznątradycję.Podział Ukrainy pomiędzy Polskę i ZSRR spowodował gwałtowny opór miejscowychnacjonalistów, początkowo współpracujących z Sowietami.Czerwoni partyzanci paraliżowali życiegospodarcze i kulturalne, mordowali polskich nauczycieli, policjantów i urzędników.Napadano naurzędy pocztowe i banki, mnożyły się akty sabotażu.Terroryści znajdowali poparcie wśródukraińskich chłopów; organizowano strajki rolne, podpalano szlacheckie dwory, niszczono trakcjękolejową i słupy telegraficzne.Dominowało hasło Lachy za San po latach wykorzystywane przezUPA.Terror nie ograniczał się do Polaków, ofiarami padali również lojalni obywatele narodowościukraińskiej.W 1924 roku władze polskie powołały Korpus Ochrony Pogranicza, którego oddziały opanowałysytuację.Metody stosowane na Kresach odbiegały jednak od norm cywilizowanego świata krwawopacyfikowano ukraińskie wsie i osiedla.Na zbrodnie i rabunki odpowiadano terrorem.Z rozmysłemniszczono miejscowe świetlice i biblioteki, usuwając ślady ukraińskiej kultury.Podejrzani osprzyjanie nacjonalistom lądowali w więzieniach, wobec pozostałych stosowano przemoc fizycznąpołączoną z rabunkiem mienia.Województwa wschodnie (a szczególnie wołyńskie) spływały krwiąpolską i ukraińską, rosła wzajemna nienawiść.W ramach repolonizacji Kresów ograniczano liczbę ukraińskich szkół podstawowych, tworzonoplacówki dwujęzyczne, uniemożliwiono powstanie ukraińskiego uniwersytetu we Lwowie.Ukraińców polonizowano lub zmuszano do emigracji (najczęściej do Kanandy i USA), zapewnepotomkami takich emigrantów byli bohaterowie słynnego filmu Aowca jeleni.W sprawie wydarzeń na Kresach wypowiedziała się nawet Liga Narodów.Jej przedstawicieleuznali racje rządu polskiego, przyznając, że władze w Warszawie mają prawo chronić lojalnychobywateli i dbać o przestrzeganie prawa.Ukraińcy nie pozostawali bierni.Członkowie powstałej w 1929 roku Organizacji UkraińskichNacjonalistów (OUN) deklarowali walkę o niepodzielną i niepodległą Ukrainę od Donu aż pozachodnią Małopolskę.Jej liderzy za przeciwników uważali Polskę i ZSRR, naturalnym sojusznikiembyli Niemcy, względnie bezpiecznie czuli się również na terytorium Czechosłowacji.Podstawowąmetodą działania był terror i bojownicy OUN nie tracili czasu.Dokonali szeregu zamachów, a ichnajsławniejszą ofiarą był naczelnik w MSZ Tadeusz Hołówko, zamordowany w 1931 roku wTruskawcu.Trzy lata pózniej podpisano polsko-niemiecki pakt o nieagresji i OUN stracił naturalnegosojusznika.Władze polskie nie potrafiły jednak wykorzystać zmiany sytuacji politycznej, informacjeotrzymywane od Niemców traktowano wyjątkowo nieufnie.Była w tym pewna logika, pakt polsko-niemiecki uważano za małżeństwo z rozsądku , a takie związki z reguły wymagają dystansu wewzajemnych kontaktach.W kieszeni płaszcza zabójcy Pierackiego znaleziono kokardkę w barwach niebiesko-żółtych orazspinkę ze szkiełkiem w identycznych kolorach.Podejrzewano wprawdzie próbę skierowaniaśledztwa na fałszywe tory, ale oględziny niezdetonowanej bomby rozwiały wszelkie wątpliwości.Bez problemu ustalono, że konstruktorem ładunku był Jarosław Karpyniec, studiujący w Krakowiepirotechnik OUN, od dawna inwigilowany przez polskie służby.Ostatecznym dowodem okazał się fakt, że ministra zastrzelono z tej samej broni, której użyto weLwowie kilka tygodni wcześniej, przy zabójstwie Jakuba Baczyńskiego.A tej zbrodni bez wątpieniadokonali ukraińscy nacjonaliści, uznając Baczyńskiego za konfidenta policji.Jesienią OUN zresztąoficjalnie przyznała się do zabójstwa Pierackiego kata narodu ukraińskiego. 15 czerwca bojowiec UWO [Ukraińska Organizacja Wojskowa, bojowe skrzydło OUN S.K.]zabił w Warszawie Ministra Spraw Wewnętrznych polskiego Rządu Okupacyjnego na ZiemiachUkrainy Zachodniej Pierackiego.Czyn bojowca, uderzając w lackiego ministra Pierackiego, jakojednego z twórców, realizatorów i przedstawicieli okupacyjnego lackiego panowania na ZiemiachUkrainy Zachodniej, uderzył tym samym w system gnębicielskiego panowania Lachów nad narodemukraińskim Ziemi Zachodniej Ukrainy.Zamach jednak nie zakończyłby się sukcesem, gdyby nie poważne zaniedbania polskich służb.Kilka tygodni przed zbrodnią na Foksal w ręce czechosłowackiej policji dostało się archiwum OUN(tzw.archiwum Senyka).Dokumenty przekazano do Warszawy, jednak polskie władze zlekceważyłyzdobycz.Dokumenty wędrowały po prywatnych [!!!] mieszkaniach urzędników, którzy usiłowali jezbadać po godzinach pracy. Takiej ogromnej ilości dokumentów pisał Władysław Wyborski bardzo wielezaszyfrowanych, z różnymi pseudonimami, zmienianymi przez poszczególne osoby [& ] dość często,nie sposób było rozgryzać w biurze w godzinach urzędowych, tylko wieczorami i nocami w domu i toza wiedzą i aprobatą ministra [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Historyczne Bitwy 1656 Prostki Sławomir Augusiewicz

Nowakowski Slawomir Uroda i zdrowie 1

Sławomir Nowakowski Uroda i zdrowie

Nowakowski Sławomir Uroda i zdrowie

Vincenzi Penny Niebywały skandal

Eddings Dav

UMOWA NAJMU LOKALU MIESZKALNEGO (4)

wywieranie wplywu na ludzi, robert cialdini

Norton N22 Michael Crichton (2)

Gould Judith Piękne i bogate