[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.39) a.*odkrycie Ameryki Kolumbab.*odkrycie Kolumba Amerykic.*Kolumba odkrycie Amerykiint. odkrycie Ameryki przez KolumbaWillim (2000a) argumentuje, że dopeÅ‚niacz może być w strukturze imiennejprzypisywany w dwóch pozycjach: jedna z nich znajudje siÄ™ w bezpoÅ›rednimsÄ…siedztwie frazy NP, drugÄ… zaÅ› jest specyfikator caÅ‚ej frazy DP.Dlatego brakpoziomu DP ogranicza zdaniem Willim (2000a) liczbÄ™ wyrażeÅ„ dopeÅ‚niaczowychprzyÅ‚Ä…czanych do rzeczownika głównego do jednego.Engelhardt i Trugman (1998)dostrzegajÄ… podobne ograniczenie w jÄ™zyku rosyjskim, stwierdzajÄ… jednak, żedotyczy ono wyÅ‚Ä…cznie wyrażeÅ„ imiennych zbudowanych wokół nadrzÄ™dnikaodczasownikowego.Ilustruje to nastepujÄ…ce zestawienie przykÅ‚adów:(2.40) a.analiz poèmy Pua
kina literaturoveda (ros.)analiza wiersza Puszkina literaturoznawcy analiza wiersza Puszkina dokonana przez literaturoznawcÄ™b.*analizirovanie poèmy Pua
kina literaturoveda (ros.)analizowanie wiersza Puszkina literaturoznawcyint. analizowanie wiersza Puszkina przez literaturoznawcęWydaje się, że powyższy kontrast nie występuje w polszczyz
nie  zarówno frazytakie jak (2.40a), jak i ich gerundialne odpowiedniki typu (2.40b) sÄ… co najmniejniejednoznaczne pod wzglÄ™dem gramatycznoÅ›ci, a przez wielu użytkownikówpolszczyzny byÅ‚yby po prostu uznane za nieakceptowalne:66Hipoteza frazy przedimkowej a jÄ™zyki bezrodzajnikowe(2.41) a.?*opis wsi polskiej Mickiewiczaint. opis wsi polskiej pióra Mickiewiczab.?*opisywanie wsi polskiej Mickiewiczaint. opisywanie wsi polskiej przez MickiewiczaKwestia statusu gramatycznego przykÅ‚adów takich jak (2.40a) jest zdaniemEngelhardt i Trugman (1998) istotnym argumentem za wprowadzeniem do opisuskÅ‚adni jÄ™zyka rosyjskiego poziomu DP.NadrzÄ™dnik D° miaÅ‚by być  podobnie jaku Willim (2000a)  jednym z dwóch z
ródeł dopełniacza w ramach grupy imiennej(drugim jest sam rzeczownik).Brak poziomu DP wykluczałby zatem struktury takiejak (2.40b).Należy zauważyć, że analizy Willim (2000a) oraz Engelhardt i Trugman(1998) wzbudzają wiele wątpliwości.Po pierwsze, konstrukcje imiennew polszczyz
nie i języku rosyjskim nie wydają się na tyle odmienne, by zasadne byłoopisywanie ich za pomocą zupełnie różnych strukturyzacji podstawowego szkieletufunkcyjnego.Ocena przydatności modelu przedimkowego nie powinna się przy tymopierać na danych tak wątpliwych, jak pokazane w punkcie (2.41).Warto w tymkontekście zwrócić też uwagę na wyrażenia dopełniaczowe w językach bałtyckich.Litewskie i łotewskie konstrukcje imienne są pod wieloma względami bardzozbliżone do analogicznych struktur słowiańskich.Brak rodzajników,przymiotnikowy charakter elementów wskazujących, możliwości ekstrakcji to tylkoniektóre z cech, które powinny  w myśl argumentacji prezentowanej przezBoa
kovicia (2005) i Willim (2000a)  przemawiać za niestosowaniem w opisachjęzyków bałtyckich modelu DP.Litewską i łotewską składnię imienną odróżniajednak od polszczyzny i innych języków słowiańskich o wiele częstsze występowaniekonstrukcji dopełniaczowych.Wyrażenia, w których do rzeczownika głównegodołącza się więcej niż jedną frazę w dopełniaczu, nie należą tam żadną miarą dorzadkości (por.m.in.Rutkowski (2007c)):67Hipoteza frazy przedimkowej a języki bezrodzajnikowe(2.42) a.van Gogo nuostabus Rembranto portretas (lit.)van Gogha wspaniały Rembrandta portret wspaniały portret Rembrandta pędzla van Goghab.Kristupo Kolumbo Amerikos atradimas 14 (lit.)Krzysztofa Kolumba Ameryki odkrycie odkrycie Ameryki przez Krzysztofa KolumbaZgodnie z analizą Willim (2000a) powyższe przykłady powinno się uznać za dowódna obecność frazy DP w języku litewskim.Inne generalizacje tej autorki na tematskładni języków typu przedimkowego wykluczają jednak taką konkluzję (wszystkiezastrzeżenia, które Willim (2000a) zgłasza pod adresem analizy typu DPw polszczyz
nie, odnoszą się bowiem także do składni litewskiej i łotewskiej).Wydaje się zatem, że kwestia liczby dopuszczalnych przydawek dopełniaczowychnie jest jednoznacznym testem na obecność rzutu DP.Warto wreszcie podkreślić, że model, który przyjmują Willim (2000a) orazEngelhardt i Trugman (1998), nie jest jedyną możliwą interpretacją składnidopełniacza przyrzeczownikowego: Longobardi (2001) także rozróżnia dwiepodstawowe pozycje strukturalne, z którymi powiązany jest dopełniacz, i podobnie jak Willim (2000a)  lokalizuje jedną z nich bezpośrednio ponad frazą NP,drugą zaś  relatywnie wysoko w kompleksie funkcyjnym rzeczownika.Nie oznaczato jednak, że  wyższa z fraz dopełniaczowych ma być utożsamiona z rzutem DP.14Christen (2001) podaje, że konstrukcje z dwoma dopełniaczami dołączonymi do nadrzędnikabędącego nazwą czynności są gramatyczne w języku łotewskim, a niegramatyczne w litewskim.Jegooceny nie podzielają jednak rodzimi użytkownicy języka litewskiego, z którymi konsultowałemprzykłady takie jak (2.42b).Warto jednak podkreślić, że wątpliwości Christena (2001) nie dotycząprzykładów takich jak (2.42a).68Hipoteza frazy przedimkowej a języki bezrodzajnikoweW podsumowaniu tego podrozdziału należy stwierdzić, że argumentyprzedstawiane przez krytyków rozszerzania analizy przedimkowej na językibezrodzajnikowe nie są rozstrzygające, gdyż opierają się w wielu wypadkach naniejednoznacznych danych i trudnych do zweryfikowania założeniach wstępnych(takich jak np.powiązanie poziomu DP z określonym umiejscowieniemprzymiotnika lub z liczbą dopuszczalnych podrzędnych fraz dopełniaczowych).2.2.2 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl