[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zainteresował się więc z kolei młotkiem.- Narząd morda posiadamy - rzekł.- Azali kto jego wie?Było to jedno z tych pytań, na które odpowiedź wydawała się niesłychanie trudna i skomplikowana.- A kto go tam wie - odparła mechanicznie Alicja.- Wszyscy go wiedzą - powiedziałam równocześnie.- W Dellsie jest tego od cholery i trochę.- Myślisz, że on jest z Dellsa?- Nie wiem, ale chyba najprościej byłoby kupować coś takiego w miejscu, gdzie jest dużo takich samych i nikt nie zwraca uwagi.Leży ich zatrzęsienie po dwanaście siedemdziesiąt pięć.- Po dwanaście dwadzieścia pięć - poprawiła Alicja.- W każdym razie ja takiego nie miałam.- Po czternaście pięćdziesiąt - powiedział Paweł.- Sam widziałem.- Widziałeś te większe, a ten jest mniejszy, po dwanaście dwadzieścia pięć.- Na litość boską, czy to nie wszystko jedno? Nie kłóćcie się o cenę! W całej Kopenhadze, w ogóle w całej Danii, jest pełno takich młotków!- Azali kogo oko oglądało jego przódy? - przerwał pan Muldgaard.Z pewnym wysiłkiem udało nam się wyjaśnić mu, że owszem, wszystkie nasze oka oglądały go przódy w postaci towaru na sprzedaż w jednym z wielkich magazynów.W domu przed zbrodnią nie widział go nikt.- Morderca zatem obarczeń przybywał - stwierdził pan Muldgaard w końcu i wszyscy zgodnie przyznaliśmy mu rację.Natychmiast po jego odjeździe z całą ekipą śledczą Paweł wysunął nowe propozycje.- Oni mają rację - powiedział z ożywieniem.- Powinniśmy zastawić jakąś pułapkę.Trzeba to było zrobić już dawno, do tej pory ten morderca już by się złapał!- Kto mógł przypuszczać, że będzie taki wytrwały - mruknęła Alicja.- Masz na myśli takie coś, co łapie za nogę? - zainteresowałam się.- A chociażby! Plącze się po ogrodzie, mógłby wpaść!- Prędzej my powpadamy.- Mam tylko pułapkę na myszy - wyznała Alicja ze smętnym westchnieniem.- I w dodatku nie wiem, gdzie jest.Wymyślcie coś innego.- No to jakieś sznurki, druty, czy ja wiem.Instalację alarmową! Idzie, zaczepia nogą albo dotyka ręką i zaczyna wyć albo dzwonić.- Ten morderca?- Nie, instalacja.- Aha.Wszyscy zrywamy sić z ůóýek, wpadamy na siebie, ganiamy zbrodniarza po caůym Aller¸d, nastćpuje ogólny koniec świata, a potem okazuje się, że to był, na przykład, śmieciarz.- Nie - powiedział Paweł stanowczo i niezwykle rozsądnie.- To może być tylko morderca.Śmieciarz, ani w ogóle nikt postronny, nie będzie uciekał, bo nie będzie nastawiony i całkiem z tego zgłupieje.Specjalnie zostanie i poczeka, żeby się dowiedzieć, o co właściwie chodzi.Z samej ciekawości.- On ma rację - przyznała Alicja.- Mądrze mówi.No dobrze, to wykombinujcie jakąś pułapkę.Ja się zgadzam.Tylko bez dużych kosztów i w ogóle beze mnie, bo zdaje się, że ja teraz będę miała raczej mało czasu.Wygůoszone proroczym tonem przewidywanie okazaůo sić jak najbardziej sůuszne.Po makabrycznym zamachu na ciocić zapanowaůa istna Sodoma i Gomora.Ýycie w Aller¸d staůo sić tak oýywione, urozmaicone i męczące, że wręcz trudno było uwierzyć w możliwość czegoś podobnego w Danii.W policję wstąpił nowy duch.Razem z panem Muldgaardem już od niedzielnego wieczoru zaczęli przyjeżdżać jacyś wyżsi funkcjonariusze, usiłujący porozumieć się z nami w najrozmaitszych językach.Rodzina wkroczyła w wydarzenia, nie kryjąc lekkiego niesmaku i dezaprobaty.Wszyscy byli zdania, że polski temperament polskim temperamentem, ale zamach na ciocię stanowi już jednak pewną przesadę.Na domiar złego okazało się, że należy załatwić jakieś niesłychanie skomplikowane kwestie spadkowe po krewnym, który zmarł przed kilku laty, teraz zaś upływał jakiś niezrozumiały dla nas termin sprzedaży, kupna czy też przejęcia czegoś.Rzecz załatwić miała ciocia, chwilowo unieszkodliwiona w szpitalu.W dokumentach rodzinnych znajdowało się jednakże upoważnienie czy inny podobny dokument, cedujący jej uprawnienia na Thorkilda, który zresztą również dziedziczył część owego spadku.Po Thorkildzie zaś dziedziczyła Alicja i w ten sposób, chcąc nie chcąc, raczej nie chcąc, znalazła się w roli zastępczyni cioci [ Pobierz całość w formacie PDF ]