Balzac Honoriusz Ojciec Goriot

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W dwa lata zięciowie wygnali go ze swych domów jak ostatniego nędznika.Parę łez zakręciło się w oczach Eugeniusza, świeżo skrzepionego czystym i świętymwspomnieniem rodziny, jeszcze pod urokiem młodzieńczych wierzeń: był to dopieropierwszy dzień spędzony na polu bitwy paryskiej cywilizacji.Prawdziwe wzruszeniaudzielają się: przez chwilę te trzy osoby zachowały milczenie. Ech, Boże rzekła pani de Langeais tak, to wydaje się bardzo ohydne, a mimo towidzimy takie rzeczy co dzień.Gdzie zródło? Powiedz mi, droga, czy pomyślałaś kiedy, co tozięć? Zięć to człowiek, dla którego wychowamy, ty czy ja, drogą małą istotkę zrośniętą znami tysiącem węzłów, istotę, która będzie przez siedemnaście lat radością rodziny, jej białąduszą , powiedziałby Lamartine, a w końcu stanie się jej zakałą.Skoro ten człowiek nam jąwezmie, zacznie od tego, iż chwyci jej miłość niby ostry topór, aby wyciąć w sercu i wżywym ciele tego anioła wszystkie uczucia wiążące ją do rodziny.Wczoraj córka byławszystkim dla nas, my wszystkim dla niej; nazajutrz staje się wrogiem.Czyż nie patrzymy codzień na te tragedie? Tu synowa dokucza, jak może, teściowi, który wszystko poświęcił dlasyna.Tam zięć wyrzuca za drzwi świekrę.Słyszę nieraz pytania, co jest dziś dramatycznegow społeczeństwie; ależ dramat zięcia jest przerażający, nie licząc naszych małżeństw, którestały się czymś bardzo niemądrym.Zdaję sobie doskonale sprawę z tego, co się zdarzyłostaremu handlarzowi mąki.Zdaje mi się, przypominam sobie, że ów Foriot. Goriot, pani.29eiusdem farinae z tej samej mąki (łac.).38 Tak, ów Moriot był podczas rewolucji przewodniczącym Sekcji; posiadał sekretysławnego nieurodzaju i rzucił podwaliny pod swą fortunę tym, że sprzedawał w owym czasiemąkę dziesięć razy drożej, niż go kosztowała.Towaru miał tyle, ile sam zapragnął.Intendentmojej babki sprzedał mu zboża za olbrzymie sumy.�w Noriot dzielił się z pewnością, jakwszyscy ci ludzie, z Komitetem Ocalenia Publicznego.Przypominam sobie, że intendentpowiadał babce, iż może zostać zupełnie bezpiecznie w Grandvilliers, ponieważ jej zboże jestdoskonałym paszportem.Otóż ten Loriot, który sprzedawał zboże rezunom30, miał w życiujedną tylko namiętność.Ubóstwia, powiadają, swoje córki.Wściubił starszą w rodzinęRestaud, młodszą zaś uszczęśliwił barona de Nucingen, bogatego bankiera, który udajerojalistę.Aatwo zrozumieć, że za Cesarstwa zięciowie nie formalizowali się zprzyjmowaniem starego jakobina; pod Buonapartem31 dało się to jeszcze przełknąć.Ale kiedyBurboni wrócili, nieborak zaczął być nie na rękę panu de Restaud, a bardziej jeszczebankierowi.Córki, które wciąż może jeszcze kochały ojca, chciały palić świeczkę i PanuBogu, i diabłu, i ojcu, i mężowi; przyjmowały Toriota, kiedy nie było nikogo; wymyślałyczułe pozory. Papusiu, przyjdz, lepiej nam będzie, gdy będziemy sami! etc.Co do mnie,wierzę w to, że prawdziwe uczucia mają oczy i inteligencję: serce biednego jakobinakrwawiło się.Widział, że córki go się wstydzą; że o ile one kochają mężów, on szkodzizięciom.Trzeba było wtedy się poświęcić.Poświęcił się, bo był ojcem: sam skazał się nawygnanie.Widząc córki zadowolone, zrozumiał, że dobrze uczynił.Ojciec i dzieci stali sięwspólnikami tej cichej zbrodni.Widzi się takie rzeczy wszędzie.Czy ów ojciec Doriot niebyłby brudną plamą w salonie córek? Czułby się skrępowany, nudziłby się.To, co sięzdarzyło temu ojcu, może się zdarzy najładniejszej kobiecie z człowiekiem, któregonajbardziej kocha: jeśli go znudzi swą miłością, kochanek wymyka się, popełnianikczemności, aby uciec przed nią.To sekret wszystkich uczuć.Serce nasze to skarb, niech jekto opróżni od razu, jest zrujnowany.Tak samo nie przebaczamy uczuciu, że się oddało całe,jak nie darowujemy człowiekowi, że jest bez grosza.�w ojciec oddał wszystko.Dawał przezdwadzieścia lat serce, miłość; oddał majątek w ciągu jednego dnia.Wycisnąwszy cytrynę,córki porzuciły ją na rogu ulicy. Zwiat jest bezecny rzekła wicehrabina skubiąc szal i nie podnosząc oczu, dojęła jąbowiem do żywego aluzja księżnej. Bezecny? Nie odparła księżna. Idzie swoim torem, to wszystko.Jeśli tak mówię, todlatego, aby pokazać, że mnie świat nie oszuka.Jestem twojego zdania rzekła ściskającdłoń wicehrabiny. Zwiat to śmietnik; starajmy się utrzymać na wyżynach.Wstała, ucałowała panią de Beaus�ant w czoło, mówiąc: Zliczna jesteś w tej chwili, moja droga.Nigdy nie widziałam u ciebie tak ładnychkolorów.Wyszła skinąwszy lekko głową kuzynkowi. Ojciec Goriot jest wspaniały! rzekł Rastignac, przypominając go sobie, jak ugniatał tejnocy serwis srebrny.Pani de Beaus�ant nie słyszała, utonęła w myślach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Komedia ludzka t.1 Balzac H

balzac honoriusz komedia ludzka iv

balzac honoriusz komedia ludzka i

balzac honoriusz fizjologia małżeństwa

Balzac H. Ojciec Goriot

Andre Norton SC 1.3 Troje przeciw Swiatu Cz

Dav

Collins Suzanne Igrzyska Âśmierci 01 Igrzyska Âśmierci

Noc listopadowa Wyspianski

Historycy Cesarstwa Rzymskiego Zywoty Cesarzy