[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W trakcie takiegotreningu dziecko samo zbuduje swój schemat liczenia.Dzieci przedszkolne,a szczególnie sześciolatki, muszą bardzo często liczyć, aby w ich umysłachtaki schemat się ukształtował.Bez umiejętności liczenia sukcesów szkol-nych nie będzie.5.2.Zabaw y i zadania sprzyjające kształtow aniuum iejętności liczeniaNie me wątpliwości, że dziecko musi mieć wiele, bardzo wiele okazjido rachowania, aby w jego umyśle ukształtowała się umiejętność liczeniai rozróżniania liczenia błędnego od poprawnego.Gdy dziecko dostrzegabłędy w lirzeniu, to wie, jakich prawidłowości trzeba przestrzegać.2Prawidłowości te, w postaci zasad liczenia, wyodrębniły R.Gelraan i Gallistel C.R.(1978).Słów kilka na ten temat podają R.Vasta, M.M.Haith, S.A.Miller (1995,s.96 - 298).Przedstawione prawidłowości dotyczące rozwoju dziecięcego liczenia zweryfi-kowałam, prowadząc wśród dzieci polskich badania, które przedstawiam w książce Dziecize specyficznymi trudnościami.(1997, s.22 - 40). _________________________________________________________ 47Nie sposób w rozdziale tym opisać setek ćwiczeń.Dlatego przedstawięwskazówki, według których należy organizować dla dziecka sytuacjesprzyjające kształtowaniu tych umiejętności.Nie będzie to trudne.Wys-tarczy, aby dorosły zapamiętał taki tok postępowania:1.Na początku każdego ćwiczenia należy gestem lub wzrokiemwyodrębnić obiekty do policzenia.Na przykład: To są jabłka (gestokreślający je), Tam są kaczki (gest wskazujący), Tu leżą klocki (spojrze-nie i gest obejmujący wszystkie);2.Następnie trzeba spytać: Jak myślisz, ile ich jest? Jeżeli dzieckoodpowie Dużo.Mało, dorosły mówi: Ile? Określ liczbą.Ma to skłonić doszacowania.Podana przez dziecko szacunkowa liczba jest dla dorosłegoinformacją, że skierowało uwagę na pokazywane obiekty i wie, czego sięod niego oczekuje.Szacując dzieci wypowiadają liczebniki często dalekieod liczby przedmiotów.Mówią na przykład: Sto, a przedmiotów jest kilka:Pięć, a obiektów do policzenia jest bardzo dużo.Nie trzeba protestować.Dziecko szacując ma posłużyć się liczbą i o to chodzi.W miarę treninguszacowanie będzie bardziej precyzyjne;3.Teraz dorosły proponuje: Policz.Nie wolno dziecku przeszkadzaćw liczeniu: przerywać, poprawiać, skłaniać, by zaczęło od początku itd.Ono stara się liczyć najlepiej, jak potrafi.A że jego umiejętności są jeszczeniewielkie, liczy w taki właśnie sposób.Dorosły ma pochylić się naddzieckiem i obdarzyć je uwagą.Najlepiej, jeżeli spogląda uważnie naczynności dziecka i podpowiada zapomniane" liczebniki;4.Przyszedł czas na pokaz prawidłowego liczenia.Dorosły zwracasię do dziecka: Popatrz, jak ja liczę.Pomóż mi.Policzymy razem.Jeżeliumiejętności dziecka są jeszcze niskie, dorosły układa przedmioty szere-giem, aby podkreślić rytm liczenia.Wskazuje każdy liczony przedmiotwyrazistym gestem i wymienia liczebnik (tak jakby nadawał przedmiotowi liczebnikową" nazwę): Jeden, dwa, trzy, cztery.Kończąc liczenie, akcen-tuje ostatni liczebnik mówiąc na przykład:.Czternaście.Jest czternaściekasztanów.W wypadku, gdy dziecko już sprawnie liczy i tylko zapomina"niektóre liczebniki, nie trzeba układać szeregami przedmiotów do policze-nia.Wystarczy, jeżeli dorosły pokaże wszystkie gestem, a potem policzy,wskazując każdy.Na koniec zaakcentuje ostatni liczebnik tak, aby byłowiadomo, że kasztanów jest na przykład czternaście.wiczenia w liczeniu należy prowadzić w następujący sposób.Dzieckoma liczyć wszystko dookoła: jabłka w koszyku, klocki wysypane na podło-gę, książki stojące na półce, drzewa rosnące wzdłuż alejki, kaczki pływa-jące po stawie.Można także urządzić inwentaryzację" i policzyć wszystko,co się znajduje w domu, przedszkolu.Dobrze jest wiedzieć, ile jest krzeseł,garnków w kuchni, ręczników na półce itd.Warto także przeprowadzić serie ćwiczeń ułatwiających dzieckuzrozumienie specjalnej roli ostatniego liczebnika.Dorosły proponuje:- liczenie znikających" obiektów: są nimi dzwięki (klaskanie, stukanie, rytmiczne uderzenia w cokolwiek), przejeżdżające samochody, pasażero-wie wsiadający do odjeżdżającego autobusu itd.,- liczenie wkładanych do pudełka (woreczka, szuflady) drobnych przed-miotów, a następnie ustalanie, ile ich tam jest [ Pobierz całość w formacie PDF ]