[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Kolację! - powtórzyła żarliwie Amanda.- Może lunch i kolację.Możeśniadanie!Jack powiedział Amandzie, że zadzwoni w tygodniu z Halifaxu, aby ostateczniepotwierdzić spotkanie z doktor Maher.- Proszę się zatrzymać w hotelu  Charles w Cambridge, a dojdzie pan pieszodo szpitala i naszej przychodni.Jeśli pan chce, mogę zarezerwować pokój - zaproponowałaAmanda.- W hotelu jest siłownia, basen i w ogóle.- Dziękuję, Amando - odpowiedział.- To byłoby bardzo miłe, jeżeli oczywiściedoktor Maher zechce się ze mną spotkać.- Dlaczego tak oficjalnie? - wykrzyknęła Amanda.Jack nie poprosił Amandy, aby zarezerwowała mu pokój pod innym nazwiskiem,chociaż o jego pobycie miała wiedzieć nie tylko Michele, ale i  wszyscy w przychodni.Wybuch w Halifaksie i nakręcenie filmu w miejscu swojego urodzenia wprawdzie bardzo gointeresowały, jednakże rola prostytutkitranswesty - ty bynajmniej nie budziła w nimentuzjazmu.Ba, im dłużej rozmyślał o scenariuszu Douga McSwineya, tym mniejszą miałochotę na meldowanie się pod jej nazwiskiem w jakimkolwiek hotelu.(W Halifaksie zrobiłrezerwację na własne nazwisko).Podziękował Amandzie za pomoc, a następnie podał jej telefon do tamtejszego hoteluoraz numer swojej komórki, na wypadek gdyby Michele chciała się z nim skontaktować.Miał na podróż wystarczająco dużo lektury, w tym scenariusz Douga McSwineya,który przeczytał jeszcze dwukrotnie.Zatytułowany  Wybuch w Halifaksie scenariuszMcSwineya powstał na podstawie  Miasta, które umarło Michaela J.Birda, kronikitragicznych wydarzeń, wydanej po raz pierwszy w 1967 roku.Dość rzec, że scenarzystadopuścił się pewnych nadużyć.Szóstego grudnia 1917 roku w basenie portowym o długości dwóch kilometrów iszerokości pięciuset metrów, łączącym dorzecze Bedford z portem w Halifaksie i otwartymmorzem, doszło do zderzenia dwóch statków.Francuski okręt amunicyjny  Mont Blanc ,wypełniony materiałami wybuchowymi, przeznaczonymi na front europejski, płynął doBordeaux.Norweska jednostka  Imo przypłynęła z Rotterdamu i zmierzała do NowegoJorku.W skład ładunku  Mont Blanc wchodziło ponad dwa tysiące ton kwasu pikrynowegooraz dwieście ton trotylu.W wyniku kolizji na  Mont Blanc wybuchł pożar, niespełna godzinę póz
niejzabójczy ładunek okrętu wyleciał w powietrze.Ludzie widzieli płonący statek niemal zkażdego miejsca w mieście: nie zdawali sobie sprawy, że czeka ich taki sam los.Zginęłoprawie dwa tysiące osób, dziewięć tysięcy doznało obrażeń, a dwieście straciło wzrok.Wybuch zrównał z ziemią północną część miasta, którą Bird opisuje jako  pustkowie,ogarnięte pożogą złomowisko.Z
mierć poniosÅ‚y setki dzieci.DoszczÄ™tnemu zniszczeniuulegÅ‚a niezliczona liczba statków, port i Akademia Morska oraz koszary Wellingtona iDartmouth, gdzie dopÅ‚ynęła zaÅ‚oga  Mont Blanc.Jack uważaÅ‚, że rola francuskiego kapitana Aimé Le Medeca stanowi najwiÄ™kszewyzwanie aktorskie.Bird opisuje go jako  liczÄ…cego zaledwie metr sześćdziesiÄ…tcentymetrów wzrostu, lecz dobrze zbudowanego, o schludnie przyciÄ™tej czarnej brodzie, któradodawaÅ‚a powagi jego skÄ…dinÄ…d mÅ‚odzieÅ„czej twarzy.Jeden ze współczesnych okreÅ›liÅ‚ LeMedeca jako  sympatycznego, acz porywczego mężczyznÄ™, podatnego na gwaÅ‚towne zmianynastroju oraz  kompetentnego raczej niż wybitnego żeglarza.Jack Burns nie byÅ‚ wprawdzie aż tak niski, lecz rysopis kapitana przemówiÅ‚ mu dowyobraz
ni, a poza tym miał talent do akcentów.W wyniku śledztwa nagłośniono fakt, że pilot francuskiej jednostki, Frank Mackey,nie mówił po francusku.Le Medec, który znał angielski, raczej nie posługiwał się tymjęzykiem, ponieważ nie lubił, kiedy ktoś go nie rozumiał.Mackeyi Le Medec porozumiewali się za pomocą gestów. Porywczy kapitan bardzo przypadł Jackowi do gustu.Uważał, że powinien dostaćwłaśnie tę rolę.(Scenarzysta zaś powinien poprzestać na faktach, które były wystarczającociekawe bez udziału tworzonych na silę postaci fikcyjnych).Kanadyjskie władze w Halifaksie uznały kapitana Le Medeca i pilota Franka Mackeyaza winnych katastrofy.Sąd Najwyższy Kanady zmienił póz
niej orzeczenie i obarczył winązałogi obydwu statków.Jednakże Le Medec i jego ludzie byli Francuzami, co w oczach wieluanglojęzycznych Kanadyjczyków, nie tylko mieszkańców Nowej Szkocji, samo w sobieprzesądzało o ich winie.Comelia Lebrun, francuska pani reżyser, przyjęła stanowisko, że Le Medec ponosiłtylko część winy.(Rząd francuski nie wszczął postępowania przeciwko kapitanowi, któryzakończył karierę dopiero w 1931 roku i otrzymał tytuł Kawalera Legii Honorowej).Nietłumaczyło to jednak jej fascynacji scenariuszem McSwi - neya, gdzie Le Medec odgrywałrolę poślednią, a sam wybuch w Halifaksie stanowił jedynie tło dla zasadniczych wydarzeń.McSwiney poświęcił dużo uwagi kwestiom pobocznym.Bird wspomina, że pokatastrofie wiele miejscowych prostytutek przeniosło się do Toronto lub Montrealu, by zaczekać na poprawę koniunktury.Co się tyczy pań, które zostały,  interes szedł jak pomaśle.Owa wzmianka najprawdopodobniej posłużyła Dougowi McSwineyowi za kanwęjego wypocin.Gdzieś na Water Street (o czym napomyka Bird) prostytutka obserwuje, jakklient ( kupiec okrętowy ) opuszcza jej pokój i zmierza w kierunku portu.Jest wczesnyranek,  Mont Blanc niebawem eksploduje.W scenariuszu McSwineya wspomniana prostytutka (to znaczy postać na niejwzorowana) trochę za długo oddycha chłodnym porannym powietrzem.Siła wybuchu zrywaz niej odzież i perukę, po czym odrywa ją samą od ziemi, ukazując wszystkim, że nagapłonąca dziwka jest ni mniej, ni więcej, tylko mężczyzną! Gra ją oczywiście Jack Burns, któżby inny?Pośród szalejącej zagłady dotknięta amnezją prostytutka zostaje odwieziona doszpitala.Jak okiem sięgnąć, widok jest rozdzierający.Bird pisze:  Dwieście dzieci,przełożona oraz wszyscy pozostali opiekunowie ponieśli śmierć pod zawalonym dachem iścianami protestanckiego sierocińca na Campbell Road [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl