[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie brałem udziału w projektowaniu Setaurów, znam tylko nasz angielski model, zbliżony do amerykańskiego, ale nie identyczny.Niemniej różnice są niezbyt wielkie.Mogę więc służyć…— Doskonale.Doktorze, poproszę pana do mnie.Przedstawię jeszcze tylko sytuację bieżącą: ten Setaur znajduje się gdzieś tutaj — Achanian obwiódł końcem linijki brzeg Morza Spokoju.— To znaczy znajduje się w odległości trzydziestu do osiemdziesięciu kilometrów od terenu budowy.Przeznaczony był, jak w ogóle wszystkie Setaury, do prac górniczych w bardzo ciężkich warunkach, w wysokiej temperaturze, przy znacznej możliwości obwałów, dlatego też modele te posiadają masywną budowę i gruby pancerz… Ale o tym powie panom dokładniej doktor McCork.Co się tyczy środków, jakimi dysponujemy, aby go unieszkodliwić — to kierownictwa wszystkich baz księżycowych dały nam przede wszystkim pewną ilość materiałów wybuchowych, dynamitu i oksylikwitów oraz lasery ręczne bezpośredniego rażenia i górnicze — przy czym ani te materiały wybuchowe, ani lasery nie mają, rozumie się, charakteru środków bojowych.Dla poruszania się grupy operujące w celu zniszczenia Setaura będą miały transportery małego i średniego zasięgu, w czym dwa posiadające lekki pancerz przeciw–meteorytowy.Tylko taki pancerz może wytrzymać rażenie laserem z odległości około kilometra.Co prawda, dane te dotyczą Ziemi, gdzie pochłaniające energię działanie atmosfery jest bardzo istotne.Tutaj jej nie mamy, więc owe transportery będą niewiele tylko mniej narażone od innych.Dostaniemy też znaczną ilość skafandrów, tlenu i to, obawiam się, będzie wszystko.Około południa z sektora radzieckiego, przyleci „pchła” z trójosobową załogą; może ona wziąć ewentualnie dla krótkiego lotu czterech ludzi, aby dostarczyć ich w głąb obszaru, w którym lokalizowany jest Setaur.Na razie na tym kończę.Dam teraz panom arkusz papieru, na którym proszę wyraźnie wypisać nazwiska oraz specjalności zawodowe.Tymczasem może doktor McCork zechce powiedzieć kilka słów o Setaurze.Najważniejsze jest, jak sądzę, przedstawienie jego pięty achillesowej…McCork stał już obok Achaniana.Był jeszcze bardziej chudy, niż się przedtem wydało Pirxowi; miał odstające uszy, z lekka trójkątną czaszkę, niemal niewidoczne brwi, czuprynę nieokreślonego koloru i z tym wszystkim wydawał się dziwnie sympatyczny.Nim zaczął mówić, zdjął okulary w stalowej oprawie, jakby mu przeszkadzały, i położył je na biurku przed sobą.— Skłamałbym, gdybym powiedział, że dopuszczaliśmy możliwość takiego wypadku, jaki się tu wydarzył.Ale oprócz matematyki cybernetyk musi mieć w głowie jeszcze jakąś szczyptę intuicji.Właśnie przez to nie zdecydowaliśmy się dotąd oddać naszego modelu do produkcji seryjnej.Testy laboratoryjne wykazały doskonałą sprawność Mefista — tak się nazywa nasz model.Setaur ma się od niego różnić lepszym zrównoważeniem hamowania i pobudzania.Tak przynajmniej sądziłem dotąd w oparciu o literaturę — teraz nie jestem już tego taki pewny.Nazwa zatrąca o mitologię, ale jest tylko skrótem, pochodzi od słów Samoprogramujący się Elektronowy Trójkowy Automat Racemiczny, ponieważ do konstrukcji jego mózgu używa się zarówno prawo– jak i lewoskrętnych monopolimerów pseudokrystalicznych.To chyba w tej chwili nie jest ważne.Jest to automat zaopatrzony w laser do prac górniczych, laser fioletowy, zaś energii do wysyłania impulsów dostarcza mu mikrostos, pracujący na zasadzie zimnej reakcji łańcuchowej, dzięki czemu Setaur, o ile pamiętam, może w impulsach rozwijać dzielność czterdziestu pięciu tysięcy kilowatów.— Jak długo? — spytał ktoś.— Z naszego punktu widzenia — przez wieczność — odparł natychmiast chudy doktor.— W każdym razie przez wiele lat.Co się właściwie mogło stać z tym Setaurem? Mówiąc po prostu myślę, że dostał po głowie.Cios musiał być nadzwyczaj silny, ale w końcu nawet tutaj walący się budynek może uszkodzić chromoniklową czaszkę.Co się więc stało? Podobnych doświadczeń nigdyśmy nie przeprowadzali, kosztowałyby zbyt drogo — McCork uśmiechnął się niespodziewanie, ukazując małe, równe zęby — ale wiadomo ogólnie, że wyraźnie zlokalizowane uszkodzenie małego, to jest względnie prostego mózgu czy zwykłej maszyny cyfrowej powoduje kompletny rozpad funkcji.Natomiast im bardziej zbliżamy się w naśladowaniu procesów do mózgu ludzkiego, w tym większym stopniu taki złożony mózg staje się zdolny funkcjonować, pomimo tego, że częściowo uległ uszkodzeniu.Mózg zwierzęcy, na przykład kota, posiada pewne ośrodki, których drażnienie wywołuje reakcję ataku, przedstawiającego się jako wybuch agresywnej wściekłości.Mózg Setaura jest zbudowany inaczej, ale posiada pewien generalny napad, motor aktywności, która może być w rozmaity sposób kierowana i kanalizowana.Otóż nastąpiło jakieś krótkie zwarcie tego centrum aktywności z uruchomionym programem destrukcji.Mówię naturalnie w przeraźliwym uproszczeniu.— Ale skąd ta destrukcja? — spytał ten sam głos co przed chwilą.— Bo to automat przeznaczony do prac górniczych — wyjaśnił doktor McCork.——Zadaniem” jego miało być przebijanie sztolni, chodników, wiercenie skały, kruszenie szczególnie twardych minerałów, najogólniej mówiąc — niszczenie materialnej spoistości, oczywiście nie wszędzie i nie wszystkiego, ale w rezultacie urazu doszło do takiej generalizacji.Moja hipoteza może być zresztą zupełnie fałszywa.Ta strona, czysto teoretyczna, będzie dla nas istotna później, kiedy się z niego zrobi już dywanik.Na razie najważniejsze jest, co Setaur potrafi.Może poruszać się z szybkością około pięćdziesięciu kilometrów na godzinę, właściwie w każdym terenie.Nie ma żadnych punktów smarowniczych, wszystkie powierzchnie stawowo—cierne pracują na teflonie.Ma zawieszenia magnetyczne, pancerza jego nie przebije żaden pocisk rewolwerowy czy karabinowy, nie robiono takich prób, ale sądzę, że dopiero chyba działo przeciwpancerne… A takich nie mamy, prawda?Achanian pokręcił przecząco głową.Wziął listę, która do niego wróciła, i czytał robiąc koło nazwisk drobne znaczki.— Oczywiście, wybuch porządnego ładunku wybuchowego rozerwie go — ciągnął McCork spokojnie, jakby mówił o najzwyklejszej w świecie rzeczy.— Ale najpierw trzeba ten ładunek do niego zbliżyć, a obawiam się, że to nie będzie łatwe.— Gdzie on właściwie ma ten laser? W głowie? — spytano z audytorium.— On nie ma głowy, tylko rodzaj wybrzuszenia, wypukłości pomiędzy ramionami.Miało to zwiększyć jego odporność na zasypanie.Setaur liczy sobie dwieście dwadzieścia centymetrów wzrostu, więc razi z wysokości jakichś dwu metrów; wylot lasera osłonięty jest przesuwną klapą; przy nieruchomym torsie może razić w kącie szerokim na trzydzieści stopni, a większe pole rażenia powstaje dzięki obrotom całego torsu [ Pobierz całość w formacie PDF ]