Oriana Fallaci Kapelusz cały w czereniach

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Popiersie świętego Eufrozyna i relikwie nie byłynarażone na żadne niebezpieczeństwo, bo ci ateiści pewnymi rzeczami w ogóle się nieinteresowali.Lecz obraz Giotta by wzięli, nawet jeśli przedstawiał Madonnę, i nikt nie rozumiałtego lepiej niż on, bo w probostwie San Leolino miał inne dzieło sztuki, które musiał ratować,Zwiastowanie Ghirlandaia.Niech mu więc ją przyniosą natychmiast.Gdzie i tak miała trafić jużjedna Madonna, tam trafią dwie, i dobry Bóg obie uchroni przed chciwością najezdzcy.I niechnigdy nie pytają pokornego sługi, w jaki sposób i w jakim miejscu obraz ukrył. Ale to nigdy, jasne?Nie spodobało się to Caterinie, która i tak już nabrała podejrzeń na widok gotowości, z jakąniegdysiejszy wróg zajął się srebrnymi kandelabrami.Lecz Carlo i Gaetano odpierali jejwątpliwości, twierdząc, że nieufność do własnego proboszcza to grzech śmiertelny, i zdjąwszyobraz ze ściany, pozostawiając na niej wielką białą plamę, którą nawet ślepiec by zauważył,zanieśli go o zmroku do probostwa San Leolino.A łatwo wcale nie było, ponieważ okolicę okażdej porze dnia i nocy patrolowało czterech konnych Nuwolonów, opłacani przez nichszpiedzy wyrastali co krok, gęściej niż pokrzywy, i żeby nikogo nie spotkać, trzeba było iśćlasem, wybierać mało uczęszczane ścieżki, gęste od jeżyn, które przeszkadzały w marszu, niepalić pochodni.Ale się udało.O zmroku przenieśli ciężki i niewygodny bagaż, nie poddając sięzmęczeniu i lękowi.A nazajutrz przyszli żandarmi. R�veillez-vous!, pobudka!, r�veillez-vous!Zjawili się o świcie.W dziesięciu, z karetą, do której mieli załadować łup, pod komendąpyszałkowatego sierżanta.Z minami ludzi, którzy dobrze wiedzą, po co przyszli, kazali otworzyćoratorium, wtargnęli, i na widok białej plamy na ścianie wpadli we wściekłość jak rozjuszonebyki: O� est la Vierge, gdzie jest Madonna?, o� est la Vierge?!Jak rozjuszone byki rzucili się w wir poszukiwań i w San Eufrosino di Sopra zdarzyło się to,do czego nigdy wcześniej nie doszło.Przywiązali Carla i Gaetana do cokołu misy z wodąświęconą, przeszukali zakrystię i pięć sąsiadujących z nią pomieszczeń.Zniszczyli oborę,splądrowali piwnicę, stajnię, chlewy.Rozebrali podłogę schowka, a dom, ma się rozumieć,przewrócili do góry nogami.Wprawiając w przerażenie Viole, która się rozwrzeszczała, i dzieci,które płakały, przekopali łóżka.Rozpruli materace.Porozbijali szafy, a nawet część cegieł wścianach.I wrócili do kościoła.Odwiązali Carla i Gaetana i wyprowadzili na zewnątrz.Naoczach Cateriny, która była w ósmym miesiącu ciąży i patrzyła na przeszukania bez słowa,popchnęli ich pod ścianę. O� est-elle?, gdzie ona jest? zapytał Carla pyszałkowaty sierżant. W niebie odpowiedział z anielskim spokojem. O� est-elle? spytał tym razem Gaetana. Przecież on już powiedział: w niebie, razem z Ojcem, Synem i Duchem Zwiętym odparłGaetano ze spokojem jeszcze bardziej anielskim.Zaczęli więc przesłuchanie, okraszane biciem.Ciosy pięścią po głowie i brzuchu, kopniaki włydki i nerki, czego w podobnych okolicznościach ich prawnuki miały doświadczyć półtorawieku pózniej.Przy każdym uderzeniu to samo pytanie: Gdzie jest?Na każde pytanie ta sama, uparta odpowiedz: W niebie.Lub: W niebie, razem z Ojcem, Synem i Duchem Zwiętym.Do sceny jednak włączyła sięCaterina.Bo kiedy pyszałkowaty sierżant zaczął wrzeszczeć, że jeśli nie przestaną, to ich każerozstrzelać, i żeby ich przestraszyć, rozkazał dziesięciu żandarmom uformować plutonegzekucyjny, Caterina się wściekła.Złapała sierp, którym zwykle ścinała zboże, i przyparłasierżanta swoim brzuszyskiem do ściany Raczej ja cię zabiję, sługusie drapieżnego ptaka ! Sługus w ostatniej chwili uskoczył i rozbroił ją.Po czym, być może pod wrażeniem odwagitej ciężarnej chłopki, być może zdeterminowany, by zakończyć sprawę, nie zabijając nikogo, aprzy tym ratując twarz, być może dlatego, że nie był taki zły, na jakiego wyglądał, powiedziałtym dziesięciu, by opuścili lufy karabinów.%7łołnierze przeszli zatem do konfiskowania,wypełniając karetę drobiem, królikami i gąsiorami z winem.I sierżant odjechał z uśmieszkiem nawargach. Trzeba przyznać, że macie odwagę, kobieto.15Epizod z Caterina, która z ośmiomiesięcznym brzuszyskiem i ż sierpem w garści rzuca się naciemiężyciela i odbiera od niego wyrazy uznania za swoją odwagę, na zawsze miał pozostaćsymbolem rodzinnej godności oraz wzorem walki z tyranią.(Przewyższyć miało go dopieroodważne zdanie, jakie moja matka wypowiedziała sto czterdzieści lat pózniej.Czyli w dniu,kiedy poszła po mojego ojca, aresztowanego przez faszystów, a dowódca oprawców powiedziałdo niej: Pani mąż zostanie rozstrzelany jutro o szóstej rano ).Lecz w ciągu trzech miesięcytamtej okupacji Carlo i Gaetano wykazali się równie godną postawą.I może nawet bardziejheroiczną, bo to, co Caterinie, kobiecie bez religijnych zahamowań i skłonnej nienawidzić, niezaś wybaczać, wydawało się łatwe, było prawie niemożliwe dla nich, ludzi pokornych i naderreligijnych, przywykłych odrzucać nienawiść i odpowiadać przebaczeniem.Ich trójkę łączyłzatem sprzeciw, który co trzeba wspomnieć przed zakończeniem tej części opowieści wyprzedził bunt, jaki duchowieństwo wszczęło w połowie maja.Właśnie wtedy, gdy chłopi,uzbrojeni w widły, kosy i sierpy, zaatakowali francuskie władze w Arezzo, a potem w Cortonie, iz okrzykiem Wiwat Maryja! Wiwat Jezus Chrystus! zmusili je do ucieczki, generał Gaultierwysłał z Florencji na odsiecz polski legion, który rolnicy z Casentino zatrzymali w Pontassieve.Ze Sieny generał Macdonald wydał dwa zarządzenia, których okrucieństwo przewyższyłosurowość komisarza Reinharda.W pierwszym informował buntowników, że jeśli nie poddadząsię w ciągu dwudziestu czterech godzin i nie wyślą mu dwudziestu zakładników, to kulamiarmatnimi obróci oba miasta w perzynę, wszystkich mieszkańców ponadziewa na ostrza szpad,złupi i spali wszystkie domy, a na ruinach wzniesie dwie piramidy z napisem: Kara za bunt.Drugim edyktem powiadamiał mieszkańców toskańskich wiosek, że każdy, kto będzie trzymał wrękach broń albo widły, kosę albo sierp, zostanie stracony na miejscu.I cóż z tego, że w SanEufrosino di Sopra walka była znacznie mniej epicka niż w Arezzo? Cóż z tego, że whistorycznych książkach nie ma po niej śladu? W swoim małym i niekiedy komicznym wymiarzemiewała momenty wzniosłe.Wystarczyły w każdym razie, by podbudować rodzinne poczuciegodności, od której zaczęliśmy wątek.Pierwszym aktem tej walki było wyrżnięcie drobiu i królików, których pyszałkowaty sierżantnie zabrał karetą, a także zniszczenie wina, jakie pozostało w piwnicach i w rozlewniach.Teformy odwetu miał powtórzyć podczas inwazji Napoleona na Rosję generał Kutuzow, palącmoskiewskie magazyny żywnościowe.I Viola na próżno próbowała się sprzeciwiać, twierdząc,że już lepiej było dać jeść i pić Francuzom [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Fallaci, Oriana Ein Mann

Robert Galbraith Cormoran Strike 02 Jedwabnik

DOD4 (2)

Westmacott Mary Corka jest corka

Moorcock Michael Saga o Elryku Tom 2 Perłowa Forteca

Latini Brunetto Skarbiec Wiedzy

Krawedz miecza [Na Krawedzi 4] Andrews Ilona

Nemere Istvan Gagarin = kosmiczne klamstwo

Sagan Carl Kontakt (SCAN dal 912)

Edwardson ke Najpiękniejszy kraj