Boglar Krystyna Dalej sa tylko smoki

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niechętnie, ale zmuszony okolicznościami, wyznał to kie-dyś Agacie.Burrows obejrzał się za siebie.Zcieżka zaczęła wznosić się pionowo. Przepraszam, zamyśliłem się.Właściwie.dlaczego postanowiła pani towarzyszyćwłaśnie mnie?Agata przystanęła.Serce jej biło, oddychała szybko. Zawsze jest pan taki podejrzliwy, Michael? Zawsze.Od Corneliusa wiem, że ma pani coś wspólnego z Pawim okiem.Otworzyła usta w niemym zdumieniu. Powiedział to panu? Dlaczego nie mnie? Rozmawiałam z profesorem nie dalej jakwczoraj i wydawało mi się, że jest ze mną szczery.Burrows zaniósł się śmiechem.Brzmiało to tak, jakby na ścieżce nagle zaczął szcze-kać lis albo inne zwierzę nie mające nic wspólnego z psem.Na przykład szakal. Sorry, Agatha! otarł łzę, która mu spłynęła po policzku. Dawno nikt mnietak nie rozśmieszył.Chyba od czasu pogrzebu mojego praszczura. To był ten Burrows zamieszany w sprzedaż Pawiego oka dziadkowi SamanthyYork?Michael odwrócił głowę.Jego bursztynowe oczy miały poblask stali. Kto pani o tym powiedział? Cornelius.Burrows skinął głową i zaczął się wspinać pod górę w kierunku ławki stojącej podpotężnym modrzewiem.Stąd roztaczał się wspaniały widok na Sankt Moritz i jezioro. No dobrze.To prawda.Mój londyński praszczur prowadził w zaułku Druckerasklep z antykami.Ale oprócz tego współpracował z Królem diamentów , niejakimRetkinsem. Jakiś czarny charakter? Nie, szanowany obywatel.Ale prowadził szemrane interesy sięgające Delhi i ko-palń południowoamerykańskich.Miał też nielegalną szlifiernię drogich kamieni, którejlosów już nie da się dziś wyśledzić. A pański pradziadek?55 Przez jego sklep, tak sądzę, przechodziły wszystkie trefne transakcje.Stary Burrowsuwielbiał pieniądze.Lokował je w papierach, które po pierwszej wojnie światowej stra-ciły na wartości.Poza akcjami w kopalni w Capetown.Te akcje postawiły na nogi mo-jego dziadka i ojca.W pamiętniku, który zostawił po sobie, stary zbereznik opisał do-kładnie transakcję sprzedaży Malach Ha-Mavet dorobkiewiczowi z Nowego Jorku. Dziadkowi Samanthy. Właśnie.Ale on się utopił razem z Titanikiem.Tylko.że wpierw został udu-szony.Sara York, choć chora na umyśle, nie zgłupiała doszczętnie.Opowiadała gło-śno, sama sobie, że widziała kościotrupa w kapturze, ściskającego gardło męża tuż przedprzełamaniem się statku.Jej syn, gdy dorósł, nagrał to na taśmę.Samantha do dziś prze-chowuje to nagranie w bankowym sejfie. Dlaczego w sejfie? Bo nie wie, czy istnieje inny ślad dokumentujący prawa rodziny do kamienia,gdyby kiedyś wypłynął na rynku. Nie wie o pamiętniku Burrowsa? Teraz już tak.Wszyscy już wszystko wiedzą.Agata oddychała pełną piersią.Chętnie by tu spędziła urlop.Miejscowość przepięk-nie położona, tylko że nie na jej kieszeń. Poza jednym mruknęła. Co się pózniej stało z Pawim okiem.Burrows wyjął z kieszeni metalową piersiówkę.Potrząsnął nią, sprawdzając, czy jestcoś jeszcze w środku. Nie częstuję, bo to prawie trucizna. I tak pan pije mniej od Toma Collinsa.Złote oprawki błysnęły w słońcu.Michael pochylił głowę jak ptak spoglądający z ga-łęzi. Biedny Tom.Jest alkoholikiem.I jednym z najmądrzejszych ludzi w BritishLibrary.Jest chodzącą encyklopedią.Ale cóż to za zawód dla mężczyzny!Agata zapięła kurtkę na zamek błyskawiczny.Pomimo słońca od lodowych szczytówciągnęło chłodem. Wróćmy do kamienia.Czuję, że pan wie coś więcej. Co z nim było dalej? Tak.istnieją pewne hipotezy. Jakie? Powtarzam: hipotezy.Faktów brak.Wie pani, co to jest Noc jubilerów ?Potrząsnęła przecząco głową. Nie.Mówiłam już.Nigdy nie miałam żadnej biżuterii poza obrączką.A i tę zdję-łam.Dawno. Ale zna pani Paryż?Skinęła głową.56 Tak.I co z tego? Na placu Vend�me, w sercu światowego luksusu, odbywa się raz w roku Noc ju-bilerów.Wielcy właściciele firm, jak Boucheronowie, zapraszają bogaczy na pokaz ko-lekcji.Ta rodzina zajmuje się biżuterią od czterech pokoleń i stu trzydziestu lat.Na li-ście klientów mieli i mają zamożną burżuazję, nowobogackich królów Coca-coli, eu-ropejskich i arabskich playboyów, a także królową hiszpańską, wielką księżnę MarięAleksandrowną, słynną aktorkę Sarah Bernhardt, pózniej rodzinę Rotschildów. Burrows, do rzeczy!Bursztynowe oczy za silnymi szkłami błyszczały niczym owe klejnoty z gablot wyło-żonych aksamitem. Dobrze.Dochodzimy zatem do roku tysiąc dziewięćset trzydziestego pierwsze-go.Wystawa kolonialna popularyzuje motywy afrykańskie.Boucheron otrzymuje za toprestiżową Grand Prix. I wśród tego jest nasz diament?Michael podniósł się z ławki.Jego chude ciało pomimo wielbłądziej pikowanki naj-wyrazniej marzło.Agata chuchała w dłonie. Zejdzmy ku dolinom.Czas na lunch.Nie, Agatho Christie.tak panią nazwałCornelius, nie było diamentu.Tylko.jego cień. Co takiego? Właśnie.Otóż zgodnie z duchem modnego Art D�co, formy stały się bardziej,jakby to rzec, zgeometryzowane.Zciany salonu przy placu Vend�me pokryte były ry-sunkami.Jeden z nich, błękitny cień, był prawie dokładną kopią Pawiego oka. Stąd podejrzenie, że Boucheron widział diament? Lub że go miał, ale z jakichś względów nikomu nie pokazywał.Nie oszlifował gotakże na brylant.Agata potknęła się, zachwiała i oparła o drzewo. Muszę patrzeć pod nogi! A może.bał się złej sławy kamienia?Michael sadził susami w dół. Niewykluczone.Ale jest pewna wersja mówiąca o kimś nieznanym, kimś incogni-to, kto zamówił dziwaczną oprawę do kamienia. Dziwaczną? Tak.Nikt nie wie, co to znaczy.Jedyny ślad prowadzi do Berlina.Jest już rok trzy-dziesty trzeci i Adolf Hitler dochodzi do władzy.Właścicielem kamienia w dziwnejoprawie jest ktoś, kto musi się ukrywać. Jacyś %7łydzi? Pobożny odpowiednik �omasa Yorka, który z religijnych przyczynmarzy o kamieniu samego króla Salomona?Byli już na rogu ulicy prowadzącej do hotelu.Michael szedł tak szybko, że zmęczonaAgata nie miała żadnych szans.Nie odpowiedział na zadane pytanie.57 Zamykając naszą tygodniową sesję, chcę podziękować wszystkim państwu zawkład włożony w naukę, która jak żadna inna przeżywa swój renesans.Zwoje papi-rusów znad Morza Martwego podważyły, co prawda, doktrynę chrześcijańską, ale teżprzyczyniły się.Cornelius Tschudi w nienagannym, ciemnym garniturze, ze złotą szpilką w perło-wym krawacie, rozdawał uśmiechy na prawo i lewo.Naukowcy odprężeni, rozluznieniobstąpili go, pytając o możliwości uczestniczenia w dalszych pracach wykopaliskowychna Półwyspie Arabskim [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Ringo John Wojny Rady Tom 1 Tam Będš Smoki

Wojny Rady Tom 1 Tam Będš Smoki Ringo John

M. Weis, T. Hickman Smoki jesiennego zmierzchu

M. Weis, T. Hickman Smoki zimowej nocy

Weis M., T. Hickman Smoki zimowej nocy

Day Sylvia Tylko mnie uwied

Evanovich Janet Seven Up

Dzieła ÂŚw. Jan od Krzyża

Fagyas Maria Porucznik diabla (4)

Henryk Sienkiewicz potop