Czajka Stachowicz Izabela Dubo Dubon Dubonnet

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niejednokrotnie odprowadzał mnie do D�me - niejednokrotnie piliśmy wspólnie pół czarnej.Wysłuchiwałam jego ostrych napaści na Emila Breitera, kiedyś nawet pokłóciliśmy się o KarolaIrzykowskiego, z którego przyjazni byłam zawsze bardzo dumna.A więc słuchając łkao Zosi Cieślewskiej, nie posiadałam się ze zdumienia.Krytyk, zastawszy Zosięsamą w księgarni, wyznał jej swoją miłośd, a porwawszy w ramiona, zasypał pocałunkami.Zosia,najlepsza, najwierniejsza z żon, ubóstwiająca swojego Tadzia, waliła na oślep rękami, kopała i głośnoprzyzywała pomocy.Niestety, piwnica była o piętro niżej niż bar, gości w bistro też niemało, grającaszafa śpiewała Sous les tois de Paris , i nikt nie słyszał.Zosia wołała: - Ohydny satyr, jak się pan nie wstydzi, ja wszystko powiem pani Belli, ona już panupokaże! O Jezu, precz stąd, byku!W koocu porwała z biurka ciężką popielnicę z lanego szkła (dar doktora Bronisławskiego) i trzasnęłanią w głowę pana B.To go jakoś doprowadziło do równowagi ducha.Grobowym głosem oświadczył:- Noga moja nigdy nie postoi w tej księgarni, podła żmijo! A uśmiechało się toto, a pokazywało śliczneząbki, a teraz, kiedy jej wyznałem miłośd, rani mnie szkłem, fuj!!!Poszedł, a biedna Zosia po stoczonej bitwie załamała się duchowo.- Zosieoko, przestao wreszcie płakad, przecież zwyciężyłaś, a ten nikczemny gad został zdeptany,chodz, włóż płaszczyk, zapraszam cię na pół czarnej do Caf� du D�me.Nikomu o tym nie powiemy.On już na pewno nigdy do księgarni nie przyjdzie, a w Caf� du D�me spotkamy Tadzia i Jerzykai razem pójdziemy na obiad.Moja matka nosiła imiona Felicja Janina.Dzieo jej imienin przypadał na 24 czerwca.Powiedziałam do Jerzyka:- Zbliżają się imieniny mamusi.Ona na pewno nas zaprosi, musimy wszystko zrobid, aby ten dzieowypadł wspaniale, przyjdą goście i kupimy piękne kwiaty, zamówiłam tort.- No tak, ale kogo zaprosid? Nie wydaje mi się, żeby twoi przyjaciele byli dla niej odpowiednimigośdmi - powątpiewał Jerzyk.- Nie jestem pewien, czy umieją się zachowad w eleganckimtowarzystwie.Chciałbym, żeby przy pięknie zastawionym, ukwieconym stole panowała atmosferaharmonijna, bez jakiegokolwiek wulgarnego akcentu.- Jerzyk był dobrze wychowany i miał wytwornysposób bycia.- Naturalnie, Jerzyku, naturalnie, nic się nie martw, poproszę tylko wyselekcjonowane osoby, którez godnością i wdziękiem potrafią sprostad tej roli.Bądz spokojny, już ja to załatwię.Jerzy, idąc do swego pawilonu, miał wstąpid do Baumanna na avenue Montparnasse i posład odsiebie dziewiętnaście czerwonych róż na długich łodygach bez kolców.Ja już na tydzieo przed tymdniem kupiłam piękny flakon perfum Guerlaina.- Drogi prezent - tłumaczyłam Jerzykowi - ale nawet nie wypada dad niczego taoszego.Jerzyk powiedział, że na uroczystośd przyjdzie w ciemnym garniturze i nowym, bardzo wytwornymkrawacie.Ja, niestety, żadnej nowej sukienki nie miałam, ale postanowiłam do zielonej sukni przypiądbukiecik różowych stokrotek, co sprawiało bardzo miłe wrażenie.- Goście? Już niejednokrotnie mamusia mówiła, że po wesołym, pełnym towarzyskich rozrywek życiuu Fredka w Barcelonie czuje się tu zgubiona i samotna, bo prócz pensjonariuszy z rue d'Assas nikogoprawie w Paryżu nie zna.Goście będą wybrani! - obiecałam Jerzykowi.Prawie całą noc nie spałam.Sporządzałam listę, głęboko starałam się przeanalizowad psychicznewalory i mankamenty każdego zaproszonego.Jerzyk powiedział harmonijną atmosferę , a więcgoście powinni byd na odpowiednim poziomie towarzyskim i intelektualnym, a także powinni siędobrze prezentowad.Kisling jest przystojny, ma piękny, czarny garnitur, na pewno przyniesiewiązankę kwiatów, doskonale potrafi się znalezd na burżuazyjnym podwieczorku u wytwornej damy,jaką jest moja matka.Drugi? Ludwik Gross? Tak, na pewno Lodovico Gross - człowiek bywały,profesor rysunków jednego orangutana i dwojga szympansów w Jardin des Plantes.Profesor, któryod pewnego czasu przeżywał szalone wzruszenia - orangutan do niedawna rysujący tylko poziomelinie, sam z siebie, bez żadnych impulsów ze strony Lodovica, przeszedł na linie pionowe.Lodovico należał do moich najbliższych przyjaciół i naprawdę to wina mojego póznego wieku i widadnie najlepszej pamięci, że dotychczas o nim nie napisałam.Kiedy zobaczyłam po raz pierwszyLodovica, miał może sześddziesiątkę, a może parę lat więcej.Trudno było określid jego wiek, wyglądałjak cyrkowy głodomór.Jego okrągła głowa była łysa jak kula bilardowa.Pod nie kooczącym się czołemnie posiadał wcale brwi, jego oczy okrągłe i pełne wyrazu zadumy graniczącej z melancholią podobnebyły do dwóch małych kulek ciemnego bursztynu - nos prosty, a usta o wąskich i długich wargachnasuwały wspomnienia otworu mojej dawnej, rozbitej już skarbonki.Niejednokrotnie spotykałam Lodovica spacerującego od Caf� du D�me do Coupole , albo naprzeciwległym odcinku pomiędzy Rotonde a Selectem.Spotkania te były bardzo do siebiepodobne.Lodovico w filcowym kapeluszu, skórkowych rękawiczkach, z laską bambusową w rękuprzystawał przede mną.Zdejmując szarmancko kapelusz wykrzykiwał:- Dobre bogi ślą mi na trudnej ścieżce mojego życia anioła! Witam! Radośnie witam! - Pochylał się i znamaszczeniem całował mi ręce.- Dzieo dobry kochanemu panu.Co nowego? Jakie postępy wykazuje ulubiony uczeo pana w Jardindes Plantes?W mgnieniu oka pan Lodovico wyciągał z kieszeni arkusiki papieru i dużo karteluszków.- Och, niech pani spojrzy co to za genialne zdolności, on w zeszłym miesiącu rysował tylko liniepoziome, prawdopodobnie widział otaczający go świat poziomo - tylko poziomo - śmiem sądzid, żeten jednowymiarowy świat wydawał mu się płaski i ubogi.Pracowałem nad nim z całympoświęceniem, muszę sam siebie pochwalid, w pocie czoła starałem się wyjaśnid mu linię pionową.No, trwało to długo i wymagało niemałej cierpliwości.Ale oto niech pani tutaj patrzy! - Wyłowiłz dziesiątków arkusików jeden zamazany od góry do dołu nieporządnymi kreskami.- Tu wyrazniewidzimy, że umysł jego przedziera się przez ciemności i mgły i odnajduje drugi wymiar.Nie wyobrażasobie kochana pani, jak mój uczeo jest mi obecnie wdzięczny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Wieczor panienski Izabela Pietrzyk

Herbert Frank Bog Imperator Diuny (3)

linuxadmOK

Rice Anne Godzina czarownic Tom 4

Robin Hobb Uczen Skrytobojcy scr

Clancy Tom Suma wszystkich strachow t.2

Helena Mniszkówna Sfinks

Stephen King Desperacja

Keyes Marian Czarujący mężczyzna

Astolphe de Custine Listy z rosji