[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Młodszy z policjantów powiedział do niej spokojnie: Proszę nadać sygnał.Do walki.Proszę nadawać go stale, tak aby nasi lu-dzie, gdy tylko się wynurzą, mogli go odebrać i przystąpić do akcji.Będziemywalczyć teraz, a nie póz
niej, gdy pójdziemy w rozsypkę, a oni wytłuką nas pokolei, jednego za drugim.Powoli wcisnęła właściwy guzik.Nagle przyszło jej coś do głowy. Spróbuję wysłać wiadomość na Ziemię przez Telpor  powiedziała.Może w zamieszaniu  bo przecież zamieszanie będzie, i to spore, gdy ludzieKANT-u wylądują na Paszczy, a pierwszym sygnałem, jaki do nich dotrze, okażesię wezwanie do walki  może się jakoś prześlizgnie. Na pewno nie. Stary zabijaka rozwiał jej nadzieje.Porozumiał się wzro-kiem ze swym towarzyszem. Ale gdyby tak skoncentrować się na stacji prze-58kaz
nikowej, to może zdołalibyśmy ją zdobyć i utrzymać na tyle długo, by przesłaćna Ziemię krótką wideodepeszę.Warto spróbować.Nawet gdyby dwa tysiące na-szych musiało. Popatrzył na Freyę. Czy może pani polecić agentom, byskierowali się w tę stronę? Nie.Miałam tylko te dwa programy  odpowiedziała tym razem całkowi-cie zgodnie z prawdą. Okay, panno Holm. Policjant podjął decyzję. Wideotransmisje przezTelpor realizowane są tam  wskazał na ogrodzony, wielopiętrowy budynek bezokien ze strzeżonym wejściem.W szarym słońcu południa dostrzegła połyskującąbroń wartowników. Ma pani kod, jaki należy wysłać do domu? Tak.Jest ich ogólnie pięćdziesiąt.Razem z Matem nauczyłam się wszyst-kich na pamięć.Na obwodzie fonicznym można to nadać w dziesięć sekund. Chcę  powiedział zdecydowanie rozglądający się czujnie agent  żebyto był przekaz wideo.Musimy to pokazać  powiódł ręką dookoła. Trzeba takzrobić, aby znalazło się to na wizji.Na razie wiemy tylko my, ale oni też musząsię dowiedzieć. Oni, czyli wszyscy ci niewinni ludzie stojący przed bramamiTelporu, decydujący się na podróż bez powrotu, na zawsze rozstający się ze swymświatem.Na zawsze, pomyślała Freya, bo osiemnaście lat to cała wieczność. Jak brzmi ten szyfr?  zapytał młodszy z mężczyzn.  Zapomniałam spakować moje chusteczki do nosa z irlandzkiego płótna.Prześlijcie mi je przez Telpor  wyrecytowała Freya. Mat i ja rozważali-śmy wszystkie logiczne możliwości.Ta wydaje się najbliższa stanu faktycznego.Sparta. Tak  przyznał starszy. Państwo wojenne.Znana wszystkim podże-gaczka.Leżąca w geograficznym sąsiedztwie Aten, choć zbyt daleko na bezpo-średnie kontakty. Jeszcze raz popatrzył na swego kolegę. Jak myślisz, czyzdołamy dostać się do środka i nadać sygnał foniczny?  Schwycił zmontowanąprzed chwilą broń. No pewnie  pokiwał głową tamten.Starszy policjant uruchomił broń.Gdy Freya zobaczyła, co się dzieje, krzyknęła śmiertelnie przerażona i zaczęłauciekać.Chciała być jak najdalej od tego miejsca, gdyż znała już przeznaczeniedziwnego urządzenia: był to przenośny miotacz gazów paraliżujących system ner-wowy.Pomyślała, że oto znowu ociera się o śmierć, i była to jej ostatnia spójnamyśl.Potem został już tylko pęd i oglądane w przelocie sceny rozgrywające sięza jej plecami.Strzegący przekaz
nika uzbrojeni wartownicy rzucają się do ucieczki.Uodpornieni na działanie gazu przez wszczepione hormony modyfikująceagenci KANT-u biegną w stronę bramy, wyciągając po drodze krótkie pistoletylaserowe z lunetami celowniczymi.To był ostatni zapamiętany przez nią obraz.Panika i zmęczenie nasiliły się dotego stopnia, że póz
niej przed oczami miała już tylko ciemność i w tej ciemności59odczuwała jedynie obecność innych, biegnących wraz z nią ludzi; nie była sama:docierało do niej promieniowanie przyszłości.Mat, pomyślała.Nie będziesz miał swojej agencji na Paszczy Wieloryba.A przecież ostrzegałam cię.Mówiłam ci.Ale może teraz przynajmniej oni teżstracą panowanie.Jeśli zakodowana wiadomość dotrze na Ziemię.Jeśli dotrze.A nawet gdy tak się stanie, czy po tamtej stronie, na Ziemi, znajdzie się ktośna tyle sprytny, by wiedzieć, co z tym zrobić?VIIIZgodnie z ustaloną procedurą, oczekujący na orbicie Plutona Al Dosker otrzy-mał z Ziemi tekst depeszy, która z Paszczy Wieloryba nadeszła do nowonowojor-skiego biura KANT-u.ZAPOMNIAA
AM SPAKOWA
MOJE CHUSTECZKI DO NOSA Z IR-LANDZKIEGO PA
ÓTNA.PRZYZ
LIJCIE MI JE PRZEZ TELPOR.FREYA.Niespiesznie przeszedł na rufę statku.W takiej odległości od Słońca wszystkowydawało się spowolnione, tak jakby gwiezdny zegar wybijał tu inny rytm.Otworzył skrzynkę kodów i przerzucił fiszki zaczynające się na Z.Odnalazłwłaściwy kartonik.Miał już klucz.Teraz pozostało mu tylko wprowadzić dane dokomputera.Po chwili drukarka wypluła krótki pasek papieru.Oderwał go niecierpliwiei przeczytał:DYKTATURA WOJSKOWA.%7łYCIE W BARAKACH NA SPARTAC
SKICHZASADACH.PRZYGOTOWANIA DO WOJNY PRZECIW NIEZNANEMUWROGOWI.Dosker przez chwilę stał w bezruchu, a potem uruchomił program jeszczeraz.Odpowiedz
nadeszła taka sama.Nie było więc mowy o pomyłce.OstatecznieMatson Glazer-Holliday osobiście programował komputer.Nareszcie coś, pomyślał.Jedna spośród pięćdziesięciu kombinacji opisują-cych wszelkie możliwe stany pośrednie od piekła aż po.Pola Elizejskie.Ta, która nadeszła, miała numer dziesiąty i leżała wyraz
nie po piekielnej stro-nie.Było mniej więcej tak z
le, jak się tego spodziewał.Teraz już wiemy, pomyślał.Wiemy.i nie możemy z tego zrobić żadnego użytku.Wbrew pozorom skrawek papieru z zakodowaną wiadomością był zupełniebezużyteczny.Komu bowiem, zastanawiał się w duchu, możemy go pokazać?60Ich własna organizacja, zjednoczenie KANT, została poważnie osłabiona ak-cją Mata, który zabrał ze sobą najlepszych ludzi.Na miejscu pozostał tylko per-sonel urzędniczy w Nowym Nowym Jorku i on.No i oczywiście Rachmael ben Applebaum, zagubiony razem z  Omphalo-sem gdzieś w hiperprzestrzeni, zajęty zapewne tajnikami antycznej greki.Z biura w Nowym Nowym Jorku nadeszła kolejna zakodowana depesza.Tymrazem znacznie szybciej powędrowała do komputera, a gdy pojawił się wydruk,Al przeczytał go z przerażeniem, w poczuciu spóz
nionego wstydu, że nie zdołałprzeszkodzić planom Matsona.Czuł się odpowiedzialny za to, co zaszło.NIE ZDOA
AMY SI
UTRZYMA
.WIWISEKCJA POST
PUJE.Czy potrafię wam pomóc?  zastanawiał się, szalejąc w bezsilnej wściekło-ści.Niech cię diabli, Matson, że też musiałeś to zrobić; zawsze byłeś zachłanny.Zabrałeś dwa tysiące agentów i Freyę Holm tylko po to, żeby dać się wyrżnąć,a my nie możemy nic na to poradzić, przede wszystkim dlatego, że nas właściwienie ma.A jednak było coś, co mógł zrobić.Co prawda nie było to bezpośrednio zwią-zane z ratowaniem setek Ziemian, którzy w ciągu najbliższych dni czy tygodnipoprzez Telpor dotrą na Paszczę Wieloryba.Na razie chciał pomóc jednemu czło-wiekowi, który jak najbardziej zasługiwał na uwolnienie od dobrowolnie nałożo-nego ciężaru, tym bardziej, że ciężar ten, w świetle dwóch ostatnich dostarczo-nych przez Korporację Wideofon depesz, stawał się zupełnie zbyteczny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wblaskucienia.xlx.pl