[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jestem tego pewien.f&Przyjrzał mi się uważnie i uśmiechnął się. Niedługo skończysz trzydzieści jeden lat, Marcusie.No i udało ci się: stałeś sięwspaniałym człowiekiem.Stać się Wspaniałym to jeszcze nic, ale stać się wspaniałymczłowiekiem stanowi ukoronowanie długiej, znakomitej walki z samym sobą.Jestem z ciebiebardzo dumny.Włożył marynarkę i zawiązał szalik. Dokąd idziesz, Harry? Muszę już iść. Nie odchodz! Zostań! Nie mogę& Zostań, Harry! Zostań jeszcze trochę! Nie mogę. Nie chcę cię stracić! Do widzenia, Marcusie.Byłeś najpiękniejszym epizodem w moim życiu. Dokąd idziesz? Muszę gdzieś czekać na Nolę.Przycisnął mnie mocno do siebie. Znajdz miłość, Marcusie.Miłość nadaje życiu sens.Kiedy się kogoś kocha, jest sięsilniejszym! Szlachetniejszym! I można zajść dalej! Harry! Nie zostawiaj mnie! Do widzenia, Marcusie.Odszedł.Zostawił za sobą otwarte drzwi, a ja jeszcze długo ich nie zamykałem.Wtedybowiem po raz ostatni widziałem swojego mistrza i przyjaciela Harry ego Queberta.f&Maj 2002, finał akademickich mistrzostw w boksie Marcusie, jesteś gotowy? Za trzy minuty wchodzimy na ring. Boję się, Harry. Byłem tego pewien.To tym lepiej, bo kiedy nie odczuwa się lęku, wtedy nie możnazwyciężyć.Nie zapominaj i boksuj tak samo, jak tworzy się książkę& Pamiętasz? Rozdziałpierwszy, rozdział drugi& Tak.Rozdział pierwszy, bijemy.Rozdział drugi, rozbijamy& Bardzo dobrze, mistrzu.No już, gotowy? Ha, jesteśmy w finale mistrzostw, Marcusie!W finale! I pomyśleć, że jeszcze nie tak dawno temu walczyłeś z workiem treningowym, a teraz jesteś w finale mistrzostw! Słyszysz spikera? Marcus Goldman i jego trener Harry Quebertz uniwersytetu w Burrows .To my! Ruszamy! Zaczekaj, Harry& Co takiego? Mam dla ciebie prezent. Prezent? Myślisz, że to na pewno właściwy moment? Jak najbardziej.Chcę, żebyś to miał przed walką.Jest w mojej torbie, wez to.Nie mogęsam ci wręczyć przez te rękawice. To płyta? Tak, to kompilacja! Twoich trzydzieści jeden najważniejszych zdań.O boksie, o życiu,o książkach. Dziękuję, Marcusie.Jestem wzruszony.Gotowy do walki? Bardziej niż kiedykolwiek& No to w takim razie jedziemy. Zaczekaj, zadaję sobie jeszcze jedno pytanie& Marcusie! Już czas! Ale to ważne! Przesłuchałem wszystkie nasze taśmy i nigdy na nie nie odpowiedziałeś. No już dobrze.Słucham. Harry, skąd wiadomo, że książka jest skończona? Książki są takie jak życie, Marcusie.Nigdy tak naprawdę się nie kończą.EPILOGPazdziernik 2009(rok po ukazaniu się książki) Dobrej książki, Marcusie, nie poznaje się jedynie po ostatnich słowach, ale pooddziaływaniu wszystkich słów, które je poprzedziły.Mniej więcej pół sekundy po skończeniuksiążki, po przeczytaniu ostatniego słowa, czytelnik powinien odczuwać bardzo silne emocje;przez chwilę powinien myśleć wyłącznie o tym wszystkim, co przeczytał, spojrzeć na okładkęi uśmiechnąć się z odrobiną żalu, bo będzie mu brakowało tych wszystkich postaci.Dobraksiążka, Marcusie, to taka, po której przeczytaniu żal nam, że już się skończyła .Plaża w Goose Cove, 17 pazdziernika 2009 Podobno, pisarzu, ma pan już gotową następną powieść. To prawda.Spotkałem się z Gahalowoodem; siedzieliśmy nad brzegiem oceanu i popijaliśmy piwo. Kolejny wielki sukces znakomitego Marcusa Goldmana! krzyknął Gahalowood.I o czym tym razem mowa? Zapewne ją pan przeczyta.Zresztą pan też w niej jest. Naprawdę? A mogę rzucić okiem? Niech się to panu nawet nie śni, sierżancie.Nawet niech się to panu nie śni. Tak czy inaczej, jeśli będzie kiepska, zwraca mi pan pieniądze. Goldman już nie zwraca pieniędzy, sierżancie.Roześmiał się. Niech mi pan powie, pisarzu, kto panu podsunął pomysł odbudowania tego domui zrobienia z niego przystani dla młodych pisarzy? Nie wiem, skąd przyszedł mi do głowy ten pomysł. Dom dla pisarzy imienia Harry ego Queberta.Według mnie lekka przesada.W sumiewy, pisarze, jesteście ludzmi, którym się naprawdę niezle powodzi.Przyjeżdżacie tu, patrzycie na ocean i piszecie książki& mnie też by się podobała taka praca& Czytał pan ten artykułw dzisiejszym New York Timesie ? Nie.Wyciągnął z kieszeni stronę gazety i ją rozłożył.Przeczytał: Wkładka specjalna: Mewy z Aurory, nowa powieść, którą trzeba koniecznie przeczytać.Luther Caleb, niesłusznie posądzony o zamordowanie Noli Kellergan, był przede wszystkimgenialnym pisarzem, o którego talencie nikt nie wiedział.Wydawnictwo Schmid & Hansonoddaje mu hołd, publikując po jego śmierci porywającą powieść, w której opisał związek NoliKellergan z Harrym Quebertem.To znakomita powieść o tym, jak związek z Nolą Kellergan stałsię dla Harry ego Queberta inspiracją do napisania O pochodzeniu zła.Przerwał i wybuchnął śmiechem. Co się dzieje, sierżancie? zapytałem. Nic.Jest pan naprawdę genialny, Goldman! Genialny! Przecież nie tylko policja może oddać sprawiedliwość, sierżancie.Dopiliśmy piwo. Jutro wracam do Nowego Jorku powiedziałem.Skinął głową. Niech pan zajrzy tutaj od czasu do czasu.Tylko po to, żeby powiedzieć dzień dobry .No, w każdym razie to sprawi przyjemność mojej żonie. Bardzo chętnie. A właściwie nie powiedział mi pan, jaki jest tytuł pana nowej książki. Prawda o sprawie Harry ego Queberta.Zamyślił się na chwilę.Wróciliśmy do samochodów.Przelatujące mewy przecięły niebona dwie części; patrzyliśmy za nimi przez chwilę.Potem Gahalowood zapytał mnie jeszcze: No i co pan teraz będzie robił, pisarzu? Kiedyś Harry powiedział mi: Musisz nadać sens swojemu życiu.Dwie rzeczy nadająmu sens: książki i miłość .Ja znalazłem książki.Dzięki Harry emu znalazłem książki.A terazwyruszam na poszukiwanie miłości.UNIWERSYTET W BURROWS Z wyrazami uznania dla Marcusa P.Goldmana, zwycięzcyw akademickich mistrzostwach w boksie w roku 2002 i jego trenera Harry ego L.Queberta PODZIKOWANIAPragnę podziękować z całego serca Erne owi Pinkasowi z Aurory w stanie NewHampshire za jego cenną pomoc.Przekazując podziękowania policji stanowej w New Hampshire i Alabamie, chciałbymszczególnie gorąco podziękować sierżantowi Perry emu Gahalowoodowi (wydział kryminalnypolicji stanu New Hampshire) oraz funkcjonariuszowi Philipowi Thomasowi (wydział drogowypolicji w Alabamie).Na koniec gorąco dziękuję mojej asystentce Denise, bez której nigdy nie udałoby mi sięukończyć tej książki [ Pobierz całość w formacie PDF ]