Dunant Sarah Krew i Piękno

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A więc to teraz: czas na ostatnie pożegnanie. Tak, to�prawda. Powiedziałeś jej, pap�? Cesare wciąż mocno trzyma jej dłoń. O czym? O tym, co będzie. Masz na myśli mojego męża i teścia? Nie musicie się tym martwić.Mamdoświadczenie, jeśli chodzi o życie z trudnymi mężczyznami. Ha! Dobrze powiedziane! Papież się śmieje. Mój Boże, chciałbym zobaczyć minętego starego kutwy, kiedy cię ujrzy.Reszty Lucrezia nie musi na razie wiedzieć, Cesare. Jakiej reszty? pyta, popatrując na nich obu.Aleksander macha ręką. To tylko plany.Plany! Mimo to twierdzę, że lepiej, by była przygotowana. Cesare mówi szorstko, bardziejjak ojciec do syna niż na odwrót.Aleksander wykonuje mały, lekceważący gest, jakby rzecz niebyła warta sporu.Gwiazda Cesarego wznosi się coraz wyżej, a papież sprawia wrażenie, żezaczyna bać się własnego syna. W nadchodzącym roku czekają nas wielkie rzeczy, Lucrezio:wydarzenia, które zmienią oblicze Italii.Przysporzą nam jednak także więcej wrogów. W takim razie pap� z całą pewnością ma rację mówi Lucrezia niespokojnie. Lepiej,żebym nie wiedziała. Niemniej jednak dotknie to i ciebie.To sprawa rodzinna i jako jedna z Borgiówbędziesz postrzegana jako jej uczestniczka.Sprawa rodzinna.Lucrezia wpatruje się w brata. Zapominasz, Cesare, że wydaliście mnie za mąż do Ferrary.Jestem teraz Borgią tylkow połowie.Druga połowa należy do rodziny d Este. I uśmiecha się pogodnie, jakby był to,ostatecznie, tylko żart.Zerka w stronę okna, za którym śnieg sypie teraz nieprzerwanie. Muszęiść. Tak.Skoro musisz, to musisz.Och, chodz tu, chodz, ucałuj mnie jeszcze raz. Papieżotwiera ramiona i Lucrezia po raz ostatni zaznaje tego niedzwiedziego uścisku miłości. Jak jabez ciebie przeżyję? Słyszy, jak jego głos łamie się wraz z nową falą łez, i teraz musi daćz siebie wszystko, by do niego nie dołączyć.Z drugiego końca komnaty Cesare przygląda im się z suchymi oczami.Lucrezia wygładza spódnice i podnosi wysoko głowę, idąc ku niemu.Taki pięknymężczyzna, Cesare Borgia, cały z lodu i ognia.Niedawno zauważyła jedynie, z bliska, że twarzma czasem trochę zaczerwienioną, tu i ówdzie poznaczoną plamkami, tam gdzie purpurowewykwity pozostawiły delikatne ślady.A zatem już nie bez skazy. Do widzenia, mój drogi, drogi książę Valentino mówi, obejmując go. Obiecaj mi, żebędziesz na siebie uważał, walcząc w tych wszystkich bitwach. Ty też na siebie uważaj. Wypuszcza ją z objęć, ale tylko po to, by przytrzymać jąprzed sobą na odległość ramienia. A więc& zniża głos do szeptu. A więc, ukochana siostro,usłyszę to teraz? Usłyszysz co? odpowiada, z uśmiechem wciąż drżącym na wargach. %7łe mnie kochasz i że mi przebaczyłaś. Och, Cesare& Oczywiście, że cię kocham.Jesteś moim bratem.On wciąż jednak czeka. Jesteś moim bratem powtarza i teraz to jej głos się łamie, gdy wysuwa dłonie z jegouścisku.Przed Salą Papieży stoi Johannes Burchard tak blisko drzwi, że nie sposób niepomyśleć, że jego ucho znajdowało się jeszcze przed chwilą przy dziurce od klucza.Mimoupływu wielu lat nie nauczył się katalońskiego na tyle, by nadążyć za bystrym potokiem słów,lecz kryjące się za nimi emocje rozpoznaje aż za dobrze. Pani mówi, natychmiast zesztywniały. Jestem& Jesteście& Pytają już o was nadziedzińcu. Tak, tak, już idę odpowiada Lucrezia, opanowując się. %7łyczę wam bezpiecznej podróży. Burchard składa ukłon. I modlę się, by miastoFerrara dbało o was tak dobrze, jak na to zasługujecie. Do widzenia. Lucrezia ujmuje jego dłoń. I dziękuję, dziękuję za życzenia.Na chwilę zapada niezręczne milczenie, po czym Lucrezia dodaje porywczo: Johannesie, wiem& wiem, że czasem jesteśmy& cóż, jako rodzina mamy wieluwrogów.Ale mój ojciec bardzo cię potrzebuje.A ja wiem, że się o niego troszczysz.Za co cidziękuję mówi jeszcze raz i całuje go w policzek.Wyraz całkowitego zaskoczenia na jego twarzy będzie jej towarzyszył przez wiele mildrogi.W jej pałacu dwórki krzątają się wokół niej, nakładając na nią kolejne warstwy odzieży,wełnianą pelerynę, futrzaną czapkę, rękawiczki.Niewątpliwie powinna skorzystać z lektyki,dzięki temu pozostałaby sucha.Za bardzo jednak zależy jej, by wszystko widzieć.Wspina się namuła, na specjalne siodło, które ma jej zapewnić wygodną jazdę, i kawalkada rusza z dziedzińca,wzdłuż frontu Watykanu, w stronę Via Alessandrina.Znieg jest teraz gęściejszy, spadające płatkiwirują jak oszołomione tancerki.Lucrezia zadziera głowę i patrzy w okna na pierwszym piętrze, bo wie, że zobaczy tamojca, z dużą twarzą przyciśniętą do grubego szkła i uniesionymi rękoma, machającegoi machającego na pożegnanie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Górniak Alicja Trylogia Krew Życia 01 Pierwsze szeć kropli

Norton Andre Lackey Mercedes Elfia Krew (SCAN dal 996)

Peter Berling Dzieci Graala Krew krolow

Nora Roberts Błękitna krew [Arystokraci 02]

Sharon Michael Zdrowo jesc (2)

pbi7

B Gabriel R.A. Scypion Afrykański Starszy. Największy wódz starożytnego Rzymu

May Karol Winnetou tom I

Aldiss Brian W Siwobrody

Weisberger Lauren Portier nosi garnitur od Gabbany