[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Çiuj kavaliroj estas ekstere, sed li sidasen la kamenangulo.Ho, kuzo Kristoffer, kuzo Kristoffer, çu vi ne scias?Ridetante ¸i alvenis, la loga printempo.La naturo saltete veki¸as el inerta dormo, kaj en la bluaalto papiliflugilaj spiritoj movas sin en vigla ludo.Dense kiel250 GÖSTA BERLINGeLIBROla rozoj sur la sova¸a arbeto brilas iliaj viza¸oj inter la nube-toj.La tero, la granda patrino, komencas vivi.Viglega kiel in-fano ¸i iras el la bano en la printempa altakvo, el la duÿo enla printempa pluvo.xtonoj kaj humo briletas pro vivemo. Enla rondiron de la vivo! jubilas eç la plej eta ero. Ni veturoskiel flugiloj en klara aero.Ni briletos en la ru¸i¸o sur la van-goj de junaj knabinoj. La gajaj spiritoj de la printempo kun aero kaj akvo enna¸asen la korpojn, saltas kiel angiloj en la sango, vibrigas la koron.Çie estas la sama sono.Al koroj kaj floroj, al çio, kio povassvingi¸i kaj vibri, la papiliflugiluloj fiksas sin kaj dissonorigaskvazaû per miloj da sonorilegoj: Vivemo kaj ¸ojo, vivemo kaj¸ojo.¯i alvenis, la printempo ridetanta. Sed kuzo Kristoffer sidas senmova kaj komprenas nenion.Li apogas la kapon sur la rigidaj fingroj kaj revas pri kugloplu-vo kaj gloro, kreskinta sur la kampo de milito.Por sia inter-na rigardo li sorçaperigas laûrojn kaj rozojn, kiuj por sia flo-rado ne bezonas la delikatan belecon de la printempo.Tamen li estas kompatinda, la sola, maljuna ennesti¸into,kiu sidas en la kavalira domo, sen popolo, sen lando, li, kiuneniam aûdas eç unu sonon de sia hejmlanda lingvo, li, kiuhavos sennoman tombon en la tombejo de Bro.Çu estas liakulpo, ke li estas aglo kaj naski¸is por persekuti kaj mortigi.Ho, kuzo Kristoffer, sufiçe longe vi revis en la kavalira do-mo.Levi¸u kaj trinku la ÿaûmantan vinon de la vivo en la altajkasteloj! Sciu, kuzo Kristoffer, ke en tiu çi tago venis letero alla majoro, re¸a letero kun la sigelo de la Sveda regno! ¯i es-tas adresita al la majoro, sed la enhavo koncernas vin.Mirin-de estas vidi vin, maljuna rabobirdo, kiam vi legas la leteron.251 GÖSTA BERLINGeLIBROLa okulo ekbrilas kaj la kapo levi¸as.Vi vidas la pordon de laka¸o malfermita kaj la liberan spacon alirebla por viaj so-pirantaj flugiloj.*Kuzo Kristoffer fosas profunde sur la fundo de sia vestkesto.Jen li eltiras la zorge konzervitan, orornamitan uniformon kajvestas sin per ¸i.Li premas la plumornamitan çapelon sur lakapon, kaj baldaû li flugas for de Ekeby, rajdante sur sia bo-nega blanka rajdçevalo.Tio tamen estas io alia ol sidi frostanta en la kamenangulo.Jen ankaû li vidas, ke la printempo venis.Li levas sin sur la selo kaj ekflugas en galopo.Flirtas la pelt-subÿtofa dolmo41.Balanci¸as la plumo de la çapelo.Rejuni¸isla viro kiel la tero.Li veki¸is post longa vintro.Ankoraû lamalnova oro povas brili.Fiera vidaîo estas la kura¸a militis-ta viza¸o sub la triangula çapelo.Rimarkinda estas lia rajdo.Kie li rajdas, ÿprucas riveretojel la tero, eldormi¸as anemonoj.La migrobirdoj krias kaj ju-bilas çirkaû la liberigita kaptito.La tuta naturo partoprenaslian ¸ojon.Brila kiel triumfanto li venas.La printempo mem rajdasantaûe sur ÿvebanta nubeto.Malpeza kaj aereca ¸i estas, lahela spirito.¯i tenas kurban kornon antaû la buÿo kaj salte-tas pro feliço, kiam ¸i movi¸as supren kaj malsupren sur laselo.Kaj çirkaû kuzo Kristoffer stabo de malnovaj armilkama-radoj dancigas siajn çevalojn: jen estas la feliço, kiu staras surla piedpintoj en la piedingoj, jen la gloro sur sia brila kuru-41 Dolmo husara jako.252 GÖSTA BERLINGeLIBROlo, kaj la amo sur sia arda arabo.Rimarkinda estas la rajdo,rimarkinda la rajdanto.La parolscianta turdo krias al li. Kuzo Kristoffer, kuzo Kristoffer! Kien vi rajdas, kien virajdas? Al Borg por svati, al Borg por svati! kuzo Kristoffer res-pondas. Ne iru al Borg, ne iru al Borg! Senedzina viro estas senzorg ! la turdo postkrias al li.Sed li ne aûskultas la averton.Supren kaj malsupren surdeklivoj li rtajdas, ¸is li fine alvenas.Li saltas el la selo kajestas kondukata al la grafino.Çio iras bone.Grafino Märta estas afabla al li.Kuzo Kris-toffer vidas ja, ke ÿi ne rifuzos porti lian brilan nomon aû regien lia kastelo.Li sidas prokrastante la ekstazan momenton,kiam li montros al ÿi la re¸an leteron.Li ¸uas tiun atendon.xi babilas kaj distras lin per mil historioj.Li ridas pro çio,admiras çion.Sed çar ili sidas en unu el la çambroj, kie gra-fino Elisabet pendigis la kurtenojn de fraûlino Marie, la gra-fino komencas rakonti ankaû la historion pri ili.Kaj ÿi tielkomikigas ¸in, kiel ÿi nur povas. Jen, ÿi fine diras, jen, kiel malica mi estas! Jen pendasnun tiuj kurtenoj, por ke mi çiutage kaj çiuhore pensu pri miapeko.Estas pentofaro kiel nenio alia.Ho, tiu terura skvam-trikaîo! La granda militisto kuzo Kristoffer rigardas ÿin per bruli-gaj okuloj. Ankaû mi estas maljuna kaj malriça, li diras, kaj dumdek jaroj mi sidis en la kamenangulo kaj sopiris al mia kara.Çu via grafina moÿto ridas ankaû pri tio? Tio estas alia afero! la grafino diras.253 GÖSTA BERLINGeLIBRO Dio prenis de mi feliçon kaj patrolandon kaj devigis minman¸i la panon de fremduloj, kuzo Kristoffer diras serioze. Jen mi lernis respekton al la malriçeco. Ankaû vi! la grafino krias kaj levas la manojn. Kiel vir-taj estas la homoj! Ho, kiel virtaj ili fari¸is! Jes , li diras, rimarku tion, grafino, se Dio iam en la eston-teco redonus al mi riçon kaj potencon, tiam mi pli bone uzusilin ol dividante ilin kun tia mondeca sinjorino, kun tia ÿmin-kita, senkora pavianino, kiu ridindigas la malriçecon. En tio vi agas bone, kuzo Kristoffer. Kaj jen kuzo Kristoffer marÿas el la çambro kaj rajdas hej-men al Ekeby.Sed la spiritoj ne akompanas lin, la turdo nekrias al li, kaj li ne povas vidi plu la ridetantan printempon.Al Ekeby li venis, kiam oni estis pafonta la paskopafojn kajbruligonta la paskan sorçistinon.La paska sorçistino estasgranda pupo el pajlo kun viza¸o el çifono, sur kiu estas deseg-nitaj per karbo okuloj, nazo kaj buÿo.xi surhavas la eluzitajnvestojn de la distrikta prizorgatino.La longtenila fornoskra-pilo kaj la balailo staras apud ÿi, kaj çirkaû ÿia kolo pendas lakorno kun ÿmiraîo.xi estas tute preta por veturo al Blåkulla.Majoro Fuchs ÿargas sian pafilon kal malÿargas rekte sup-ren en la aeron fojon post fojo.Oni bruligas stakon el sekabrançaîo, la sorçistino estas îetata tien kaj baldaû gaje brulas.Vere la kavaliroj laû malnova elprovita maniero faras çion porneniigi la potencon de la malbono.Kuzo Kristoffer staras kaj rigardas kun malgajsevera mie-no.Subite li ÿiras la grandan re¸an leteron el la manika refal-daîo kaj îetas ¸in sur la fajron.Dio sola scias, kion li pensis.Eble li imagis, ke estas grafino Märta, kiu brulas sur la ÿtiparo.254 GÖSTA BERLINGeLIBROEble ÿajnis al li, çar tiu virino finfine konsistas nur el çifonojkaj pajlo, ke do ne ekzistas plu sur la tero io valora.Li ree iras en la kavaliran domon, bruligas la fajron kaj ka-ÿas la uniformon.Ree li eksidas en la kamenangulo, kaj perçiu tago li fari¸as pli kaj pli hirta kaj griza.Li mortas iom postiom, kiel kutime kaptitaj agloj.Li ne estas plu kaptito; sed li ne penas uzi sian liberecon.La aero estas alirebla por li.Atendas lin la batalkampoj, lagloro, la vivo.Sed li ne plu havas forton etendi siajn flugilojnpor flugo [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]