Koontz Dean R Pieczara gromow

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdyby cośsię działo.gdyby miała pani kolejne halucynacje, proszę wezwać siostrę, a ona pani po-może. Dobrze wiedzieć. Nie jest pani sama. Jestem tego świadoma i wdzięczna panu za to.Wyszedł.Przy drzwiach odwrócił się do niej, uśmiechnął i pomachał ręką.Jeszcze przez kilka minut po odejściu doktora McGee Susan trwała w stanie bło-giego podniecenia seksualnego, aż wreszcie temperatura jej ciała wróciła do normal-nej 36,6�C.O Boże! Zachowuję się w jego obecności jak jakaś siksa, pomyślała.Jak jakaś niewy-żyta siksa.Zaśmiała się z siebie.A potem, choć nie była sama, poczuła się samotna.Przy kolacji przypomniała sobie uwagę McGee na temat jej oporu w przyjmowa-niu od niego komplementów.To była prawda.Osobliwa prawda.Myślała o tym przezchwilę.Jeszcze nigdy nie pragnęła słyszeć komplementów od mężczyzny tak bardzo, jakpragnęła tego od McGee.Może dlatego uchylała się od ich przyjmowania, żeby zmu-sić doktora do ciągłego powtarzania? Nie.Im więcej o tym myślała, tym bardziej po-dejrzewała, że sprawy miały się wprost przeciwnie.Susan po prostu bała się pochlebstwMcGee i dlatego ich nie zauważała.A bała się z tego powodu, że McGee działał na niątak silnie, iż akceptując jego pochlebstwa łatwo poddałaby się bez reszty jemu same-mu.Miała w życiu kilku kochanków, niezbyt wielu, ale dosyć; w każdym wypadku pil-nowała się bardzo i gdy nadchodził czas pożegnania, to ona zrywała związek.Z żalem,ale bez specjalnych sentymentów.Potrafiła rządzić swym sercem tak samo jak swoją ka-rierą zawodową.Ale czuła, że z McGee nie byłoby to takie proste.To byłby bardziej in-tensywny związek, bardziej emocjonalny, bardziej wiążący.Może to właśnie tak ją wy-straszyło, mimo iż podświadomie tego chciała.Wiedziała, że pragnie Jeffreya McGee.To, jak na nią działał, nie podlegało dyskusji.Ale czy poza pożądaniem była miłość? To pytanie, którego nigdy przedtem nie musiałasobie zadawać.106Miłość?To niemożliwe, do jasnej cholery! pomyślała.Nie mogę być zakochana w mężczyz-nie, którego spotkałam trzy dni temu.Prawie nic o nim nie wiem.Nawet go tak na-prawdę nie pocałowałam.Ani on tego nie zrobił.To były tylko buziaki w policzek.Namiłość boską, nie mogę powiedzieć z całą pewnością, że on coś do mnie czuje.Przecieżnikt nie zakochuje się w ciągu jednej nocy.To się po prostu nie zdarza.Ale wiedziała, że to się zdarzyło właśnie jej.Tak jak w kinie.Dobra, pomyślała, jeśli to miłość, to skąd się ona wzięła? Czy zakochałam się w nimjedynie dlatego, że jestem chora, słaba i bezbronna, tylko dlatego, że on jest silny, po-ważny i jest akurat pod ręką? Jeśli tak jest, to nie można tego nazywać miłością, to ra-czej wdzięczność i wyprzedaż własnych ideałów.Jednakże, im więcej o tym myślała, tym bardziej skłonna była przypuszczać, że tojednak miłość.Lub jednoczesne połączenie miłości z desperackim pragnieniem posia-dania u swego boku silnego mężczyzny.Co było pierwsze, zastanawiała się, jajko czy kura? I czy to w ogóle ma jakieś znacze-nie? Znaczenie ma to, co ja do niego czuję.A czuję naprawdę dużo.W końcu uznała, że rekonwalescencja jest ważniejsza od romansów i jakoś udałojej się odegnać niepokojące myśli.Zjadła do końca kolację, przeczytała kilka rozdzia-łów dobrego kryminału, pochłaniając przy tym kilka czekoladek.Siostra z nocnej zmia-ny, dziarska brunetka nazwiskiem Tina Scolari, przyniosła jej piwo imbirowe.Susanzabrała się do dalszego czytania książki, która stawała się coraz ciekawsza.Na dwo-rze deszcz przestał padać, dzięki czemu ustało też monotonne i irytujące walenie kro-pel o parapet.Zadzwoniła po pielęgniarkę i poprosiła o jeszcze jedną szklankę napoju.Wieczór upływał względnie przyjemnie.Na razie.10Piętnaście po dziewiątej przyszła siostra Tina. Jutro rano będzie pani miała dużo wrażeń.Dużo badań. Podała Susan talerzyk,na którym leżała różowa tabletka, lekki środek uspokajający przepisany jej przez dok-tora McGee.Pacjentka przełknęła lekarstwo, popijając ostatnim łykiem napoju, jaki zo-stał jej w szklance, a tymczasem siostra Tina zajrzała do pani Seiffert.Ale i ona odchy-liła zasłonę tylko na tyle, aby przez nią się przecisnąć, i zaraz zasunęła ją za sobą.Kiedyznów się pojawiła, powiedziała do Susan: Niech pani nie siedzi długo w nocy. Skończę tylko ten rozdział i idę spać odpowiedziała Susan.Wskazała na książkęi dodała: Jeszcze tylko dwa akapity. Czy potrzebna będzie pani pomoc w łazience? Och nie, myślę, że sama dam sobie radę. Jest pani pewna? Oczywiście.Pielęgniarka zatrzymała się przy drzwiach i przekręciła wyłącznik słabego, nocnegoświatełka, które zapaliło się w rogu pokoju.Dzięki temu Susan nie będzie musiała wsta-wać, żeby to zrobić, gdy zechce zgasić światło dzienne.Siostra Tina odpięła także gu-mową pętelkę, przytrzymującą do framugi drzwi od sali, i zamknęła je za sobą.Susan przeczytała rozdział do końca i poszła do łazienki.Jedną ręką opierała sięo ścianę, na wypadek gdyby zasłabła i nie mogła się utrzymać na nogach.Nogi wciążmiała słabe i obolałe, zwłaszcza łydki i tylną stronę ud, ale nie trzęsła się już cała w cza-sie chodzenia, jak to miało miejsce do tej pory.Umyła zęby i wróciła do łóżka.Szła bezstrachu, że upadnie, mimo iż nie stała na nogach całkiem pewnie i mimo świadomości,że o własnych siłach nie potrafi pokonać jeszcze większych odległości niż ta.Wzruszyła poduszki, by były bardziej puszyste, i obniżyła oparcie łóżka.Potem zga-siła lampkę, która stała koło niej na nocnej szafce.Ponad prześcieradłami okrywającymi łóżko pani Seiffert wpłynęło do sali łagodne,przefiltrowane przez szyby światło księżyca.Tak jak minionej nocy biała powierzch-nia płótna zdawała się absorbować ten blask, uszlachetniać go i emitować jako wła-108sny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Foster Alan Dean Tran ky ky Czas na potop

Foster Alan Dean Przekleci 01 Sojusznicy

Foster Alan Dean Spotkanie na Mimban

Koonz Dean R Tunel strachu

Dean R. Koonz Ziarno Demona

Koontz Dean R Mroczne sciezki serca (SCAN dal

Koontz Dean R Moonlight Bay T 2 Korzystaj z nocy

Koontz Dean R Nocne dreszcze

Żeleński Boy Tadeusz Słówka

Heindel M Astrologia (2)