Żeleński Boy Tadeusz Słówka

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeszcze nie zdążyła sobie królowa uświadomić uczuć, jakie ją poruszają, a już mała jejgłówka instynktownie pracuje nad stworzeniem dogodniejszej i bardziej zgodnej z jej stanowiskiemsposobności.Nie jest to rzeczą łatwą, gdyż król Jan, poza tym tak dobroduszny i pełen ufności, na jednym punkciejest nieubłagany.Ma on paniczny strach przed zetknięciem się Marysieńki z czymkolwiek, coprzypomina jej umiłowaną Francję.Instynktem zakochanego odczuwa grożące mu z tej strony ciągłe ijedynie prawdziwe niebezpieczeństwo; myśl, że Marysieńka mogłaby go kiedyś porzucić, aby wrócić doojczyzny, jest prawdziwą zmorą tego nigdy nie nasyconego kochanka swojej żony.Zresztą, poczciwypogromca Turków nazbyt dobrze pamięta, ile w swym namiocie obozowym przecierpiał przez te chwile,w których ta obawa na długie miesiące stawała się rzeczywistością.Królowa zna doskonale tę id�e fixe swojego męża i wie, że widywanie nuncjusza pozanajoficjalniejszymi stosunkami będzie wprost niemożliwością.Jako jedyny sposób poczyna niewyrazniemajaczyć w jej główce: Wyprawić Jasia w podróż.Ale gdzie? W tej chwili książę, jakby odgadując233myśli królowej, począł mówić jak o rzeczy najnaturalniejszej, że zapewne król wybierze się w tym czasiedo Wiednia; że zapowiada się tam właśnie wielki zjazd monarchów celem obrony chrześcijaństwa, że jestto idealna sposobność do zaopatrzenia się we wszelakie biżuterie, gdyż wielki wezyr prowadzi ze sobą300 żon pokrytych od stóp do głów drogimi kamieniami.Nuncjusz wspomniał mimochodem, że w raziepomyślnego wyniku całej akcji wyniesienie Polski do godności cesarstwa byłoby dla ojca świętegodrobnostką, że on sam najchętniej pojechałby do Wiednia, ale sprawy kościelne zatrzymują go na dłuższyczas w Krakowie itd.Królowa słuchała księcia bijąc się z myślami.Słowa nuncjusza szczególnie te, które niewypowiedziane ustami czytała w jego oczach otwierały przed nią niespodziane a czarowne horyzonty.Z drugiej strony, nakłanianie króla do wyprawy wiedeńskiej byłoby zdradą całej dotychczasowej politykiMarysieńki, której najwyższą nagrodą miało być w jej marzeniach otworzenie niemiłosiernie dotąd przednią zamkniętych salonów wersalskich.Królowa zamyśliła się głęboko.Zresztą jego świątobliwość nie kładł bynajmniej na punkt ten nacisku, przeciwnie, robił wrażenieczłowieka, który, daleki w tej chwili od wszelkich politycznych kombinacji, oddaje się urokowi sam nasam z piękną kobietą.Rozmowa stawała się coraz bardziej poufną, coraz mniej głośną, aż wreszcie Marysieńce serce na chwilę prawie ustało bić z dumy i wzruszenia wnuk wielkiego Henryka znalazł sięu jej kształtnych wprawdzie, lecz nie wyposażonych zbyt świetną genealogią kolan.W tej chwili otworzyły się z trzaskiem drzwi i okazała postać obrońcy chrześcijaństwa ukazała się naprogu.Na widok nieznanego mężczyzny we francuskim ubraniu u kolan królowej Jan III osłupiał.Pełna ikrwista twarz jego poczerwieniała jeszcze bardziej, oddech stał się szybki i ciężki, a ręka, zupełnie jak uzwykłego sejmowego szlachcica, poczęła macać się bezwiednie po boku, szukając karabeli.Królowa zdrętwiała z przerażenia.Przykuta do miejsca, martwym wzrokiem patrzyła przed siebie niemogąc znalezć żadnego słowa ani gestu stojącego na wysokości położenia.Natomiast nuncjusz papieski,nie wychodząc ani na chwilę ze zwykłego spokoju, pochylił się jeszcze niżej do kolan królowej iobejmując jej drobne nóżki nieco wyżej, niżby na kornego suplikanta przystało, wzruszonym głosemzawołał: Królowo, ratuj Wiedeń!.Ta chwila wytchnienia wystarczyła Marysieńce, aby zapanować nad sytuacją.Majestatycznym ruchemwyciągnęła rękę w kierunku Jana III, wskazując, iż tam swe prośby skierować należy.A jego świątobliwość w jednej chwili znalazła się u kolan królewskich, wołając z coraz większymwzruszeniem: Królu, ratuj Wiedeń!Tymczasem król Jan uspokoił się nieco, a nawet zawstydził swego uniesienia, widząc wysokiegodostojnika kościelnego u swoich kolan.Słowa nuncjusza poruszyły go do głębi.Wyprawa wiedeńska byłajego cichym i głęboko ukrywanym z obawy przed Marysieńką marzeniem.Kolosalne wizje przyszłychzwycięstw i tryumfów przesunęły się nagle jak żywe przed okiem bohatera, podczas gdy drugiespoglądało nieśmiało i pytająco na żonę.A twarz królowej Marysieńki okryła się jakąś nieziemską powagą i dziwny spokój i majestat brzmiałw jej głosie, kiedy podniósłszy oczy do góry rzekła: Jasiu, ratuj chrześcijaństwo.I Jaś uratował chrześcijaństwo.234ZAOTY CIELEC(z szopki)Nuta: Cielec złoty.(Faust)Staniszewski tu rządzi rad!Wszyscy kadząPrzed tą władzą,Bo na kredycie stoi świat!Kto się przed nim w proch nie korzy,Kogo śmielszy zdradzi gest,Tego głodem wnet zamorzy,Wraz pognębi go pro-test.Bo tam twardszy nizli stalPopielecki prowadzi bal!Staniszewski i bogów ćmi!Wszak w swej chwaleOn zuchwaleZ potęgi Lea nawet drwi!Choć porządek stary pęka,Chodz przywilej kurii trząsł,On o mandat się nie lękaKlucz pancernych dzierżąc kas!Wśród wyborczych mętnych falSam Kowalski prowadzi bal!235PIEZC O DW�CH IGNACACHTempo polkiDwóch Ignaców historycznychNasz Krakowek pieści,Obrońców polskiego ludu Od siedmiu boleści!Jeden L u d chce oswobodzić Przez cesarskie cięcie,Drugi NAR�D wciąż ma w ustach(Naród jego w pięcie).Dziś się waży, kto powiedziePolskę ku przyszłości,Na Wesołej w ferbla grająDziś o nasze kości!Jeden Ignąc gębą miele,Aż pękają mury,Przyrządza z gruszek na wierzbieSmaczne konfitury.On p o d W i e d n i e m nas zasłaniałPrzed burżujskim brzuszkiem On Sobieskim naszym dzisiaj(A Haecker Koszczuszkiem!).O drugim Ignacu gadać Pustą czasu stratą,Czyż to nie dość, że jest polskimSzczerym demokratą ?Czym zostanie, dziś rozstrzygaSię losów trafunkiem,Czy kołtunów deputatem Czy zwykłym kołtunkiem.Każda partia swego wspiera Wszak w tym święta racja,Zatem prawnie dozwolonaKwitnie agitacja!Pan dyrektor instytucjiWoznych swych zgromadzaI tłomaczy, że od BogaIdzie wszelka władza.236Kanalarzy sam prezydentUprzejmie zachęca,By raczyli głos swój cennyDać na Petelenza.Nieboszczyków dziś do urnyCiągnie szereg długi,Jak Piotrowin dać świadectwoPrawdy i zasługi.Nieboszczyków narodowychI w sokolim strojuZe czcią wita pan komisarz,Prosi do pokoju.Lecz nieboszczyk socjalistaBudzi okrzyk zgrozy,Kropią go święconą wodąI wiodą do kozy!Aatwo zgadnąć, jakie byłyHecy tej wyniki,Przepadł Ignac, co miał żywych,Górą nieboszczyki.Tak dziś poległ samozwańczyNaczelnik Polaków,Znaj, Ignacu, że GAOS zmarłychSzanuje nasz Kraków!237W ZAKLTY DUCHA ZWIAT. Powiedz, Kasieńko, gdzie pędzisz tak bez tchu? Spieszę w czarowne kraje,Znione od wielu lat,W mistyczne święte gaje,W zaklęty DUCHA świat! Powiedz, Kasieńko, skąd wzięłaś taki strój?Wszak niezdatny on przecieDo nadpowietrznych jazd,Nikt w zimowym żakiecieNie wzbił się w MROKI GWIAZD.Jeszcze za ciężko, Kasiu, dla skrzydeł twych!Ja znam prawa mistyki,Więc mnie posłuchać chciej,Zdejmij, Kasiu, buciki,Zaraz ci będzie lżej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

dołęga mostowicz tadeusz bracia dalcz i s ka tom ii

dołęga mostowicz tadeusz kariera nikodema dyzmy

Dołęga Mostowicz Tadeusz Znachor. Profesor Wilczur

Alpine iDA X311 iDA X313 iDA X311RR

Cornwell Bernard Trylogia Arturiańska Tom 2 Nieprzyjaciel Boga (3)

Orson Scott Card La Saga de Ender 5 Marionetas de la sombra

Poematy Slowacki

Laurens Stephanie Czarna Kobra 03 Zuchwała narzeczona(1)(1)