[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dlaczego wspominanie przeszłości powoduje pogłębienie się depresji? Nolen-Hoeksema oraz jej współpracownicy uważają, że obsesyjne koncentrowanie się naprzeszłości powoduje, że ludzie stają się mniej zdolni do myślenia o przyszłości.W wyniku tego osoby wspominające przeszłość nie są w stanie planować przyszłości, takjak robią to inni, oraz w mniejszym stopniu są w stanie realizować plany.Klucz doprzyniesienia ulgi w depresji leży nie w rozwiązaniu gordyjskiego węzła przeszłości, leczw zaakceptowaniu oraz planowaniu niepewnej przyszłości[35].Utrzymywanie nastawieńnegatywnych w stosunku do przeszłych wydarzeń przez ciągłe rozmyślanie orazrozmawianie o nich, nie jest dobrą strategią.Zostaw przeszłość w spokoju a za to, spróbujna jej podstawie stworzyć wizję lepszej przyszłości.„Na marginesie”: Problemy z czasem oraz powiązane z nimi zaburzenia psychiczneProblem z czasemOpisZaburzenie psychiczneNastępstwo przedziałówZagubienie między przeszłością, teraźniejszościąSchizofreniaczasowycha przyszłościąPrędkość upływania:Czas upływa zbyt szybkoManiaCzas upływa zbyt wolnoDepresjaOdchylenia:Odchylenie w kierunku przyszłościParanojaOdchylenie w kierunku teraźniejszościZaburzenia osobowościOdchylenie w kierunku przeszłościZaburzenia lękoweKoordynacja społecznaInterakcje z innymi osobami odbywają się nie w poręZaburzenia związanelub o niewłaściwym czasiez dopasowywaniem sięKiedy ponowne przeżywanie przeszłościszkodzi twojemu dobremu samopoczuciuW większości przypadków u osoby, która przeżyła akty terroru, katastrofę naturalną lubinne dramatyczne doświadczenia, do końca życia występują chroniczne zaburzenia zdrowiapsychicznego.Standardową metodą łagodzenia następstw traumatycznych doświadczeństały się sesje psychologiczne (psychological debriefing), podczas których krótko po tychwydarzeniach daje się osobom ocalałym szansę na otwarte wyrażanie oraz wentylowaniezwiązanych z nimi uczuć.Działania te stały się obowiązkową metodą terapii, stosowanąprzez profesjonalistów zatrudnionych w różnych centrach doraźnej pomocy, oraz inneosoby, które jako pierwsze reagują w takich sytuacjach.Dominuje przekonanie, że taemocjonalna katharsis pomaga osobom ocalałym oraz niosącym pomoc w zrzuceniuz siebie bolesnych doświadczeń.Wiele doniesień opisuje przy tym korzystne rezultatytakiej terapii, zarówno dla uczestników, jak i osób zajmujących się tego typu pomocą.Jednakże, po ponad 20 latach badań, doniesienia o korzyściach wynikających z sesji(debriefingu) poświęconych emocjom, wydają się być całkowicie pozbawione podstaw.Monitorowane przypadki wykazały, że sesje te nie przyniosły rezultatów w postacizmniejszenia zaburzeń psychicznych, w szczególności stresu posttraumatycznego.W niektórych przypadkach okazało się wręcz, że metoda ta utrwaliła bolesne emocjew pamięci, skąd mogły być przywoływane i od nowa przeżywane.Niektóre badania wykazują, że – zamiast zalecania jednej metody terapii dlawszystkich osób ocalałych oraz pomagających im w sytuacjach wyjątkowych – lepszymrozwiązaniem może być staranne badanie poszczególnych przypadków pozwalające naustalenie potrzeb danej osoby oraz zastosowanie emocjonalnej pierwszej pomocy,na samym początku powstawania traumy, tylko tam gdzie będzie to niezbędne.Najlepszą zewszystkich opcji wydaje się być poznawcze leczenie behawioralne, którym osobyz traumatycznymi symptomami objęte byłyby przez kilka miesięcy po tragicznymwydarzeniu[36].Podobnie jak w wypadku depresji, również osoby ocalałe z sytuacji traumatycznych,rozpamiętując przeszłość, wykazują tendencje do zachowywania negatywnego lubfatalistycznego nastawienia do przeszłości, które utrudniają im funkcjonowaniew teraźniejszości, hamując przy tym ich zdolność do pozytywnego postrzeganiaprzyszłości.Zaburzony upływ czasuMoje ciało jest jak klepsydra, mój umysł zaś jak przesypujący się w niejpiasek.Klient cierpiący na schizofrenię[37]Czas stanął w miejscu; czas nie istnieje.(…) Przeszłość orazprzyszłość zapadły się w teraźniejszość, a ja nie jestem w stanieoddzielić ich od siebie.Klient cierpiący na schizofrenię[38]Niektóre osoby mają trudności z odróżnianiem od siebie przeszłości, teraźniejszości orazprzyszłości.Wspomnienia mylą im się z wydarzeniami z przyszłości, lub też przyjmująwydarzenia z przyszłości za zdarzenia minione.Takie zagubienie bywa blisko związane zeschizofrenią, często polegającą na utracie kontaktu z rzeczywistością.Schizofrenia nie jesttak częsta jak depresja, niemniej jednak w dowolnym roku mniej więcej 1% dorosłejpopulacji cierpi na schizofrenię, przy czym odsetek ten utrzymuje się na takim samympoziomie na całym świecie.Pewna zaprzyjaźniona osoba, cierpiąca na schizofrenię paranoidalną, mieszkaław latach dziewięćdziesiątych na kampusie Uniwersytetu Stanforda, będąc częstym gościemna wydziale psychologii.Joe Euklides, jak nazywali go studenci, był bezdomny i biedny,lecz mimo to z uporem koncentrował się na przyszłości.Jego życiową misją byłouwolnienie świata od bezsensownych przestępstw oraz dziwacznych katastrof.Pytany, jaksię miewa, Joe nieodmiennie odpowiadał: „Jest pewien postęp!” – co określałopostrzegany przez niego poziom sukcesu.Tłumaczenie listu Joego Euklidesa (z zachowaniem oryginalnej pisowni):Joe Jonah Euklides 96.sierp.19Otrzymałem Niebiańskie Przeczucie na temat tego wypadku lotniczego.Miało to miejsce ponad tydzień przed tąKatastrofa Lotniczą.Miała ona taki format, że nie było to proste.W szczególności Anioł Boga/Bogini Nakazał mi sporządzić Listę Kobiet, które dałyby sobie radę z tym, by udaćsię na Autostradę Międzystanową oraz, machając Kciukiem, dojechać autostopem tutaj do Palo Alto w Kalifornii, poto by pracować nad Nowym Zrządzeniem Boginii/Boga.Numerem Jeden na tej Liście jest: [………] z JacksonHole w Wyoming.Anioły kazały mi również napisać, do [………], i powiedzieć jej, że jest w pełni kompatybilna z [………]i [………] [ Pobierz całość w formacie PDF ]