Tomasz Mann Czarodziejska góra

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystko odbywało się jak przedtem; Hans Castorp zapropo-nował wprawdzie, aby zwolniono go z obowiązków pierwszego kontrolera, ale kie-rownik seansu odrzucił tę propozycję.Oświadczył, iż zależy mu na tym, aby ten,kto wypowiedział życzenie, mógł uzyskać bezpośrednią zmysłową rękojmię, żewykluczona jest możliwość jakiegokolwiek oszustwa ze strony medium.HansCastorp powrócił tedy do swojej dziwnej pozycji.Zwiatło ustąpiło mrocznej czer-wieni, zabrzmiały znów dzwięki muzyki.Po kilku minutach wystąpił u Elly nagływstrząs, pompujące ruchy, tylko że teraz zameldował już o tym sam Hans Castorp. Trans! Skandaliczny poród rozpoczął się na nowo.Jakże był ciężki! Zdawało się, że nie czyni żadnych postępów bo i w jakisposób byłoby to możliwe? Co za szaleństwo! Skąd tu macierzyństwo? Rozwiąza-nie z czego i w jaki sposób? Ratunku, ratunku! jęczało dziecko, a bóle jejzmieniały się w owe bezpłodne a niebezpieczne przeciągłe skurcze, którym uczenipołożnicy nadają miano eklampsji.Od czasu do czasu woła na doktora, aby poło-żył jej ręce na głowie.Robi to wśród usilnych perswazji.To jakby magnetycznedziałanie dodawało jej sił do dalszej walki.- 331 -W ten sposób minęła następna godzina; w pokoju rozlegały się na przemian głu-che brzęki gitary i dzwięki lekkiego repertuaru gramofonowego; oczy, odwykłe odświatła dziennego, powoli przystosowywały się znowu do czerwonego mroku.Wtem zdarzyło się coś, czego przyczyną był Hans Castorp.Zaproponował miano-wicie coś, wyraził życzenie i myśl, którą już od dawna żywił, od samego początkuseansu, i z którą powinien był właściwie wystąpić wcześniej.Elly znajdowała sięwłaśnie w głębokim transie , z twarzą ukrytą w przytrzymywanych dłoniach, a panWacław miał zamiar zmienić płytę czy też obrócić ją na drugą stronę, gdy naszprzyjaciel z determinacją zabrał głos i powiedział, że chciałby coś zaproponować coś niezbyt ważnego, co jednak może okazać się pożytecznym.Mianowicieposiada.to znaczy, zbiór należący do sanatorium zawiera pewną płytę, bardzowzruszającą: Modlitwa Walentyna z Fausta Gounoda, baryton przy wtórze orkie-stry.Jest zdania, że należy spróbować, jakie będzie działanie tej płyty. A to dlaczego? rozległo się z czerwonego mroku pytanie doktora. To sprawa nastroju, kwestia odczucia odparł młodzieniec.Aria ta maszczególny i swoisty charakter.Trzeba by więc spróbować.Zdaniem jego jest nie-wykluczone, że swoisty charakter arii skróci proces, o który tu chodzi. Czy płyta jest tutaj? zapytał lekarz. Nie, jest na górze.Ale mogę ją przecież za chwilę przynieść. Co też panu na myśl przychodzi! Krokowski odrzucił stanowczo propozy-cję.Jak to? Hans Castorp chciałby sobie pójść i wrócić, przynieść coś, a potemznów rozpocząć przerwaną pracę? Widać, że brak mu doświadczenia.Nie, to jestzupełnie niemożliwe, wszystko byłoby na nic, trzeba by zaczynać od początku.Poza tym ścisłość naukowa nie zezwala na tego rodzaju wychodzenie i wchodzenie.Drzwi są zamknięte.On, Krokowski, ma w kieszeni klucz.Słowem, jeżeli płyty niema pod ręką, to musi się.Mówił jeszcze, gdy od gramofonu doleciały słowa Cze-cha: Płyta jest tutaj. Tutaj? zapytał Hans Castorp. Tak, tutaj. Faust , modlitwa Walentyna.Proszę bardzo.Dostała się tu przy-padkiem, do albumu utworów lekkich, z drugiego zielonego albumu aryj, gdzie jestjej właściwe miejsce.Przypadkowo, w nadzwyczajny sposób, przez przeoczenie,niedbalstwo, ale na szczęście dostała się pomiędzy lekkie utwory i trzeba ją tylkonałożyć.Co na to powiedział Hans Castorp? Nic.To doktor odparł Tym lepiej a kil-- 332 -ka głosów powtórzyło jego słowa.Igła zaskrzypiała, wieko opadło.Pośród dzwię-ków chorałowego wtóru rozpoczął męski głos: Gdy więc opuścić mi trzeba Wszyscy słuchali w milczeniu.Przy pierwszych dzwiękach Elly podjęła swąpracę.Zrywała się, drżała, jęczała, pompowała śliskimi, wilgotnymi dłońmi i pod-nosiła je znowu do czoła.Płyta krążyła.Rozpoczęła się część środkowa o zmien-nym rytmie, część mówiąca o walce i niebezpieczeństwie, zawadiacka, pobożnai francuska.Po niej nastąpiło zakończenie, orkiestra podjęła we wzmocnionej for-mie melodię początkową o potężnym brzmieniu: O Boże, słysz me błaganie Hans Castorp zajęty był przy Elly.Usiłowała się wyrwać, zaczerpnęła powietrzaprzez ściśnięte gardło, potem opadła z przeciągłym westchnieniem i pozostała bezruchu.Pochylił się nad nią zaniepokojony, gdy wtem usłyszał piskliwy, jęczącyokrzyk pani St�hr: Ziems-sen!Nie wyprostował się.Poczuł w ustach smak goryczy.Dosłyszał głos inny, niskii zimny: Widzę go już od dawna.Płyta skończyła się, przebrzmiał ostatni akord dętych instrumentów.Ale nikt niezatrzymał aparatu.Igła obiegała dalej płytę, szmer głuchego drapania rozlegał sięw ciszy.Wtem Hans Castorp podniósł głowę i oczy jego pobiegły, nie szukając anichwili, we właściwą stronę.W pokoju było o jednego człowieka więcej.Tam, na uboczu, w tyle, gdzie resztaczerwonego światła niemal ginęła w ciemności, tak że wzrok przedzierał się z tru-dem przez mroki, pomiędzy biurkiem a parawanem, w zwróconym w stronę pokojufotelu, w którym Elly odpoczywała podczas przerwy, siedział Joachim.Był toJoachim z ostatnich dni swego życia, z cieniami na zapadłych policzkach i wojennąbrodą, pośród której rysowały się usta, pełne i dumne.Siedział oparty i założył nogęna nogę.Na wychudłym obliczu choć padał na nie cień od okrycia głowy znać było piętno cierpienia, ale także ów męski wyraz powagi i surowości, który jetak upiększał.Na czole, między oczami osadzonymi głęboko w oczodołach, utwo-rzyły się dwie zmarszczki, ale to nie zmieniało w niczym łagodnego spojrzenia tychpięknych, dużych, ciemnych oczu, patrzących badawczo, z cichym i przyjaznymskupieniem na Hansa Castorpa, na niego jednego tylko.Pod okryciem głowywidoczne były odstające uszy, owo drobne zmartwienie wczesnej młodości, a samookrycie było dziwne jakieś i niezrozumiałe.Kuzyn Joachim nie był po cywilnemu;szablę oparł, jak się zdawało, o nogę założoną na nogę, ręce złożył na rękojeści;miało się wrażenie, że ma u pasa rewolwer.A jednak nie był to też właściwie mun-- 333 -dur.Nic w nim nie było świecącego ani kolorowego; była to kurtka z kołnierzemprzypominającym bluzę wojskową dawnego typu i z bocznymi kieszeniami, a naniej krzyż, przypięty gdzieś dość nisko.Stopy Joachima wydawały się duże, a nogibardzo cienkie; owinięte były ciasno na sposób sportowy raczej niż wojskowy.A okrycie głowy? Wyglądało tak, jak gdyby Joachim osłonił ją jakimś naczyniempolowym, garnkiem żelaznym, i umocował je pod brodą za pomocą rzemyka.Robiło ono wrażenie staroświeckie i wojownicze i, rzecz szczególna, było w nimJoachimowi do twarzy.Hans Castorp czuł na dłoni oddech Ellen Brand.Obok niego dyszała panna Kle-efeld [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Szarota Tomasz Okupowanej Warszawy dzien powsz

Komentarz do księgi o przyczynach. Tomasz z Akwinu

Olszakowski Tomasz Pan Samochodzik i zaginiony pociag

Olszakowski Tomasz Pan Samochodzik i Arka Noego

Lis Tomasz Co z ta Polska.WHITE

Lis Tomasz Co z ta Polska.BLACK

Kolodziejczak Tomasz Kolory sztandarow

Andre Norton SC 1.5 Czarodziejka ze Swiata Czarowni

Asimov Isaac Agent Fundacji (2)

Adobe Illustrator PL Podrecznik uzytkownika