Zakładnik Pierre Lemaitre

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.21Wczoraj wieczorem zadzwonił do mnie Mestach zwiadomością, że raporty są już gotowe.A że wiszę mu jeszczepołowę honorarium, nie omieszkał zaznaczyć, że jegowywiadowcy mieli bardzo mało czasu i to cud, że udało im sięzdobyć tyle informacji - stara taktyka podbijania wartościtowaru, którą dobrze znam.Mestach ponownie przelicza pieniądze, po czym wręcza mikopertę formatu A4.Chce mnie odprowadzić do wyjścia, lecz jasadowię się w fotelu w małym korytarzu przed jego gabinetem.Rozumie, że jeśli nie dostanę za swoje pieniądze dobregotowaru, za chwilę znów się spotkamy.To pieniądze mojej córki, nie zamierzam ich oddać za darmo.I trzeba przyznać, że biorąc pod uwagę termin, spisał siędobrze.Pod pewnymi względami nawet bardzo dobrze.Niechcę tego pokazać.I dlatego po wstępnym zapoznaniu się zwynikami dyskretnie opuszczam budynek.Myślę, że więcej niebędziemy mieli okazji się spotkać.W domu opróżniam blat biurka i sortuję materiał.Jean-Marc Gu�neau.Czterdzieści pięć lat.Równie dobrze mógł się urodzić w dziewiętnastym wieku.Wjego środowisku od pokoleń zawiera się małżeństwa w obrębierodzin katolickich.A w nich spotyka się generałów, księży,profesorów oraz mnóstwo gospodyń domowych zamienionychw kury nioski.Ich drzewo genealogiczne jest rozgałęzioneniczym tropikalny krzew.Cały ten światek, wrażliwy naniepogodę jak to burżuazja, od początku rewolucjiprzemysłowej - dla której żywi wyłącznie pogardę, bo za bardzopachnie klasą robotniczą - dzięki rencie gruntowej ostrożnie siębogaci.Oczywiście, co było do przewidzenia, ostatnie pokoleniasą już otwarcie skrajnie konserwatywne.Mieszkają wSzesnastce, w Siódemce, w �semce, w Neuilly - sama klasyka.Mój Gu�neau w wieku dwudziestu jeden lat żeni się i przezponad dekadę, co osiemnaście miesięcy, płodzi dzieciaki.Kończy na siódmym.Madame musi o stałych porach, czyniącznak krzyża, mierzyć temperaturę, a on musi ją z marszuprzelatywać, bo ostrożności nigdy za wiele.Więc siłą rzeczymój Gu�neau potrzebuje powietrza, najchętniej powietrzaniezdrowego.Mam dwa jego zdjęcia, pierwsze zrobione odziewiętnastej trzydzieści, kiedy wchodzi do gabinetu nazapleczu restauracji na rue Saint-Maur.Na drugim -jestdwudziesta czterdzieści pięć - wychodzi.Około dwudziestejpierwszej piętnaście pewnie jest już w domu.Do swojego fitness klubu chodzi ze sportową torbą.Miałem szczęście.Z jego karty kredytowej wynika, że na rueSaint-Maur spędza dwie godziny tygodniowo, najchętniej wczwartki.Pewnie ma kumpli wśród bywalców.Ubawiłem się.Biorę go na muszkę: już nie żyje.Paul Cousin, lat pięćdziesiąt dwa, jest znacznie bardziej inte-resujący, bo mniej klasyczny.Moim zdaniem facet z taką przeszłością jest nie do trafienia,nie pozwoli mi zabłysnąć na tle konkurencji.Będę musiałpostarać się, żeby jego przesłuchanie przypadło któremuś zmoich rywali.To mój cel.Sądząc po zdjęciach, jego fizjonomia może wzbudzić strach:ogromna czaszka i wybałuszone oczy.W Exxyalu musipracować codziennie, w podziemiach firmy ma własne imiennemiejsce parkingowe, jego specjalnością są misje techniczne,podróżuje, składa raporty, uczestniczy w spotkaniach, wizytujeobiekty, a jednak od ponad czterech lat płaci mu APEC i.jestwłaściwie bezrobotny.Studiuję uważnie przebieg jego służby iposiłkując się załączoną notką zawierającą niezbite dane: datyoraz kilka faktów, w końcu udaje mi się odtworzyć jegoprzedziwną karierę.Paul Cousin pracuje dla Exxyalu już od dwudziestu dwóchlat, kiedy cztery lata temu, przy okazji redukcji personelu wdziale, do którego został oddelegowany miesiąc wcześniej,zostaje zwolniony.Ma wówczas czterdzieści osiem lat.Co sięwtedy działo w jego głowie: zablokował się całkowicie czyopracował rozpaczliwą strategię? Postanawia nadal, jakbynigdy nic, przychodzić do pracy.Przełożeni wzywają go narozmowę, sprawa trafia do dyrekcji, która podejmuje decyzjęna jego korzyść: skoro chce nadal pracować, nie ma sprawy.Nie otrzymuje wynagrodzenia, jest wydajny, ale nie mogę tegonazwać inaczej jak wolontariatem: od czterech lat pracuje zadarmo!Pewnie liczy, że znów uda mu się pokazać, co potrafi.Będziepracował tak długo, aż go z powrotem zatrudnią.Paul Cousin ucieleśnia najstarsze marzenie kapitalizmu.Nawet najbardziej pomysłowy szef firmy nie zdołałby wymyślićnic lepszego.Cousin sprzedał mieszkanie, na które nie było gojuż stać, przesiadł się z limuzyny na jakiś tani model, pobieraśmiesznie niski zasiłek, ale piastuje niesamowicie wysokiestanowisko.Wyraznie widzę, dlaczego jest zainteresowanyzamknięciem zakładów w Sarqueville: jeśli uda mu siępilotować ten program zwolnień i jeśli zrobi to dobrze, wrócido firmy; zdobędzie bilet powrotny do stratosfery grupyExxyal.Człowiek z taką determinacją bez zmrużenia okapozwoli się zabić, nie da ująć się żywcem.Nigdy się nie ugnie,nawet przed pistoletem maszynowym.Za to w osobie Virginie Tran, małej Wietnamki, trafia mi siędobra klientka.W agencji Mestacha nie potrafili mi powiedzieć, jak dawnotemu spotkała Huberta Bonnevala.Na podstawie jej rozmówtelefonicznych i kilku wyciągów z karty kredytowej oceniają, żeich związek trwa około osiemnastu miesięcy.Mam sporo zdjęćzrobionych dwa dni wcześniej, kiedy na targu na rue du Poteaupara robi zakupy.Pożerają się wzrokiem nad serami,wymieniają namiętne pocałunki nad papryką.Na ostatnimujęciu widać, jak objęci wchodzą do domu panny Tran.Namoje oko trwa to krócej niż osiemnaście miesięcy, albo toprawdziwa namiętność.Musieli spotkać się, jak spekulujeautor załączonej notki, w jakichś okolicznościach służbowych,typu seminarium, wystawa itp.Możliwe.Ważna jest nie tylepanna Tran, ile jej amant.Hubert Bonneval ma trzydzieściosiem lat, jest szefem projektów w Solaremie, filii głównegorywala handlowego Exxyalu.Sprawa jest oczywista - pannaTr�n sypia z konkurencją.Znakomicie.Szybko zaglądam do internetu i niebawem znajduję główneinwestycje Solaremu.Teraz już wiem, w jakiej sytuacjipostawić małą Virginie, sprawić, żeby pękła, i pokazać, copotrafię w materii oceny pracownika: skłonię ją do zdradyuczuciowej dla dobra swojej firmy, wydobędę od niejinformacje techniczne dotyczące platform offshoreinstalowanych przez Solarem.Będzie musiała zadzwonić doprzyjaciela i wytłumaczyć, że w ramach pracy są jej koniecznie potrzebne pewne tajne dane techniczne oinwestycjach rywala.%7łeby dowieść lojalności wobecpracodawcy, będzie zmuszona zdradzić bliską osobę.Zwietnie.Klasyczny szkolny kazus.O �velyne Camberlin nic.Drobiazgi.Wyrzucone pieniądze.Na koniec najciekawsze.David Fontana.Zawodowiec zatrudniony przez BLC-Consulting do zorganizowania akcji wzięcia zakładników.Rozpoznaję go na zdjęciu; to ten facet, którego widziałem wtowarzystwie Lacoste a.Sześć lat temu założył specjalistyczną agencję ochrony.Podsłuchy, instalacje, nadzór.Jego firma ma się lepiej niżdobrze; żegluje po wodach powszechnej paranoi.Co roku jegoekipy zakładają tyle kamer, ile tylko ksiądz zdążypobłogosławić.Jego bilans nie jest jakiś powalający;wywiadowca wysuwa hipotezę, że dzięki kreatywnejksięgowości spora część realnych dochodów w różnychukrytych formach trafia prosto do rąk właściciela [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

corneille pierre, racine jan baptiste tragedie

Pierre Choderlos de Laclos Niebezpieczne zwišzki

Pelot Pierre Tranzyt

Rey Pierre Sunset

Zakładnik Pierre Lemaitre(1)

A. Szymańska = Fundusze Unijne i Europejskie (Full 332 str)

65 Matthew Stover Zdrajca

Asimov Isaac Agent Fundacji

Czechow Antoni Drobiazgi zycia