SCARROW, Alex TIME RIDERS 4 Wieczna wojna

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Skulona weszła do środkai dołączyła do Devereau, który patrzył przez szparę ostrzałową na angiel-skiego oficera i jego białą flagę.- Powinniście się poddać - wyszeptała.- Udało się!- Wasz wehikuł? - Spojrzał na nią niepewnie.- Zadziałał? Udało się prze-transportować Lincolna do właściwego czasu?- Tak!- Dalszy rozlew krwi jest naprawdę niepotrzebny! - krzyknął angielski ofi-cer.- Kiedy zmieni się rzeczywistość? - wyszeptał Devereau.Maddy bezradnie potrząsnęła głową.- Wkrótce.nie jestem w stanie przewidzieć, kiedy dokładnie.Na pewnoniedługo.- Są tam u was jacyś ranni żołnierze?! - krzyknął angielski oficer.- Zapew-niam was, że należycie się nimi zajmiemy! Wszystkich poborowych, młod-szych oficerów, podoficerów.potraktujemy humanitarnie, jak jeńców wo-jennych.Macie moje słowo!- Na miłość boską! Na co czekacie? - pytała Maddy.Wainwright jęknął cicho.- Williamie.powinniśmy puścić naszych chłopców.Devereau przyłożył ręce do ust.- Konfederatów potraktujecie tak samo jak żołnierzy Unii?Pauza.- Macie moje słowo.żaden poborowy ani żaden młodszy oficer nie zosta-nie postawiony przed sądem wojskowym.Wszyscy uzyskają status jeńcówwojennych!- Słyszałeś? - Devereau odwrócił się do Wainwrighta.Wainwright pokiwał głową.Uśmiechnął się.- Czyli tylko my dwaj staniemy przed plutonem egzekucyjnym.- To lepsza wiadomość niż się spodziewaliśmy.- Skinął głową, z wdzięcz-nością akceptując propozycję.- Ale.- Po kolei spojrzała na obu mężczyzn.- Ale to zajmie dni.tygodnie?Prawda? Przesłuchanie? Sąd wojskowy? Trzeba czasu, żeby to wszystkozorganizować.A nowa rzeczywistość nadchodzi, macie na to moje słowo.Może nadpłynąć w każdej chwili.Za pięć minut, pięć godzin.%7łołnierze ściśnięci w małym gniezdzie artyleryjskim patrzyli na tę wy-mianę zdań z niedowierzaniem.- Albo nigdy.- Devereau wzruszył ramionami.- To też możliwe, prawda?- Nie.- Potrząsnęła głową.- Obiecuję wam, wszystko ulegnie zmianie!- Wychodzcie, panowie! - krzyknął oficer.- Ostatni raz słyszycie tak ła-godne warunki!- Poddajcie się! - błagała.- Proszę.po prostu to zróbcie.Poddajcie się! Jużwszystko gra, wszystko się naprawi, obiecuję!- Mam jeszcze jedno pytanie.- Słucham?- Gdybym poległ w tej bitwie, czy nowa rzeczywistość i tak stworzyłabynowego mnie?- Tak, oczywiście.Devereau zerknął na Wainwrighta; mężczyzni uśmiechnęli się w cichymporozumieniu.Odwrócił się do otworu strzelniczego i ponownie przyłożyliręce do ust.- Dobra.Wygrałaś.Wychodzimy.Poddajemy się!dROZDZIAA 90Nowy Jork rok 2001 Cholera!.Maddy zerknęła przez ramię na ceglany garb bazy. Muszę tam być! Muszę się dostać do środka!.Tak jak jej kazano, założyła ręce za głowę i podreptała wzdłuż zabłoco-nego okopu razem z innymi jeńcami.Anglicy stali na workach z piaskiem poobu stronach transzei, patrząc z góry na pokonanych obrońców.Utkwiławzrok w plecach idącego przed nią mężczyzny, bojąc się spojrzeć w górę,nie chcąc spotkać się wzrokiem z którymkolwiek z żołnierzy.Jeszcze razzerknęła jednak przez ramię. Muszę być w środku, kiedy nadejdzie fala!.Gdy fala przypłynie, o ile to w ogóle nastąpi, to stojąc tutaj, poza zasięgiembezpiecznego pola mocy, niemal na pewno.zleje się z pokładem nowo ufor-mowanej ziemi lub zostanie w obrzydliwy i śmiertelny sposób przyspa-wana do ceglanej ściany, kontenera na śmieci albo czegoś innego.%7łołnierze wychodzili z okopu trzydzieści metrów dalej, w miejscu, gdziekilka worków z piaskiem spadło na dno, tworząc mały podest.Lekarze i sa-nitariusze z angielskiego pułku pomagali rannym wydostać się na zewnątrz.Maddy ujęła podaną dłoń, która przeciągnęła ją nad krawędzią transzei.Zgaszonym głosem wymamrotała dziękuję.Na niebie unosiły się potężne statki powietrzne, z których dzisiaj rano wy-siadło na Manhattanie kilka oddziałów wojska.Przyczepione do podbrzu-szy reflektory migotały nad pustkowiem, zalewając je tańczącymi promie-niami iskrzącej się bieli.Słyszała rytmiczny warkot starego, rozpadającego się czołgu, który mimoupływu lat wciąż pozostawał sprawny, charkot i rzężenie silnika było terazjedynym dzwiękiem rozbrzmiewającym ponad pogrążonym w śmiertelnejciszy polem walki.Poprzecinane kraterami pustkowie przykryły ciała.Pomiędzy drgającyminieznacznie zwłokami krzątali się sanitariusze, wypatrując rannych, któ-rych uda się jeszcze odratować.To tu, to tam rozlegał się trzask wystrzału.Akt litości dla żołnierzy, których nie da się już ocalić.Od jakiegoś już czasu nie widziała Beki.Od momentu, gdy sonda gęstościwykryła Liama i pozostałych.Kiedy to było? Dziesięć minut temu? Pół go-dziny? Zrozumiała, że szok przytępił jej zmysły, zaburzył percepcję.Czułasię, jakby grzęzła w materii snu.- Beki - szepnęła do siebie.Wypowiedzenie jej imienia na głos wyzwoliłow niej uczucie, o które nigdy się nie podejrzewała.Troskę.Zawsze w duchupodśmiewała się z przywiązania Liama do Boba i Beki.a teraz, proszę -czuje dokładnie to samo.Boi się, że zaraz znajdzie martwe ciało Beki roz-ciągnięte na ziemi.s�Kapitan McManus patrzył uważnie na obu amerykańskich oficerów, któ-rzy siedzieli obok siebie, opierając się o szaniec i worki z piaskiem tworząceścianę bunkra.Przyklęknął tuż przed niskim wejściem do budynku.Powoli pokiwał głową.- Zgoda - powiedział w końcu.- Jeśli tego sobie panowie życzą.Pułkownik Unii posłał mu ponury uśmiech.- Tego sobie życzymy, kapitanie.McManus wydął usta, po raz ostatni skinął głową i wstał.Oczywiście mielirację.%7ładen z nich nie uniknie plutonu egzekucyjnego.Wywołali przecież bunt.Rozstrzela się ich i upokorzy dla przykładu.Tylko w ten sposób mogą uniknąć kilku godzin przeciągającej się w nie-skończoność męczarni czekania i oszczędzić sobie hańby związanej z odar-ciem ich mundurów z odznaczeń i oficerskich gwiazdek, zanim o świcie zo-staną wyprowadzeni na plac egzekucji.Zasalutował, po czym odszedł od wejścia, żeby zapewnić im odrobinę pry-watności.Zauważył miękkie, bladoniebieskie światło sączące się przez pod-ciągniętą do połowy, metalową roletę po prawej stronie.Podszedł do drzwii schylił się, żeby zajrzeć do wnętrza budowli.Zobaczył popękaną, nierówną betonową podłogę, na której leżało kilka-naście śmiertelnie rannych buntowników.Wielu z nich, to oczywiste, niepożyje długo.Kilku już było martwych.Postanowił, że przyśle tu sanitariu-sza jak tylko jakiś się zwolni.Westchnął na widok odrażającego nieładu i kruchych ludzkich ciał zamie-nionych w zwały mięsa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Brzezinska Anna, Winiewski Grzegorz Wielka Wojna 01 Za króla, Ojczyznę i garć złota

Winston S. Churchill Druga Wojna Swiatowa[Tom 3][Księga 2][1995]

Maslowska Dorota Wojna polsko ruska pod flaga bi (2)

Ahern Jerry Krucjata 1 Wojna Totalna (SCAN dal 1079) (

Tom Mangold, John Penycate Wi podziemna wojna

Microsoft Press Microsoft Encyclopedia of Security

Zajdel Janusz A Limes Inferior

Grochola Katarzyna Podanie o milosc BLACK

Giovanni Boccaccio Dekameron tom 2